1. Siddha jako stan wyÂższej Ĺ“wiadomoĹ“ci i osiÂągu duchowego jest przez tysiÂąclecia atrakcyjnym tematem oddawanym po polsku sÂłowem cudotwórca. JednakÂże Siddha to nie tylko „owocujÂący”, „speÂłniony” czy „doskonaÂły” jak chcÂą róÂżne sÂłownikowe tÂłumaczenia. Siddha to rodzaj póÂłboskiej czy lepiej póÂłanielskiej duszy, która jest znaczÂąco bardziej rozwiniĂŞta i udoskonalona niÂż najlepsi z ludzi. Opisuje siĂŞ w wielu ksiĂŞgach siddhów jako istoty ponadludzkie, osoby o nadludzkich, pozazmysÂłowych moÂżliwoĹ“ciach, jako dzieci Boga o wielkiej mocy i mÂądroĹ“ci, ucieleĹ“nienia Âłaski i potĂŞÂżnej woli. Poprzez mÂądroϾ, ascezĂŞ (tapaz) oraz jogĂŞ ludzka istota moÂże wznosiæ siĂŞ do stanu udoskonalenia, w którym pojawiajÂą siĂŞ rozmaite cudowne moce, Âłaski i charyzmaty. Nie naleÂży jednak pochopnie próbowaæ okreĹ“laæ siĂŞ jako siddha ani próbowaæ bezmyĹ“lnie imitowaæ cudów charyzmatycznych osób posÂługujÂąc siĂŞ zwykÂłymi sztuczkami iluzjonistycznymi. Nie naleÂży teÂż joginów – siddhów uwaÂżaæ za bogów czy boginie, bo sam stan siddha to dopiero poÂłowa drogi do peÂłni boskoĹ“ci, stan klasyfikowany jako Upadeva, póÂłboski, póÂłanielski! Istnieje wiele rodzajów istot, które przejawiajÂą boskoϾ (daivam) poÂłowicznie i z tej racji uchodzÂą za wielkich duchem i boskich, choæ joga ostrzega, Âże manifestowanie cudów to tylko jeden z wielu wyÂższych etapów, które prowadzÂą do celu. Dobrze jak siddha, cudotwórca, charyzmatyk bardzo duÂżo pracuje i sÂłuÂży swemu anielskiemu mistrzowi, inaczej utknie w póÂł drogi spoczywajÂąc na laurach. Lila to gra i zabawa z uÂżyciem cudów, ale nie powinna byæ celem samym w sobie, chociaÂż etap siddha, cudownego maga jest bardzo kuszÂący.

2. Deva to anioÂł, bóstwo, bóg jako istota mieszkajÂąca w niebiosach a lepiej niebianin. A przecieÂż istnieje dziewiêæ stopni ewolucyjnego rozwoju bogów, bytów anielskich zwiÂązanych z najwyÂższÂą istotÂą. Siddha osiÂągn¹³ boskoϾ jedynie poÂłowicznie i nie moÂże mówiæ o sobie, Âże jest bogiem czy anioÂłem, chociaÂż boskoϾ jako stan bytu zna w znaczÂąco wielkim stopniu. Deva to niebiañska Ĺ“wiatÂłoϾ, anielskie jaĹ“nienie, a samo pojĂŞcie skÂłada siĂŞ z pierwiastka „Da”, oznaczajÂącego wzrost i rozwój, co pokazuje, czym rdzennie zajmuje siĂŞ boska, anielska istota oraz z pierwiastka „Eva”, który wskazuje na totalne Âżycie w Jednym, pochÂłoniĂŞcie JedynÂą NajwyÂższÂą IstotÂą. „Da” jako rdzeñ pojĂŞcia „dana” oznacza dawanie, oddanie, poĹ“wiĂŞcenie, zaĹ“ pojĂŞcie „dama” oznacza wielkÂą si³ê woli i kontrolĂŞ swoich myĹ“li. DŸwiĂŞk „E” pokazuje wielkie wspóÂłczucie i si³ê tĂŞsknego d¹¿enia, a dŸwiĂŞk „Va” oddaje naturĂŞ i wÂłaĹ“ciwoĹ“ci czystej wody, której tajemnice odsÂłania nauka. Deva to istota peÂłna oddania i poĹ“wiĂŞcenia, pochÂłoniĂŞta sÂłuÂżbÂą dla jedynej najwyÂższej istoty, a naturÂą pracy anielskiego bytu jest przykÂład uÂżytecznoĹ“ci czystej wody, która gasi pragnienie stworzeñ, wiernie przenosi strukturalne informacje, a nawet jest podstawÂą Âżycia. Eva to jednoϾ  przez wspóÂłodczuwanie, zjednoczenie przez wspólnÂą wraÂżliwoϾ i naturĂŞ otwartÂą, która doskonale zachowuje prawdziwie boskÂą wiedzĂŞ. Rodzaj Âżeñski, devÎ tworzy siĂŞ poprzez dodanie dÂługiego „î” do sylaby „va”, co podkreĹ“la odbiorczoϾ i zdolnoϾ „Ĺ“wiecenia”, „Ĺ“wietlistoϾ”, stÂąd boginie, anielice bardziej kojarzy siĂŞ z niebiañskim blaskiem, aurÂą i aureolÂą boskoĹ“ci. DŸwiĂŞki „Da” plus „E” plus „Va” dajÂą totalne poĹ“wiĂŞcenie jedynemu i najwyÂższemu oraz substancjonalnÂą jednoϾ, podobnie jak i jednoϾ co do wspólnoty energii, Ĺ“wiadomoĹ“ci, czystoĹ“ci myĹ“li. Kto nie jest zjednoczony z duchowÂą wspólnotÂą i z guruh, z mistrzem drogi, ten nie jest devÂą. A ci, którzy wytwarzajÂą animozje i awersje sÂą raczej totalnymi demonami w ludzkich ciaÂłach niÂż ludŸmi, którzy znani sÂą ze zdolnoĹ“ci do jednoczenia choæ w czĂŞĹ“ciowy sposób. PoÂłowicznÂą „devaicznoϾ”, „anielskoϾ” przejawiajÂą siddhowie a to z powodu manifestowania niezwykÂłych, cudownych zdolnoĹ“ci.

3. Siddha to natura bĂŞdÂąca w czĂŞĹ“ci anioÂłem, bóstwem, stÂąd zwana póÂłbogiem, upadevÂą a wÂłaĹ“ciwie póÂłanioÂłem, jeĹ“li ogóÂł mieszkañców niebios zwaæ anioÂłami a bogami tylko najwyÂższÂą sferĂŞ niebian, wielce arystokratycznÂą hierarchiĂŞ superanioÂłów, stanowiÂących dwór Boga NajwyÂższego. „Sa” to sylaba przynoszÂąca promieñ uzdrowienia, stÂąd podstawÂą cudów i rozwoju cudownych zdolnoĹ“ci jest wzrost mocy uzdrowienia, chociaÂż sylaba „Sa” to rdzeñ tak istotnego pojĂŞcia jak sangha/h – bractwo, wspólnota, a takÂże idea stowarzyszania siĂŞ zgromadzania. Siddha zwykle jest inicjatorem czy odnowicielem duchowego ruchu, szkoÂły czy tradycji i moÂże wykonywaæ nawet wielkie zadanie zlecone przez mistrzów o naturze deva! Dodany dŸwiĂŞk krótkiego „i” zamienia „sa” w sylabĂŞ „si”, która implikuje cudownÂą wiedzĂŞ, charyzmatyczny dar mÂądrej i rozlegÂłej wiedzy, która powinna towarzyszyæ mocom uzdrawiania i naprawiania Âżycia, jakie przejawia siddha poĹ“ród joginów. Sylaba „dha” implikuje dobro i wyÂższe wzorce etyczno-moralne, wyÂższe zasady i perfekcyjnÂą ich znajomoϾ oraz skuteczne stosowanie w Âżyciu siddha. Sylaba „dha” jest rdzeniem pojĂŞcia dharma/h, oznaczajÂącego wyÂższy, boski wzorzec moralnego porzÂądku, zbiór reguÂł dyscypliny duchowej dla uczniów Niebios a sylaba „da”, z której w pojĂŞciu jest samo „d” w „ddha” oznacza oddanie i poĹ“wiĂŞcenie. Siddha w swej wiedzy ponadnaturalnej ogarnia boskÂą dharmĂŞ, co wyraŸnie widaæ w charakterze Âżycia i sposobie nauczania kaÂżdego siddha! Rozwój cudownej wiedzy, dawanie cudownej wiedzy jako boskiego pokarmu, tak dla umysÂłu, jak i dla samej duszy, to elementarna siddhi, jakÂą poznaæ w Âżyciu cudownie póÂłboskiej istoty, która zmierza ku niebiosom, ale nie jest juÂż czÂłowiekiem, choæ teÂż nie jest jeszcze bogiem!

4. Siddha wie, jak kierowaæ swoim umysÂłem, ciaÂłem i duszÂą, a w duchowoĹ“ci siddha zajmuje wyÂższe miejsce niÂż czÂłowiek, choæ nie jest w peÂłni boskim. Siddha zna sztuki, wiodÂące ku Âżyciu wiecznemu, ku oÂżywieniu duszy dla nieĹ“miertelnoĹ“ci i ku transfiguracji ziemskiego ciaÂła w wyÂższÂą formĂŞ bytu. JeĹ“li siddha nie zatraci siĂŞ w pokusie czynienia nieuÂżytecznych cudów i marnotrawienia mocy, a jego gÂłównym celem bĂŞdzie peÂłne po³¹czenie z anioÂłami, bogami i Absolutem, wtedy stanie siĂŞ wielkim duchowym bytem, WielkÂą DuszÂą, MahātmÂą o dobrze rozwiniĂŞtej wszechstronnej dziaÂłalnoĹ“ci. Tylko ten, kto caÂłkowicie kontroluje umysÂł i ciaÂło jest siddhÂą, a nie ktoĹ“, kto wytwarza przypadkowe awersje, fantazje czy jakieĹ“ niekontrolowane roszczenia. Oddech, myĹ“li, sÂłowa, kroki, czyny, to wszystko jest wykonywane z umysÂłem zatopionym w Bogu, stÂąd prawdziwy siddha nie jest jedynie sztukmistrzem, ale istotÂą idÂącÂą mocno ku NajwyÂższemu! Siddha zwykle nie doznaje ani zmartwienia ani zmieszania czy konsternacji, nie doznaje wstydu ani nie produkuje pomieszanych rojeñ czy fantazji. Siddha raczej bawi siĂŞ ca³¹ gra Âżycia, wyznajÂąc wyÂższe prawa i zasady oraz prostujÂąc ludzkie zabobony, ciemnotĂŞ i b³êdne interpretacje duchowoĹ“ci. Siddha wykonuje zwykle, co jest czĂŞĹ“ciÂą duchowej pracy i sÂłuÂżby, a to czĂŞsto wymaga szybkiego przenoszenia siĂŞ tam, gdzie praca siddha jest bogom potrzebna. Siddha Âżyje czynieniem wyÂższego dobra i boskie woli, które odczytuje lepiej niÂż najbardziej uduchowieni ludzie, acz dziaÂłania siddha mogÂą byæ niezrozumiaÂłe dla zwykÂłych Ĺ“miertelników. PrzykÂładowo, siddha potrafi przybraæ bardzo gniewnÂą formĂŞ i straszliwie zrugaæ swoich uczniów czy wielbicieli za najdrobniejsze b³êdy, a jednoczeĹ“nie zakazaæ dziaÂłania w ten sposób swoim uczniom do tych, których pouczajÂą. Siddha w ten sposób manifestujÂąc gniewny aspekt bóstwa, wygania zÂłe energie i odcina opĂŞtania  oraz zniewolenia u swoich uczniów, którzy nie umiejÂąc samokontroli nad myĹ“lÂą i emocjÂą, nie powinni nawet próbowaæ imitowaæ swego guru/h – siddha! ZresztÂą zewnĂŞtrzne imitowanie gestów i zachowañ mistrza duchowego, guruh jest uwaÂżane za rodzaj zÂłoĹ“liwoĹ“ci, grzechu przedrzeÂżniania.

5. Kiedy duchowe obowiÂązki, cele siddha wypeÂłniajÂą siĂŞ w jednym miejscu i zostajÂą zakoñczone, siddha przenosi siĂŞ w nastĂŞpne miejsce, czĂŞstokroæ juÂż nie wracajÂąc do miejsca poprzedniego. Siddha nie uwaÂża ciaÂła za waÂżne, dlatego, Âże ma pog³êbionÂą Ĺ“wiadomoϾ bycia jaŸniÂą, duszÂą, stÂąd brak egoistycznych myĹ“li o sobie, a dziaÂła dla dobra innych. Siddha jest jak mĂŞdrzec i pielgrzym, uzdrowiciel, mag i szaman, z wielkÂą znajomoĹ“ciÂą praktycznych i skutecznych rytuaÂłów duchowych oraz warunków dla zaawansowanych praktyk i osiÂągania ich owoców. Siddha nie ma uczuæ zawiedzenia ani poczucia rezygnacji, zmartwienia czy kÂłopotu, gdyÂż dusza siddha jest generalnie wolna od takich mentalnych chorób ludzkiego rodzaju. Siddha dziwi siĂŞ, kiedy ludzie okazujÂą strach czy zmartwienie, bo ktoĹ“ urodzony jako siddha po prostu nie jest otumaniony demonicznymi energiami kalajÂącymi ludzkie dusze. Siddha Âżyje wewnĂŞtrznÂą radoĹ“ciÂą i zadowoleniem, bÂłogoĹ“ciÂą i dobrym nastrojem kontemplowania boskoĹ“ci Niebios! JeĹ“li ktoĹ“ nie jest siddhÂą, bo charyzmatyczne, cudowne moce nie dziaÂłaja, nie manifestujÂą siĂŞ, to tym bardziej nie jest devÂą (bogiem, anioÂłem), gdyÂż boskie moce sÂą przyrodzonÂą czĂŞĹ“ciÂą natury niebiañskiej, anielskiej, boskiej. Cuda uzdrawiania to tylko maÂły aspekt cudownej boskiej mocy, jakie przejawiajÂą wyÂższe boskie istoty, zdolne takÂże do wielkich wyrzeczeñ, ascezy, poĹ“wiĂŞcenia i bezgranicznego oddania. Natury choæ trochĂŞ anielskie, boskie, z umiÂłowanie pog³êbiajÂą wiedzĂŞ i doskonale harmonizujÂą siĂŞ z liniÂą przekazu, z sanghÂą i z guru/h, pozostajÂąc wiernymi i staÂłymi w umiÂłowaniu i oddaniu przez caÂłe Âżycie od chwili przy³¹czenia.

6. Kiedy siddha osiÂąga dar duchowej wiedzy i mÂądroĹ“ci, ÂłaskĂŞ boskiej wszechwiedzy, którÂą manifestuje dla dobra ludzkoĹ“ci, dla nauczania duchowego stworzeñ, wtedy jest zwany mistrzem mÂądroĹ“ci, ryszim (ŗÂşi, rishi), mĂŞdrcem boÂżym albo prorokiem. Ryszi jest siddhÂą wyspecjalizowanym w przekazywaniu boskiej wiedzy, a darem ryszi jest boska mÂądroϾ, wszechwiedza i doskonaÂłe odróÂżnianie dobra od zÂła i prawdy od faÂłszu. Wszyscy ryszi tworzÂą razem niejako specyficzny gatunek mÂądroĹ“ciowych upadevas, póÂłboskich istot, które sÂą doskonaÂłymi znawcami wiedzy potrzebnej do prowadzenia ludzi. JeĹ“li ryszi przejawia wiele innych mocy duchowych oprócz przeogromnej duchowej wiedzy, której nie sposób siĂŞ wyuczyæ nawet uczÂąc siĂŞ caÂłe Âżycie, wtedy jest siddhÂą w peÂłnym znaczeniu tego sÂłowa i mahāryszim (mahāŗsi, mahārishi), wielkim poĹ“ród duchowej hierarchii mistrzów mÂądroĹ“ci. DŸwiĂŞk sylaby samogÂłoskowego „ŗ” (ry, ri) sugeruje potĂŞÂżna si³ê woli a dŸwiĂŞk sylaby „sza” (Âşa, sha) – speÂłnienie, czystoϾ i realizacjĂŞ pragnieñ. Razem z cudownoĹ“ciÂą dŸwiĂŞku krótkiego „i” termin ryszi przynosi cudownoϾ speÂłnienia i realizacji, jakie ludzkoĹ“ci jest wskazane jako jej ogólny, wyÂższy cel rozwoju, paragati! O charyzmatycznych uzdrowicielach, którzy jeno uzdrawiaæ potrafiÂą moÂżemy powiedzieæ, Âże sÂą u poczÂątku Ĺ“cieÂżki siddha i potrzebuja dobrego guru/h – mistrza przewodnika dla dalszego rozwoju, bo jedno siddhi uzdrawiania to jeszcze zbyt maÂło, aby nazywaæ siĂŞ juz siddhÂą. Pododnie sama wiedza ksi¹¿kowa bez jej doĹ“wiadczenia nie czyni z czÂłowieka istoty o naturze ryszi, która przejawia siĂŞ wielkÂą sÂłuÂżbÂą dla rozwoju duchowego ogóÂłu ludzkoĹ“ci. Siddha w kaÂżdym miejscu czuje i dostrzega boskiego ducha, ale wybiera miejsca, w których sÂą szczególnie korzystne energie i istoty dla duchowego wzrostu i pog³êbiania czystej wiedzy u swoich uczniów. Dopiero ryszi czy siddha ma prawo przyjmowaæ uczniów w peÂłnym tego sÂłowa znaczeniu, a inne istoty o ludzkich ksztaÂłtach mogÂą byæ jedynie āæārya(mi), dziaÂłajÂącymi Ĺ“ciĹ“le pod kierunkiem takiego upadeva, istoty póÂłboskiej o ludzkich ksztaÂłtach zewnĂŞtrzenego ciaÂła. KsztaÂłt duszy (jaŸni) jest istotny dla stopnia ewolucji a nie ksztaÂłt ciaÂła.

7. Mahāsiddha znaczy tyle, co wielki siddha i jest to peÂłnia tego, co moÂże osiÂągn¹æ dusza na Ĺ“cieÂżce siddha czy vibhŭti-padah, jak zwÂą to jogini. Stan mahāsiddha, to zdolnoϾ przejawiania oĹ“miu siddhi, oĹ“miu cudownych, charyzmatycznych, wielkich mocy jogicznych, które sÂą charakterystyczne dla boskiej istoty, dla niebian zwanych devami oraz devî. Afirmatywne powtarzanie mantramu „siddhoham” jedynie skieruje ku coraz lepszym moÂżliwoĹ“ciom praktykowania, aby do siddha-yanah siĂŞ przy³¹czyæ jako do pojazdu wyÂższej ewolucji duchowej. Kiedy siddha osiÂąga stan mahāsiddha jest niejako w ¾ devÂą, gdyÂż brakuje jeszcze jednej dziewiÂątej siddhi zwanej jako kaivalya, zbawienie, wyzwolenie. Jedna czwarta caÂłej podróÂży duchowej, aÂż do celu jakim jest bycie devÂą stoi przed mahāsiddhÂą, który potrafi materializowaæ przedmioty, pokazywaæ siĂŞ w kilku miejscach na raz albo nalaæ do baku samochodu wody i cudownie przemieniæ jÂą w benzynĂŞ. Praktyka afirmacji „devoham” z nikogo deva czy devî nie uczyni, ale pozwala iϾ pewnie wÂłaĹ“ciwÂą drogÂą do najwyÂższego celu, parasamgati, co jest staniem siĂŞ devÂą, przeistoczeniem w anioÂła czy anielicĂŞ, w istotĂŞ boskÂą, w bóstwo! Mistrz siddha jest jedynie w ¾ devÂą i nie powinien siĂŞ jeszcze obwoÂływaæ Bogiem, bo do speÂłnienia boskoĹ“ci nawet poczÂątkujÂącym devom jest jeszcze daleko jako, Âże niebiañskie stopnie obejmujÂą dokÂładnie dziewiêæ stopni rozwoju, osiÂągniĂŞcie których wymaga kolejnej transfiguracji duchowej w istotĂŞ niebiañskÂą wyÂższego rodzaju. Mantram „sivoham” kieruje ku samemu Bogu NajwyÂższemu, ku Ĺ’iva, Jahwah, Mahādeva, jednak stopni poĹ“rednich jest wiele, w³¹cznie z czĂŞĹ“ciej spotykanymi upadevami, istotami póÂłboskimi, z których sādhu/h uwaÂżani sÂą za najbardziej poczÂątkujÂących!

8. Siddha znajÂący sztukĂŞ materializowania ciaÂła i ukazywania siĂŞ w innym miejscu a nawet w innej formie zapewne jest juz mahāsiddhÂą, ale jeszcze wcale nie musi byæ devÂą, bogiem (anioÂłem) we wcieleniu czy zstÂąpieniu, czyli avatārÂą! BoskoĹ“ci w istocie upadeva jest duÂżo wiĂŞcej niÂż w ludziach, ale zbyt maÂło, aby nazywaæ siebie bogami, niebianami, co bywa przyczynÂą zahamowania w rozwoju, kalectwa, a czasem i upadku siddhów zbytnio popisujÂących siĂŞ swoimi mocami i sztukami magicznymi. Unikanie pychy, chwalenia siĂŞ osiÂągami czy demonstrowania mocy bez poÂżytku dla uczniów duchowych to podstawa bezpiecznego treningu. Siddhi, nawet uzdrawiania, nie naleÂży przejawiaæ ani uÂżytkowaæ dla zysku czy w inny sposób zarabiaæ na oznakach cudownej mocy, która jest ÂłaskÂą NajwyÂższego Boga. Siddha nie odczuwa ani ciepÂła, ani zimnÂą, nie odczuwa gÂłodu ani pragnienia mogÂąc w skrajnych warunkach swobodnie funkcjonowaæ! Siddha, choæby tylko byÂł ryszim, spokojnie wypeÂłnia swojÂą pracĂŞ, robiÂąc wszystko bez oczekiwania czegoĹ“ od innych. Siddha potrafi znaleŸæ uczniów i wspóÂłpracowników nawet na bezludnych wyspach, na dnie piekieÂł, w wiĂŞzieniach czy szpitalach psychiatrycznych, wĹ“ród spoÂłecznych wyrzutków czy odpadków, wszĂŞdzie, gdzie jest jakaĹ“ dusza, która nadaje siĂŞ do podjĂŞcia duchowej Ĺ“cieÂżki. Siddha posiada wielka moc przyciÂągania ludzi i demonów dla ich oczyszczenia, uzdrowienia i ewentualnej duchowej przemiany. Siddha z urodzenia czĂŞsto wychowuje siĂŞ w lesie, w górach lub jaskiniach, gdzie nabywa ascetycznej mocy ducha i w spokoju opanowuje cielesnÂą formĂŞ aktualnego wcielenia i jej moÂżliwoĹ“ci. Joga to droga powrotu duszy na Niebiosa poĹ“ród Bogów, ale dopiero dziewiÂąte Wielkie Siddhi, Kaivalya, zdolnoϾ bycia Zbawicielem dla ludzi i demonów (asurów) jest pieczĂŞciÂą potwierdzajÂącÂą rzeczywiste bycie DEVÂĄ w ludzkiej inkarnacji, a przecieÂż droga wyzwolenia zajmuje ludziom wiele wcieleñ a demonom duÂżo wiĂŞcej niŸli ludziom!