by Paramahansa Yogananda
Edycja z 1949 roku.

Z j. angielskiego na j. polski prze³o¿y³ Mariæih Hari.
Tekst jest na bie¿¹co t³umaczony. Zajrzyj tutaj co jakichœ czas

Dedykacja

Dedykowane do
Wszystkich Ĺ“wiÂątyni duszy ChrzeĹ“cijan, MuzuÂłmanów,
Buddystów, ÂŻydów, Hinduistów i innych,
W których Kosmiczne Serce na równi pulsuje, zawsze –

I do
Wszystkich wielokolorowych lamp róÂżnych prawdziwych nauk,
W których Ĺ“wieci ten sam jedyny biaÂły pÂłomieñ Boga –

I do
Wszystkich koĹ“cioÂłów, meczetów, wihar, przybytków
i Ĺ“wiÂątyñ Ĺ“wiata –
W których nasz wÂłasny Jedyny Ojciec przebywa bezstronnie
w peÂłni Swej chwaÂły.

---

Przedmowa
Amelita Galli-Gurci

W Szeptach z WiecznoĹ“ci Paramahansa Joganandy, uczymy siĂŞ jak modliæ siĂŞ do Naszego Niebiañskiego Ojca ¿¹dajÂąc zamiast Âżebrania, a przez to jak nie ograniczaæ do prawa Âżebractwa. Autor wyjaĹ“nia na poczÂątku dlaczego wszystkie nasze modlitwy nie sÂą wysÂłuchane. Wszelka wÂłasnoϾ nale¿¹ca do ojca moÂże zostaæ za¿¹dana przez jego syna, ale nie przez Âżebraka. To dlatego autor mówi nam, Âże aby ¿¹daæ, musimy najpierw przez g³êbokÂą medytacjĂŞ uĹ“wiadomiæ sobie naszÂą zapomnianÂą toÂżsamoϾ z Ojcem, a nastĂŞpnie musimy nauczyæ siĂŞ pamiĂŞtaæ przez wÂłaĹ“ciwe Âżycie, Âże Bóg uczyniÂł nas na Swój obraz.

W tej œwiêtej ksiêdze zostaje nam pokazane jak wskrzesiæ martwe, staroœwieckie modlitwy i poprzez ich ¿yj¹ce jakoœci przywo³aæ odpowiedŸ od milcz¹cego Wszechmog¹cego. Zamiast papugowania martwych modlitw, uczymy siê przesycaæ je przyzywaj¹c¹ Boga mi³oœci¹.

Uczymy siĂŞ jak ustrzec siĂŞ przed dwoma ekstremami – egoistycznym prowadzeniem z siebie i Ĺ“lepym, pasywnym poleganiu na Bogu. Uczy nas ona jak uÂżywaæ naszej wÂłasnej, danej przez Boga woli i koncentracji, prowadzonej nie przez ego lecz przez Boga dla uczynienia Âżycia szczĂŞĹ“liwym na wszystkich poziomach. Tym samym autor pisze: „BĂŞdĂŞ rozumowaÂł, bĂŞdĂŞ miaÂł wolĂŞ, bĂŞdĂŞ dziaÂłaÂł; ale Ty kieruj mym rozumowaniem, wolÂą i dziaÂłaniem bym czyniÂł wÂłaĹ“ciwÂą rzecz, którÂą powinienem uczyniæ.”

Modlitwy w tej ksi¹¿ce sÂłu¿¹ przybliÂżeniu Boga, przez opisanie uczuæ, które bezpoĹ“rednio powstajÂą z rzeczywistego kontaktu z Bogiem. Bóg jest tu wyraÂżony jako coĹ“ okreĹ“lone i namacalne. Kosmiczne Bóstwo jest wielkÂą koncepcjÂą Nieskoñczonego i Niewidzialnego uczynionÂą skoñczonÂą, namacalnÂą i widzialnÂą. Natura, czÂłowiek, umysÂł i wszystkie widzialne obiekty sÂą uÂżyte jako materiaÂły do budowy olbrzymiego Boskiego Bóstwa, na którym moÂżemy siĂŞ Âłatwo koncentrowaæ.

Wyznawcy wszystkich religii mogÂą piæ z tej fontanny uniwersalnych modlitw. Te inwokacje sÂą odpowiedziÂą dla nowoczesnych, naukowych umysÂłów, inteligentnie poszukujÂących Boga. Ta ksi¹¿ka daje nam wielkÂą róÂżnorodnoϾ modlitw, które pozwalajÂą kaÂżdemu z nas dobraæ jednÂą, najodpowiedniejszÂą i najpomocniejszÂą do wÂłasnych, poszczególnych potrzeb.

Sw¹ pokorn¹ proœbê do czytaj¹cego wyra¿am w poni¿szych liniach:

Nie przechodŸ, ze spiesznym intelektualnym czytaniem, nad kopalniami urzeczywistnienia ukrytymi poniÂżej gleby sÂłów w tej Ĺ“wiĂŞtej ksiĂŞdze. Ale, jak mówi autor, codziennie i na nowo kop w nich g³êboko kilofem swego uwaÂżnego, peÂłnego szacunki i medytacyjnego studiowania; wtedy odnajdziesz bezcenny klejnot Samorealizacji.

---

Szepty z Wiecznoœci

ByÂłem gÂłuchy, lecz WiecznoϾ szeptaÂła do mnie nieustannie. MÂądroĹ“ci mej moc sÂłyszenia porzuciÂła pomaÂłu sen swój i usÂłyszaÂłem, iÂż Szepty WiecznoĹ“ci stajÂą siĂŞ coraz wyraŸniejsze, w odpowiedzi na me Ĺ“wiĂŞte ¿¹dania.

SpytaÂłem WiecznoĹ“ci: „CóÂż oznaczajÂą Twe szepty?”

Szepty stawaÂły siĂŞ coraz mocniejsze, aÂż w koñcu, niespodziewanie, WiecznoϾ gÂłoĹ“no odpowiedziaÂła: „SÂłuchaj, o ty, Boskiego gÂłosu przewodnictwa nieustannie. Jam jest Jego rzecznikiem – WiecznoĹ“ciÂą. SzepczĂŞ poprzez twój sen wieków: „ObudŸ siĂŞ!” Teraz, tyĹ“ obudzonym, a jednak Me szepty nigdy mówiæ nie przestanÂą: „ObudŸ twych braci!” W kÂącikach Ĺ“piÂących umysÂłów, wszĂŞdzie, Moje szepty nieustannie pracujÂą. Pracuj i ty ze MnÂą, przez Âżycie, wieczne szepty – by wszyscy usÂłyszeæ mogli Jego gÂłos.”

OdpowiedziaÂłem do WiecznoĹ“ci: „RozeĹ“lĂŞ szepty do wszystkich Ĺ“piÂących braci, mówiÂąc: 'ObudŸcie siĂŞ! Przygotujcie siĂŞ! Wróæcie do domu, gdzie On daje wieczny pokój!' I poÂżyczĂŞ Twój gÂłos, WiecznoĹ“ci, gdy mój ziemski gÂłos nie bĂŞdzie wiĂŞcej sÂłyszany, i wtedy bĂŞdÂą woÂłaÂł poprzez Ciebie: 'O! SÂłysz Jego wszech-pocieszajÂące pieĹ“nio-szepty!”

Zaczekam na wszystkich, tylko po to, aby woÂłaæ szepty WiecznoĹ“ci. Tak jak moi niezliczeni bracia ludzcy, tak jak bestie i iskry atomu, powoli podróÂżujÂą ku komnacie ostatecznej wolnoĹ“ci, w pozornie nieskoñczonym pociÂągu, Âłagodnie powiem poprzez te Szepty z WiecznoĹ“ci: „ObudŸcie siĂŞ! Wróæmy razem do domu, pod¹¿ajÂąc za Jego zawsze wzywajÂącym gÂłosem.”

---

Klucz do ÂŻÂądañ

Proszê Przeczytaæ Uwa¿nie

Uduchawianie Modlitwy lub ÂŻÂądania

Tak jak mokra zapa³ka gdy jest otarta nie da ognia, tak te¿ umys³ przesycony niepokojem nie jest w stanie wytworzyæ ognia koncentracji, nawet wtedy, gdy podejmowane s¹ cudowne wysi³ki by wykrzesaæ kosmiczn¹ iskrê.

Ogieñ inspiracji jest ukryty wewnÂątrz wersów modlitw i ¿¹dañ w tej ksi¹¿ce; ale poniewaÂż sÂą one nasycone zmieniajÂącymi znaczenie wodami tuszu drukarskiego, papieru, znaczeñ intelektualnych, trzeba pozbyæ siĂŞ tych rozproszeñ po to, aby przywróciæ na pierwszy plan mÂądroϾ z ich wnĂŞtrza. RóÂżne umysÂły czytajÂąc tÂą samÂą modlitwĂŞ róÂżnie jÂą zinterpretujÂą i róÂżnie jÂą poczujÂą. RozlegÂły ocean prawdy moÂże byæ mierzony tylko zgodnie z pojemnoĹ“ciÂą czyjegoĹ“ wÂłasnego kielicha inteligencji i percepcji. Tak teÂż inspiracje za modlitwami i ¿¹daniami skryte bĂŞdÂą odczuwane zgodnie z g³êbokoĹ“ciÂą czyjejĹ“ intuicji i odczuwania.

Aby skorzystaæ z caÂłego Boskiego ciepÂła wewnÂątrz którejkolwiek z tych modlitw lub ¿¹dañ, trzeba wzi¹æ tylko jeden paragraf na raz z kaÂżdego ¿¹dania, mentalnie zobrazowaæ jego znaczenie, zwizualizowaæ obraz postaci tej mowy i medytowaæ nad nim g³êboko, aÂż ogniste znaczenie zacznie emanowaæ, wolne od ograniczeñ sÂłowa.

SÂłowo jest jak pijany, tĂŞpy czÂłowiek, który czuje jaki rodzaj trunku w nim jest, lecz który nie jest w stanie wyraziæ samego siebie o nim jasno. MoÂże on, po przez ledwie beÂłkot wskazaæ rodzaj wina jakie wypiÂł. Takie teÂż sÂą sÂłowa w tych ¿¹daniach pijane Bogiem, ale nigdy nie bĂŞdÂą w stanie w peÂłni wyraziæ i wyjaĹ“niæ jakoĹ“ci wina inspiracji wewnÂątrz nich, poza sposobem drobnych gestykulacji i mamroczÂącego Âłkania sugestii.

MoÂżna chcieæ przeczytaæ ca³¹ modlitwĂŞ lub ¿¹danie, aby szybko zerkn¹æ na jej caÂłe znaczenie. Ale jeĹ“li przeczyta siĂŞ jÂą po wielokroæ na nowo, i wtedy, z zamkniĂŞtymi oczami, po wielokroæ spróbuje odczuæ g³êbokÂą inspiracjĂŞ poza niÂą i wewnÂątrz niej, wtedy zostanie ona uduchowiona – to jest, wzbudzi siĂŞ inspiracjĂŞ uĹ“pionÂą pod grubÂą, jedwabistÂą koÂłdrÂą sÂłów.

Modlitwy i ¿¹dania sÂą jak roĹ“liny które co dzieñ wydaje nowe kwiaty – kwiaty zmieniajÂą siĂŞ, lecz roĹ“lina pozostaje. Podobnie, roĹ“lina modlitw moÂże mieæ te same ga³êzie i liĹ“cie sÂłów, ale kaÂżdego dnia wyda nowe róÂże czucia Boga i inspiracji, jeĹ“li regularnie podlewa siĂŞ roĹ“linĂŞ poprzez medytacjĂŞ. RoĹ“lina modlitwy powinna byæ chroniona przed burzami zwÂątpienia, rozproszenia, umysÂłowej bezczynnoĹ“ci, zostawiania-medytacji-na-jutro (nastĂŞpny dzieñ nie nadchodzi nigdy), bycia-nieobecnym-myĹ“lami i myĹ“lenia-o-czymĹ“-innym w czasie gdy wyobraÂżanie umysÂłu jest caÂłkowicie na duszy modlitwy.

Takie pasoÂżyty na roĹ“linie-modlitwy powinny zostaæ niszczone przez bakteriobójcze Ĺ“rodki samokontroli, determinacji i lojalnoĹ“ci do nauczania.  W ten sposób codziennie promieniste, nieĹ“miertelne róÂże inspiracji mogÂą zostaæ zebrane z roĹ“lin tych modlitwo-¿¹dañ.

BÂądŸ w ciszy i pozwól Bogu odpowiedzieæ poprzez ciebie. Naucz siĂŞ znaæ Go poprzez poznawanie swej JaŸni. Wizualizuj go jako bezforemnego ale z formÂą, milczÂącego, ale z gÂłosem zarazem. Na przykÂład, gdy Bóg jest opisany jako widzialne Kosmiczne Bóstwo, wielbione z bĂŞbnieniem szumiÂącego oceanu, trzeba rzeczywiĹ“cie spróbowaæ mentalnie zwizualizowaæ caÂły koncept za Kosmicznym Bóstwem. I gdy WszechmogÂący jest okreĹ“lony Boska Matka trzeba czuæ to samo oddanie do Boga, Uniwersalnej Matki, jakie kochajÂące dziecko czuje w stosunku do swej matki.

O poszukujÂący przebudzenia duszy! KaÂżdego dnia osuszaj ciepÂłem koncentracji formĂŞ – mokre zapaÂłki sÂłów w ¿¹daniu; wtedy wielokrotnie uderzaj nimi o hubkĂŞ swego umysÂłu, aÂż w koñcu zobaczysz wystrzelajÂące boskie pÂłomienie.

---

Wskazówki dla CzytajÂącego

ProszĂŞ wybierz ¿¹danie z zawartoĹ“ci zgodnie ze swÂą potrzebÂą, a nastĂŞpnie uspokój swój umysÂł przez nieruchome siedzenie na prostym krzeĹ“le (lub w asanie medytacyjnej), z prostym krĂŞgosÂłupem. Z oczami zamkniĂŞtymi lub póÂłotwartymi (jeĹ“li otwarte) medytuj nad znaczeniem wybranego przez ciebie ¿¹dania, aÂż stanie siĂŞ ono czĂŞĹ“ciÂą ciebie. Wtedy nasyæ ¿¹danie oddaniem i medytuj nad nim. W miarĂŞ jak twa medytacja staje siĂŞ g³êbsza, zwiĂŞkszaj uczucie oddania i mentalnie ofiaruj ¿¹danie jako wybuch twego wÂłasnego serca. PrzepeÂłnij siĂŞ wiarÂą, Âże pragnienie  twego serca wyraÂżone poprzez to szczególne ¿¹danie zostaje poczute przez Boga.

Czuj, Âże zaraz za ekranem twych naboÂżnych ¿¹dañ, Bóg sÂłucha cichych sÂłów twej duszy. Poczuj to! BÂądŸ jednym z ¿¹daniem swego serca – i bÂądŸ caÂłkowicie przekonany, Âże On CiĂŞ wysÂłuchaÂł. Wtedy wróæ do swych obowiÂązków nie starajÂąc siĂŞ dowiedzieæ, czy Bóg speÂłni twe ¿¹danie. Wierz caÂłkowicie, Âże twe ¿¹danie zostaÂło wysÂłuchane, a bĂŞdziesz wiedziaÂł, Âże to co jest Boskie jest równieÂż twoje. Nieustannie medytuj nad Bogiem, a gdy Go poczujesz, uzyskasz wÂładzĂŞ nad wszystkimi rzeczami.

Wskrzeœ s³owa z grobowca pustki, intelektualnych koncepcji poprzez chrystusowy rozkaz twego najg³êbszej percepcji.

PoniewaÂż ¿¹dania te zostaÂły mi przekazane przez NajwyÂższego Ojca, nie sÂą one moje. Ja tylko je poczuÂłem i nadaÂłem im wyraz drogÂą sÂłów, abym mógÂł siĂŞ nimi z tobÂą podzieliæ.

Moje bÂłogosÂławieñstwa idÂą z nimi i modlĂŞ siĂŞ, aby zadŸwiĂŞczaÂły nutÂą odpowiedzi na Âżywych strunach harfy twego serca, byĹ“ mógÂł/mogÂła je poczuæ tak, jak ja je poczuÂłem.



Bóg uczyniÂł czÂłowieka na Jego obraz. Wszyscy ci, którzy wiedzÂą jak Go odbieraæ, mogÂą urzeczywistniæ Ĺ“piÂącÂą boskoϾ poprzez rozszerzenie mocy umysÂłu. BĂŞdÂąc dzieæmi Boga mamy wÂładzĂŞ nad wszystkimi Jego rzeczami we wszechĹ“wiecie, takÂą jakÂą ma On.



Powstaje pytanie, dlaczego wiele z naszych Âżyczeñ nie zostaje speÂłnionych i dlaczego tak wiele dzieci Boga g³êboko cierpi? Bóg ze SwÂą boskÂą bezstronnoĹ“ciÂą, nie mógÂł uczyniæ jednego dziecka lepszym niÂż inne. Oryginalnie stworzyÂł wszystkie dusze takie same i na Jego obraz. OtrzymaÂły takÂże najwspanialsze dary Boga: wolnoϾ woli i moc do rozumowania i stosownego dziaÂłania.



GdzieĹ“, na jakimĹ“ etapie w przeszÂłoĹ“ci czÂłowiek zÂłamaÂł róÂżne prawa Boga i konsekwentnie otrzymaÂł zgodne z prawami rezultaty.

Wszyscy ludzie otrzymali absolutnÂą wolnoϾ do uÂżywania ludzkiego rozumu Ÿle lub dobrze. NaduÂżywanie danego przez Boga rozumu prowadzi do grzechu, który jest cierpieniem; wÂłaĹ“ciwe uÂżywanie prowadzi do szczĂŞĹ“cia i radoĹ“ci. Bóg ze swÂą nieskoñczonÂą szlachetnoĹ“ciÂą nie ukaraÂłby nas; sami siĂŞ karzemy poprzez nasze wÂłasne nierozsÂądne dziaÂłania i nagradzamy samych siebie poprzez nasze dobre czyny. Samo to wyjaĹ“nia dlaczego odpowiedzialnoϾ Boga skoñczyÂła siĂŞ gdy obdarzyÂł czÂłowieka rozumem i wolnÂą wolÂą.



CzÂłowiek naduÂżyÂł danÂą przez Boga niezaleÂżnoϾ i w ten sposób sprowadziÂł ignorancjĂŞ, fizyczne cierpienie, przedwczesnÂą Ĺ“mieræ i inne choroby na samego siebie. Zbiera on to, co sieje. Prawo przyczyny i skutku dotyczy wszystkich Âżyæ. Wszystkie dzisiaj w Âżyciu czÂłowieka sÂą wyznaczone przez dziaÂłania wszystkich wczoraj, a wszystkie jutra czyjegoĹ“ Âżycia zale¿¹ od sposobu, w jaki wszystkie dzisiaj sÂą prowadzone i przeÂżywane.

Tak oto ten czÂłowiek, mimo Âże stworzony na obraz Boga i potencjalnie obdarzony Jego mocami, traci swój tytuÂł i wrodzone prawo do panowania nad wszechĹ“wiatem swego Ojca, poprzez wÂłasne b³êdy i samo-narzucone ograniczenia. NaduÂżycie rozumu i identyfikacja duszy z przejĹ“ciowym ciaÂłem lub z wpÂływami Ĺ“rodowiska lub dziedzictwa lub Ĺ“wiatowymi sÂą odpowiedzialne za ludzkie smutki i niedole.

Jak œpi¹cy Syn Boga mo¿e staæ siê obudzonym Synem Boga.

Jednak pozostaje faktem, Âże dusza, jakkolwiek zÂła na zewnÂątrz, jest potencjalnie Ĺ“piÂącym synem Boga. NajwiĂŞkszy ze wszystkich grzeszników jest tylko nieobudzonym synem Boga, Ĺ“piÂącym nieĹ“miertelnym, który odmawia w peÂłni otrzymywaæ Jego Ĺ“wiatÂło poprzez oczyszczenie swej Ĺ“wiadomoĹ“ci. To dlatego u Jana 1:12 znajdziemy zapisane: „Ale tak wielu jak wielu otrzymaÂło Go, im daÂł On moc stania siĂŞ synami Boga, a takÂże tym, którzy wierzÂą w Jego imiĂŞ.”

Ocean nie moÂże zostaæ otrzymany do filiÂżanki dopóki filiÂżanka nie jest tak wielka jak ocean. Podobnie filiÂżanka ludzkiej koncentracji i ludzkich zdolnoĹ“ci musi zostaæ powiĂŞkszona aÂżeby obj¹æ Boga. Otrzymywanie wskazuje na pojemnoϾ uzyskanÂą przez wÂłasny rozwój; róÂżni siĂŞ to od czczego przekonania.

Jak Wiara w bycie Synem Boga mo¿e staæ siê Realizacj¹.

Sens cytatu Ĺ’w. Jana jest taki, Âże ci Ĺ“piÂący synowie Boga, którzy obudzÂą siĂŞ poprzez pod¹¿anie za prawem duchowej dyscypliny, otrzymujÂą lub czujÂą Boga poprzez rozwiniĂŞtÂą intuicjĂŞ i przez to odzyskujÂą swe uĹ“pione moce jako synowie Boga. To ignorancja skÂłania czÂłowieka do wyobraÂżania sobie swej maÂłoĹ“ci i ograniczeñ. Ignorancja jest najwiĂŞkszym ze wszystkich grzechów.

To Ĺ“piÂący czÂłowiek jest tym, który uznaje i uwydatnia swój sen o ludzkich sÂłaboĹ“ciach. ZÂłem dla duszy jest wierzyæ Âże ona sama jest ograniczona ciaÂłem, zamiast wiedzieæ Âże ona sama jest czĂŞĹ“ciÂą nieograniczonego Ducha. To dobrze i wÂłaĹ“ciwie wierzyæ, Âże jest siĂŞ synem Boga, bardziej niÂż tylko synem Ĺ“miertelnika, poniewaÂż jest to metafizycznÂą prawdÂą, Âże czÂłowiek jest w samej istocie stworzony na obraz Boga. Dlatego teÂż jest zÂłem wyobraÂżaæ sobie, iÂż jest siĂŞ nietrwaÂłym stworzeniem. Nawet poprzez samÂą wiarĂŞ moÂżna pewnego dnia urzeczywistniæ swÂą wÂłasnÂą duszĂŞ by staÂła siĂŞ synem Boga. StÂąd krnÂąbrne dziecko musi zacz¹æ od wiary, Âże jest ono synem Boga, gdyÂż wiara jest poczÂątkowym warunkiem do sprawdzania i poznawania prawdy.

Gdy cz³owiek ma problem, automatycznie modli siê do nieznanego Boga i oczekuje pomocy. Jeœli zostaje uwolniony, nawet przypadkowo, z problemu, wierzy on, ¿e jego modlitwy zosta³y us³yszane i wys³uchane przez Boga. Ale jeœli jego modlitwy pozostaj¹ niewys³uchane, staje siê on zmieszany i zaczyna traciæ wiarê w Boga.

Bóg, mimo Âże wszechmocny, nie dziaÂła nie w zgodzie z prawem lub arbitralnie zaledwie tylko dlatego, Âże ktoĹ“ siĂŞ modli. Daje On niezaleÂżnoϾ czÂłowiekowi, który czyni co ma ochotĂŞ. Wybaczyæ czÂłowiekowi jego wady dowolnie znaczyÂło by, Âże Bóg zaprzecza Samemu Sobie – pomija prawo przyczyny i skutku jakie jest naÂłoÂżone na prawo dziaÂłania i manipuluje Âżyciem ludzi nie w zgodzie z prawami stworzonymi przez Niego Samego, lecz zgodnie z wÂłasnym kaprysem. Ani nie moÂże byæ Bóg poruszony przez pochlebstwa ani przez pochwaÂły, aby zmieniæ bieg Swych niezmiennych praw.

W zwykÂłej modlitwa ma duÂżo z Âżebractwa i ignorancji. Ludzie po prostu  siĂŞ modlÂą. Paru wie jak modliæ siĂŞ i dotkn¹æ Boga swymi modlitwami; ani nie wiedzÂą czy ich modlitwy sÂą wysÂłuchane czy nie; albo czy rzeczy staÂły siĂŞ bez wpÂływu modlitwy na nie. Ani nie rozróÂżniamy pomiĂŞdzy rzeczami, których potrzebujemy a rzeczami, które chcemy. Czasami bardzo dobrze siĂŞ dzieje, Âże nie otrzymujemy tego, co myĹ“limy, Âże chcemy. Dziecko moÂże chcieæ dotkn¹æ pÂłomienia, ale aby uchroniæ je przed krzywdÂą matka nie speÂłnia Âżyczenia dziecka.

Moim celem w przedstawieniu tych Ĺ’wiĂŞtych ÂŻÂądañ, otrzymanych w trakcie mych róÂżnych owocnych kontaktów z naszym Ojcem, jest umoÂżliwiæ mym wspóÂłistotom skuteczny z Nim kontakt. WolĂŞ sÂłowo „¿¹danie” od sÂłowa „modlitwa”, poniewaÂż to drugie pochodzi z prymitywnej i Ĺ“redniowiecznej koncepcji Boga – wÂładczego tyrana, którego my, Âżebracy, musimy bÂłagaæ i pochlebiaæ.

Nie powinniœmy prosiæ Boga aby by³ w stosunku do nas stronniczy z powodu naszych modlitw, ani by ³ama³ prawa przyczyny i skutku rz¹dz¹ce naszymi czynami, poprzez przebaczenie za nasze z³e uczynki. Czy musimy wiêc nieuchronnie zmierzyæ siê z owocami naszych dzia³añ jakby by³y przeznaczeniem lub tak zwanym losem?

Nie! Jest pewien sposób. Najlepszym ze wszystkich sposobów nie jest proszenie o przysÂługi lub o amnestiĂŞ od zÂłych skutków, ani zrezygnowanie i bezczynne siedzenie, zapraszajÂące prawo dziaÂłania do przybrania swego kursu. Musimy pamiĂŞtaæ, Âże to co jest nam czynione przez samych siebie, moÂże zostaæ odczynione przez nas samych. Musimy przyjmowaæ antidotum na nasze trujÂące dziaÂłania. ZÂłe zdrowie moÂże i musi zostaæ przezwyciĂŞÂżone poprzez przestrzeganie praw dobrego zdrowia. Ale co z chronicznymi dolegliwoĹ“ciami, które sÂą poza kontrolÂą ludzkiej opieki? Gdy moc ludzkich metod uzdrawiania chorób, fizycznych lub psychicznych zawodzi, ukazujÂąc swe ograniczenia, wtedy musimy prosiæ Boga, który jest nieograniczony w mocy, o pomoc i musimy ¿¹daæ jako synowie Boga, a nie jako Âżebracy.

KaÂżda bÂłagalna modlitwa, nie waÂżne jak szczera, ogranicza duszĂŞ. Jako synowie Boga musimy wierzyæ, Âże mamy wszystko to, co ma Ojciec. To jest nasze przyrodzone prawo. Jezus urzeczywistniÂł prawdĂŞ: „Ja i mój Ojciec jesteĹ“my Jednym”. To dlatego miaÂł On wÂładzĂŞ ponad wszystkim, takÂą, jakÂą miaÂł Jego Ojciec. WiĂŞkszoϾ z nas bÂłaga i modli siĂŞ bez nawiÂązania,w naszych wÂłasnych umysÂłach do naszego boskiego dziedzictwa; to dlatego jesteĹ“my ograniczeni przez prawo Âżebrania. Nie musimy bÂłagaæ/Âżebraæ, ale apelowaæ i ¿¹daæ od naszego Ojca tego, co my, poprzez nasze ludzkie wyobraÂżenie, mieliĹ“my za zgubione.

Na tym etapie zachodzi koniecznoϾ zniszczenia zÂłej myĹ“li wszechczasów – Âże jesteĹ“my sÂłabowitymi istotami ludzkimi. Musimy myĹ“leæ, medytowaæ, afirmowaæ, wierzyæ i uĹ“wiadamiaæ sobie codzieñ, Âże jesteĹ“my synami Boga. To uĹ“wiadomienie moÂże zaj¹æ pewien czas, ale musimy zacz¹æ wÂłaĹ“ciwÂą metodÂą, zamiast ryzykowaæ nienaukowym Âżebractwem modlitw i w nastĂŞpstwie staæ siĂŞ osobÂą poddanÂą niedowierzaniu, wÂątpliwoĹ“ciom lub Âżonglerce zabobonu. Dopiero wtedy gdy Ĺ“piÂące ego postrzega samo siebie nie jako ciaÂło, ale jako wolnÂą duszĂŞ lub syna Boga, przebywajÂącego w i pracujÂącego poprzez ciaÂło, wtedy dopiero moÂże prawowicie i legalnie ¿¹daæ swych boskich praw.

Ĺ’wiĂŞte ¿¹dania ujawniajÂą kilka z postaw duszy, które spotkaÂły siĂŞ ze skutecznÂą odpowiedziÂą od Boga. JednakÂże lepiej jest nie ¿¹daæ w cudzym jĂŞzyku. Nie powinno siĂŞ radziæ ksi¹¿ki o miÂłoĹ“ci gdy spotyka siĂŞ z ukochanÂą osobÂą, ale powinno siĂŞ uÂżyæ spontanicznego jĂŞzyka wÂłasnego serca. JeĹ“li uÂżywa siĂŞ cudzego jĂŞzyka miÂłoĹ“ci w ¿¹daniach adresowanych do Boga, trzeba uczyniæ sÂłowa swymi wÂłasnymi poprzez dog³êbne zrozumienie i rozpamiĂŞtywanie nad ich znaczeniem i do³¹czaniem do nich skrajnej koncentracji i miÂłoĹ“ci; tak jak kochanek gdy zwraca siĂŞ do swej ukochanej jĂŞzykiem wielkiego poety, z miÂłoĹ“ciÂą i uczuciem, to nie jest b³êdne.

Ĺ’lepe powtarzanie ¿¹dañ lub afirmacji, bez jednoczesnego oddania lub spontanicznej miÂłoĹ“ci, czyni z osoby raptem „modlÂącÂą katarynkĂŞ”, która nie wie co oznacza jej modlitwa. Szlifowanie modlitw wokalnie i mechanicznie podczas gdy wewnĂŞtrznie myĹ“li siĂŞ o czymĹ“ innym nie przynosi odpowiedzi od Boga. Ĺ’lepe powtarzanie, próÂżne przyjmowanie imienia Boga jest bezowocne. Powtarzanie ¿¹dania lub modlitwy wci¹¿ na nowo, w myĹ“lach lub na gÂłos i z pog³êbiajÂącÂą siĂŞ uwagÂą i oddaniem uduchawia modlitwĂŞ i zmienia Ĺ“wiadome, peÂłne wiary powtarzanie w nadĹ“wiadome doĹ“wiadczenie.

Boska Istota nie moÂże zostaæ oszukana przez kpinĂŞ z modlitwy poniewaÂż On jest fontannÂą myĹ“li. Nie moÂże zostaæ przekupiony w Âżadnej chwili, jednak Âłatwo jest poruszyæ Go szczeroĹ“ciÂą, trwaÂłoĹ“ciÂą, koncentracjÂą, oddaniem, determinacjÂą i wiarÂą. Co wiĂŞcej, powtarzanie dÂługiej intelektualnej modlitwy z nieobecnym umysÂłem, rozwija hipokryzjĂŞ; a modlitwa lub ¿¹danie bez zrozumienia rozwija ignorancjĂŞ, fanatyzm i zabobonnoϾ. Powtarzanie ¿¹dania z pog³êbiajÂącÂą siĂŞ koncentracjÂą i wiarÂą nie jest mechanicznym powtarzaniem, lecz zmieniajÂącÂą siĂŞ, postĂŞpujÂącÂą mocÂą i umysÂłowym przygotowaniem, które, krok po kroku naukowo osiÂąga Boga.

Te œwiête ¿¹dania s¹ logicznymi, pe³nymi oddania g³êbokimi wybuchami duszy. Jeœli przygotowuje siê umys³ przez koncentracjê i nastêpnie g³êboko, z ci¹gle wzrastaj¹c¹ wiar¹ i oddaniem, w umyœle (lub g³oœno w zgromadzeniach) afirmuje te naukowo boskie ¿¹dania, bez w¹tpienia otrzyma siê rezultaty. Najwiêkszym ¿¹daniem jest, aby na nowo ustanowiæ tw¹ jednoœæ z Boskim Ojcem jako Boski syn. Urzeczywistnij to, a otrzymasz wszystko.

Aby zbadaæ, nie rozkopuj nasionka-¿¹dania teraz i potem, po zasianiu go w glebie wiary lub nigdy nie zakie³kuje do spe³nienia. Zasiej twe nasionko-¿¹danie w wierze i podlewaj¹ je poprzez codzienn¹ praktykê w³aœciwego ¿¹dania. Nigdy siê nie zniechêcaj jeœli rezultaty nie nadchodz¹ natychmiast. Trwaj mocno w swych ¿¹daniach, a odzyskasz swe utracone boskie dziedzictwo; i wtedy i tylko wtedy Wielkie Spe³nienie odwiedzi twe serce. ¯¹daj a¿ ustanowisz swe boskie prawa. ¯¹daj nieustaj¹co to co nale¿y do ciebie, a otrzymasz to.

We wÂłaĹ“ciwym ¿¹daniu nie ma miejsca na zabobony, rozczarowanie lub wÂątpliwoϾ. Gdy raz nauczysz siĂŞ operowaæ wÂłaĹ“ciwym ciÂągiem przyczyny, która skutecznie porusza Boga, dowiesz siĂŞ, Âże nie ukrywaÂł siĂŞ On przed tobÂą, ale Âże to ty ukrywaÂłeĹ“ siĂŞ przed nim za cieniem samo-stworzonej ciemnoĹ“ci. Raz gdy poczujesz, Âże jesteĹ“ synem Boga, wtedy poprzez staÂły wysiÂłek mentalnej praktyki i poboÂżnej medytacji zdobĂŞdziesz panowanie nad wszystkimi rzeczami.

JeĹ“li twe ¿¹danie pozostaje niespeÂłnione, niewysÂłuchane, moÂżesz winiæ tylko samego siebie i swe przeszÂłe dziaÂłania. Nie stañ siĂŞ przygnĂŞbiony. Nie mów, Âże poddaÂłeĹ“ siĂŞ losowi, lub przeznaczonym nakazom kapryĹ“nego Boga, ale staraj siĂŞ, ze zwiĂŞkszonym wysiÂłkiem po kaÂżdej poraÂżce, uzyskaæ to czego nie masz, czego nie otrzymaÂłeĹ“ z powodu swego wÂłasnego b³êdu, ale co juÂż jest twoje w Duchu. PowinieneĹ“ ¿¹daæ ze Ĺ“wiĂŞtym oddaniem i poboÂżnoĹ“ciÂą rozpoznania swego bosko przyrodzonego prawa jako syn Boga.

Wiedzieæ jak i kiedy dokÂładnie siĂŞ modliæ zgodnie z naturÂą swych wÂłasnych ¿¹dañ jest tym, co przynosi po¿¹dane rezultaty. Gdy uÂżyta jest wÂłaĹ“ciwa metoda, wprawia ona w ruch odpowiednie prawa Boga i samo dziaÂłanie tych praw moÂże w naukowy sposób przynieϾ rezultaty. Tak wiĂŞc Bóg trwa przy prawach, które On sam stworzyÂł.

---

W tej sali ¿ycia jesteœmy aktorami filmowymi a tak¿e filmowymi fanami. Zabawiamy, inspirujemy i pouczamy innych spektaklem naszych doœwiadczeñ; zaœ my sami ogl¹damy wiecznie zmienne, ciekawe obrazy z ¿ycia innych.

Obrazy teraŸniejszych zdarzeñ sÂą filmowane na wschodzie, zachodzie, póÂłnocy i poÂłudniu. RóÂżne narody ze swymi dziwnymi i barwnymi wystĂŞpami zróÂżnicowanych zwyczajów, tradycji i zajêæ pomiĂŞdzy urozmaiconymi, malowniczymi i klimatycznymi Ĺ“rodowiskami oferujÂą bogaty i niewyczerpalny materiaÂł do produkcji wci¹¿ ciekawych i nowych filmów Âżyciowych.

Edukacyjne, sensacyjne, komiczne, zasmucajÂące i inspirujÂące obrazy sÂą robione przez kamerĂŞ umysÂłu przeciĂŞtnego czÂłowieka, kaÂżdego dnia, o kaÂżdym czasie, gdziekolwiek. Istnieje wiele komicznych filmów w Âżyciu. InspirujÂące sceny pomagajÂą nam, gdy oglÂądamy film z Âżycia wielkich ludzi i ludzi majÂących niezwykÂłe przygody takich jak Lincoln, Ghandi, Maria Curie, Byrd, Emerson i tysiÂące innych unikalnych osobowoĹ“ci, tak samo jak bohaterskich postaci Ĺ“wiata nauczycieli religijnych takich jak Jezus, Buddha, Zoroaster, Konfucjusz,  Muhammad, Kryszna i inni.

OglÂądamy, poruszeni i zabawieni, umysÂłowe filmy jakby ekranizacje tragedii szekspirowskich i innych wielkich dzieÂł dramatycznych, w domu naszej wyobraŸni. Obrazy Ĺ“wiatowych zdarzeñ, codzienne fakty, wywoÂływane przez codziennÂą prasĂŞ, przyciÂągajÂą nasze przechodzÂące zainteresowanie. Obrazy cierpienia innych przynoszÂą Âłzy i determinacjĂŞ by im pomóc. Poprzez ich cierpienie odnajdujemy wÂłasnÂą radoϾ w pomaganiu im.

WspóÂłczujÂące wyÂższe istoty zabawiajÂą siĂŞ radoĹ“ciÂą pomagania Ĺ“miertelnym. Gdyby pÂłakaÂły i identyfikowaÂły siĂŞ ze Âłzami innych, nie mogÂłyby przynieϾ pomocy. GdyÂż smutek wzmaga smutek, który moÂże byæ zmniejszony i uleczony tylko poprzez kontakt z potĂŞÂżnym balsamem niezachwianie szczĂŞĹ“liwych umysÂłów. StÂąd w oglÂądaniu tragicznych pomyÂłek i nieszczêœæ w Âżyciu innych, lub naszym samym, powinniĹ“my czuæ tylko Âłzy radoĹ“ci z powodu naszej zdolnoĹ“ci i absolutnej mocy by pomóc. Nie moÂże byæ miejsca na czarnÂą przeszkadzajÂącÂą emocjĂŞ smutku w dzieciach stworzonych na podobieñstwo Boga.

Osoby, które sÂą bardzo nerwowe, lub te, które cierpiÂą na depresjĂŞ lub anemiczny pesymizm, lub takie, które sÂą dotkniĂŞte zaklĂŞciem rozpaczy przy nadejĹ“ciu najlÂżejszy trudnoĹ“ci Âżyciowych – te osoby nie odniosÂą korzyĹ“ci z oglÂądania tragedii Âżycia innych. BĂŞdÂą mieli okresy sÂłaboĹ“ci; nie mogÂą w ten sposób uczyæ siĂŞ lekcji o skutku zÂłego zachowania ani zaprzestaæ popeÂłniania b³êdów, ani udzieliæ pomocy tym, którzy cierpiÂą, poniewaÂż sami nie sÂą wolni od bólu.

StÂąd trzeba byæ gruntownie przygotowanym umysÂłowo, aby z korzyĹ“ciÂą oglÂądaæ sceny tragicznych doĹ“wiadczeñ i prób w Âżyciu innych, by byæ wstanie udzieliæ pomocy innymi przez nauczenie patrzenia ich na Âżycie jak na film dla ich rozrywki i nauczania.

Wielkie wojny w Europie i Azji, naturalne kataklizmy jak trzĂŞsienia ziemi i powodzie, klĂŞski gÂłodu, epoki dobrobytu, wpÂływ Ĺ“wiatowych Ĺ“wiĂŞtych, mĂŞÂżów stanu i Âłajdaków, praca kolosalnym geniuszy epok – poetów, biznesmenów, pisarzy, odwaÂżnych reformatorów, wspaniaÂłych kochanków i bohaterów – wszystkie te zdarzenia i te natury odegraÂły swe role w studiu wieków.

Wszystko zajĂŞÂło czas; dla Ĺ“wiadomoĹ“ci czÂłowieka wszystko zdaÂło siĂŞ trwaæ dÂługo. KaÂżde Âżycie zdawaÂło siĂŞ prawie nieskoñczone, kaÂżde wielkie zdarzenie caÂłkowicie absorbowaÂło, ale gdy ReÂżyser ÂŻycia zawoÂłaÂł „CiĂŞcie!” film siĂŞ skoñczyÂł. Najwspanialsze Âżycia, zÂłoÂżone  i skomplikowane istnienia, caÂła historia narodów, twoje Âżycie i moje, przeszÂłoϾ, teraŸniejszoϾ i przyszÂłoϾ (jeĹ“li moglibyĹ“my jÂą zobaczyæ), które zdawaÂły siĂŞ ciÂągn¹æ powoli, mogÂły byæ mimo wszystko sfilmowane i kaÂżde Âżycie pokazane w kilka godzin. ÂŻycie osoby, trwajÂące sto lat zdaje siĂŞ byæ tak rozciÂągniĂŞte gdy jest robione przez powolnÂą mentalnÂą kamerĂŞ, ale przed teleskopowym obiektywem retrospekcji widaæ ca³¹ panoramĂŞ na jeden rzut oka.

Czy to Âżycie jest filmem? Miliony lat geologicznych, konstelacje niebieskie, pÂłynÂące chmury, kombinacje atomowe, ziemskie materiaÂły, oceany, kontynenty, narody i ich historie, miliony narodzin i co sto lat niemal caÂłkowita zamiana wszystkich mieszkañców ziemi, róÂżne wielkie intelektualne, duchowe i materialne cywilizacje, ich powstawanie i upadek – z tym tÂłem moÂżemy postrzegaæ caÂłe Âżycia jako ogromny, wci¹¿ zmieniajÂący siĂŞ, wci¹¿ nowy, wci¹¿ zajmujÂący potĂŞÂżny film w sali introspekcji. Ten film jest pokazywany jako seriale i na raty, nieskoñczenie interesujÂący, wiecznie Ĺ“wieÂży, wiecznie emocjonujÂący, nieustannie zÂłoÂżony. Inicjatorzy i ludzie zmieniajÂący Ĺ“wiat tacy Jezus, Buddha, Sokrates, AĹ“oka, Muhammad, Cezar, Wilhelm Zdobywca, Darwin, Kopernik, Galileusz, Newton i inni wybitni pionierzy i liderzy sÂą wielkimi gwiazdami w produkcjach filmowych, przyciÂągajÂąc wielkÂą uwagĂŞ u swych widowni.

Obrazy Âżycia muszÂą byæ wci¹¿ inne, by byæ interesujÂącymi. Nie chce siĂŞ oglÂądaæ wci¹¿ tych samych komedii Âżyciowych lub tych samych informacji o prozaicznych faktach, lub tych samych tragedii wstrzÂąsajÂących lub potwornych doĹ“wiadczeñ. Chce siĂŞ urozmaicenia i ciĂŞÂżko znieϾ dwukrotne oglÂądanie tych samych obrazów. Oto dlaczego Wielki ReÂżyser filmu Âżycia utrzymuje wszystko w ciÂągÂłej zmianie. Nie moÂżesz piæ dwa razy tej samej pÂłynÂącej wody; nie moÂżesz oglÂądaæ dwukrotnie tego samego zdarzenia. Woda przepÂływa; zdarzenie siĂŞ zmienia; nie jesteĹ“ juÂż tym samym czÂłowiekiem, którym byÂłeĹ“ sekundĂŞ temu – twoje myĹ“li siĂŞ zmieniÂły, suma wszystkiego czym jesteĹ“ jest w róÂżnej proporcji.

Dlaczego wiĂŞc nie potraktowaæ Âżycia po prostu jako film? Aby to uczyniæ musisz zahartowaæ swój umysÂł przeciwko smutkowi. Musisz byæ przygotowany na rozmaitoϾ. Musisz byæ aktorem w filmie, artystÂą, a zarazem widowniÂą w oglÂądaniu wÂłasnego filmu jak i filmów innych. W czasie odgrywania roli w zwalczaniu choroby, pokonywaniu niepowodzeñ, przechodzenia przez wypadki lub cierpienia prób Âżycia musisz wiedzieæ, Âże tylko odgrywasz swÂą rolĂŞ.

Tak jak aktor w filmie jest nieporuszony przez smutek, który musi ukazaæ w swej postaci, tak ty musisz pozostaæ niedotkniĂŞty przez zmieniajÂące siĂŞ obrazy nieuchronnego nieszczĂŞĹ“cia, choroby, niespodziewanego niepowodzenia i nieprzewidzianych przeszkód w Âżyciu. Choroba, niepowodzenie i smutek sÂą teÂż, po prostu odpowiadajÂą standardom ludzkiej Ĺ“wiadomoĹ“ci. Zdyscyplinowana Ĺ“wiadomoϾ, zjednoczona z kosmicznÂą Ĺ“wiadomoĹ“ciÂą, nigdy wewnĂŞtrznie nie doĹ“wiadcza choroby, cierpienia lub niepowodzenia. Jako dzieci BoÂże jesteĹ“my zawsze doskonali i musimy odzyskaæ tÂą Ĺ“wiadomoϾ poprzez mÂądroϾ i prawdziwe rozumienie znaczenia Âżycia i jego problemów.

Nie martw siĂŞ o to czy jesteĹ“ gÂłównym aktorem w filmach Âżycia. ÂŻaden film nie jest nakrĂŞcony z udziaÂłem tylko jednego aktora lub jednego zdarzenia. Twoja rola w grze, nawet jeĹ“li jest krótka lub maÂło znaczÂąca, jest takÂże bardzo waÂżna, gdyÂż bez ciebie „wÂątek” Âżycia jest niepeÂłny. W oczach Uniwersalnego ReÂżysera ten kto odgrywa swÂą rolĂŞ dobrze, jakakolwiek by ona nie byÂła, staje siĂŞ gwiazdÂą Ĺ“wiecÂącÂą w Jego nieĹ“miertelnej plejadzie.

WiĂŞkszoϾ problemów wyskakuje z niewiedzy na temat jakie sÂą nasze role. To wynika z nierozwiniĂŞcia naszych wrodzonych intuicyjnych zdolnoĹ“ci duszy. Wzbudzaj tÂą wszechczujÂącÂą, wszechwidzÂącÂą mÂądroϾ poprzez regularnÂą medytacjĂŞ i znajdŸ swÂą rolĂŞ. Wtedy musisz graæ i obserwowaæ swÂą wÂłasnÂą grĂŞ lub grĂŞ innych – czy to bĂŞdzie wiadomoϾ o zwykÂłych faktach, czy komedia b³êdów, czy tragedia testujÂących doĹ“wiadczeñ – z wewnĂŞtrznie zabawionym umysÂłem. Nie ma miejsca na ból, smutek lub znudzenie w oglÂądaniu filmów naszych wÂłasnych Âżyæ. Retrospektywna Ĺ“wiadomoϾ czÂłowieka moÂże odgrywaæ wszystkie szlachetne czĂŞĹ“ci Âżycia z radoĹ“ciÂą, niedotkniĂŞta przez cierpienie. Te kosmiczne filmy sÂą w caÂłoĹ“ci dla naszej rozrywki.

Wielki ReÂżyser ÂŻyciowego PrzedsiĂŞbiorstwa Filmowego jest stworzony z radoĹ“ci. My jako Jego dzieci jesteĹ“my stworzeni na Jego radosne podobieñstwo. Z radoĹ“ci pochodzimy, w radoĹ“ci Âżyjemy i w radoϾ siĂŞ rozpuszczamy. StworzyÂł On ten kosmiczny film, aby Samego Siebie zabawiæ. PochodzÂąc z Jego istoty, jesteĹ“my obdarzeni tÂą samÂą cechÂą nadĹ“wiadomoĹ“ci, przez którÂą moÂżemy oglÂądaæ obrazy Âżycia, narodzin, Ĺ“mierci i Ĺ“wiatowych zdarzeñ z tym samym bosko cieszÂącym siĂŞ duchem.

OglÂądasz tragediĂŞ w kinie, a gdy siĂŞ ona koñczy, mówisz: „O, to byÂł dobry film!” Tak teÂż musisz byæ w stanie patrzeæ na sceny prób swego wÂłasnego Âżycia i mówiæ: „O, moje Âżycie jest ciekawe, z problemami i trudnoĹ“ciami do pokonania. To sÂą bodŸce by pokazaæ mi b³êdy i pomóc przyj¹æ wÂłaĹ“ciwe umysÂłowe podejĹ“cie, dziĂŞki któremu mogĂŞ oglÂądaæ fascynujÂący spektakl Âżycia z radoĹ“ciÂą.”

Ĺ’wiadomoϾ czÂłowieka jest stworzona z Boga i jest odporna na ból. Wszelkie fizyczne lub mentalne cierpienia pochodzÂą z utoÂżsamiania, wyobraÂżania i zÂłych ludzkich nawyków myĹ“lowych. Musimy podróÂżowaæ wzdÂłuÂż zawiÂłej Ĺ“cieÂżki Âżycia odwiedzajÂąc wiele kin róÂżnych doĹ“wiadczeñ, wchodzÂąc do nich ze Ĺ“wiadomoĹ“ciÂą istoty zabawionej i pouczonej.

¯ycie i œmieræ bêd¹ ogl¹dane z niezmienn¹, radosn¹ œwiadomoœci¹. Odkryjemy, ¿e nasza œwiadomoœæ jest jedn¹ z kosmiczn¹ œwiadomoœci¹, niezmieniona przez ludzkie przebudzenie narodzin lub sen œmierci. Tak te¿ bêdziemy ogl¹daæ kosmiczny film z wieczn¹, wci¹¿ now¹ radoœci¹.

---

O! Ty który przyszedÂłeĹ“ do bram tych modlitw: Nie przechodŸ w poĹ“piechu. WejdŸ i weŸ kÂąpiel w Ĺ“wiĂŞtym basenie Boga-MiÂłoĹ“ci, ukrytego za szañcami medytacji.

Ka¿dego dnia weŸ jedno modlitwo-¿¹danie na raz i czytaj je uwa¿nie. Po pierwsze, wydob¹dŸ intelektualn¹ koncepcjê, a nastêpnie koncentruj siê nad ni¹, kieruj¹c j¹ do Boga poprzez g³êbokie, nieustanne, pe³ne mocy mentalne szeptanie.

W koñcu ¿¹danie zostanie zindywidualizowane. Pachn¹cy kwiat-myœli zakwitnie z pierwotnej roœliny-modlitwy, myœli zrodzonych z koncentracji i podlewanych bosk¹ ros¹ medytacji.

KaÂżde sÂłowo, jeĹ“li jest to sÂłowo, powinno nieϾ, dla ciebie, odzienie z pÂłonÂącego ognia. KaÂżde sÂłowo bĂŞdzie prowadzÂącÂą pochodniÂą w procesji modlitwo-myĹ“li maszerujÂących ku Bogu. KaÂżde sÂłowo wznieci pÂłomienie, by oĹ“wietliæ Ĺ“cieÂżkĂŞ jakiemuĹ“ zagubionemu w drodze bratu. KaÂżde sÂłowo-pÂłomieñ bĂŞdzie Ĺ“piewaæ pieϖ, którÂą On Ĺ“piewaÂł. KaÂżde sÂłowo-pÂłomieñ odkryje jakiĹ“ zagubiony klejnot prawdy. KaÂżde sÂłowo-pÂłomieñ rozjaĹ“ni jakiĹ“ ciemny kÂąt umysÂłu. KaÂżda myĹ“l-pÂłomieñ bĂŞdzie Ĺ“piewaæ z obecnoĹ“ciÂą Jego miÂłoĹ“ci, wszĂŞdzie, i bĂŞdzie budziæ Ĺ“piÂących by usÂłyszeli Jego wszech-wzywajÂący gÂłos, mówiÂący: „Wróæ do domu!”



O Spirit, I bow to Thee, in front of me, behind me, on the left, and on the right. I bow to Thee above and beneath. I bow to Thee all around me. I bow to Thee, within and without me. I bow to Thee everywhere, for Thou art omnipresent.


O Duchu, kÂłaniam siĂŞ Tobie, przede mnÂą, za mnÂą, z lewej i z prawej. KÂłaniam siĂŞ Tobie w górze i w dole. KÂłaniam siĂŞ Tobie wszĂŞdzie wokóÂł mnie. KÂłaniam siĂŞ Tobie, wewnÂątrz i na zewnÂątrz mnie. KÂłaniam siĂŞ Tobie wszĂŞdzie, gdyÂż TyĹ“ jest wszechobecny.

---

Thou art our Father. We are made in Thine own image. We are sons of God. We neither ask nor pray like beggars, but demand as Thy children, wisdom, salvation, health, happiness, eternal joy. Naughty or good, we are Thy children. Help us to find Thy will in us. Teach us to use independently the human will (since Thou gavest that to us to use freely), in tune with Thy wisdom-guided will.


TyĹ“ jest naszym Ojcem. JesteĹ“my stworzeni na Twój wÂłasny obraz. JesteĹ“my synami Boga. Nie prosimy ani nie skÂładamy modÂłów jak Âżebracy, ale ¿¹damy jako Twoje dzieci, mÂądroĹ“ci, zdrowia, szczĂŞĹ“cia, wiecznej radoĹ“ci. NieposÂłuszni lub dobrzy, jesteĹ“my Twoimi dzieæmi. PomóÂż nam odnaleŸæ w nas TwÂą wolĂŞ. Naucz nas uÂżywaæ niezaleÂżnie ludzkÂą wolĂŞ (gdyÂż Ty obdarzyÂłeĹ“ nas jÂą byĹ“my jej swobodnie uÂżywali), w harmonii z TwojÂą, kierowanÂą mÂądroĹ“ciÂą wolÂą.

---

O Spirit, teach us to heal the body by re-charging it with Thy cosmic energy, to heal the mind by concentration and smiles, and the soul by meditation-born intuition.


O Duchu, naucz nas uzdrawiaæ cia³o poprzez ³adowanie go Tw¹ kosmiczn¹ energi¹, uzdrawiaæ umys³ przez koncentracjê i uœmiechy i duszê przez zrodzon¹ z medytacji intuicjê.

---

O Heavenly Father, Mother, Friend, Beloved God, may the halo of Thy presence spread over all minds.

May the kingdom of matter-worship be changed into worship of Thee. Because we cannot truly love anything without Thee, may we learn to love Thee first and above all. May the heavenly kingdom of bliss which is in Thy Spirit, manifest itself in all its divine qualities on earth, and may all lands be made free from limitations, imperfections, and miseries. Let Thy kingdom which is within, manifest itself without.

Father, leave us not in the pit of temptations, wherein we fell through our misuse of Thy gift of reason. When we are freer and stronger — if it be Thy wish to test us, to see if we love Thee more than temptation — then, Father, make Thyself more tempting than temptation. Father, if it be Thy desire to test us, help us that our wills grow strong to meet Thy tests.

Give us our daily bread: food, health, and prosperity for the body, efficiency for the mind, and above all, Thy wisdom and Thy love for our souls. Teach us to deliver ourselves, with Thy help, from the meshes of ignorance woven by our own carelessness.


O Niebiañski Ojcze, Matko, Przyjacielu, Ukochany Bo¿e, niech aureola Twej obecnoœci rozprzestrzeni siê na wszystkie umys³y.

Niech królestwo kultu materii zostanie zmienione w uwielbianie Ciebie. PoniewaÂż nie moÂżemy niczego kochaæ prawdziwie bez Ciebie, nauczmy siĂŞ kochaæ Ciebie przede wszystkim i ponad wszystkim. Niech niebiañskie królestwo bÂłogoĹ“ci, które jest w Twym Duchu, przejawi siĂŞ na ziemi ze wszystkimi swymi boskimi cechami, i niech wszystkie ziemie bĂŞdÂą wolne od ograniczeñ, niedoskonaÂłoĹ“ci i niedoli. Niech Twe królestwo, które jest wewnÂątrz, przejawi siĂŞ na zewnÂątrz.

Ojcze, nie wiedŸ nas w dóÂł pokus, w który wpadamy przez b³êdne uÂżywanie Twego daru rozumu. Gdy jesteĹ“my coraz bardziej wyzwoleni i mocniejsi – jeĹ“li Twym Âżyczeniem jest sprawdzenie nas, czy kochamy CiĂŞ bardziej niÂż pokusĂŞ – wtedy, Ojcze, uczyñ Siebie bardziej kuszÂącym niÂż pokusa. Ojcze, jeĹ“li Twym pragnieniem jest sprawdziæ nas, pomóÂż nam, aby nasze wole siĂŞ umocniÂły i zdaÂły Twoje próby.

Daj nam chleba naszego powszedniego: pokarm, zdrowie i pomyœlnoœæ dla cia³a, sprawnoœæ dla umys³u i ponad wszystkim, Tw¹ m¹droœæ i Tw¹ mi³oœæ dla naszych dusz. Naucz nas jak wybawiæ siê, z Tw¹ pomoc¹, z sieci ignorancji utkanych przez nasz¹ w³asn¹ niedba³oœæ.

---

When clouds of devastating war drop rain of fire and death, I will not forget that Thou, O God, art my best Bomb-Shelter. In life and death, in disease, famine, pestilence and poverty, I cling to Thee, who alone can show me that in all dualities of life’s experiences I can remain unharmed. Thou wilt ever protect me, making me realize I am immortal, untouched by the changing conditions of childhood, youth, age, and of world upheavals.


Gdy chmury niszczÂącej wojny spuszczajÂą deszcz ognia i Ĺ“mierci, nie zapomnĂŞ, Âże Ty, o BoÂże, jesteĹ“ mym najlepszym Schronem Bombowym. W Âżyciu i Ĺ“mierci, w chorobie, gÂłodzie, zarazie i biedzie, trzymam siĂŞ Ciebie, który jedynie pokazaæ mi moÂżesz, Âże we wszystkich dualnoĹ“ciach Âżyciowych doĹ“wiadczeñ, mogĂŞ pozostaæ nietkniĂŞty. Twa wola zawsze mnie chroni, uĹ“wiadamiajÂąc mi, Âże jestem nieĹ“miertelny, nietkniĂŞty przez zmieniajÂące siĂŞ stany dzieciñstwa, mÂłodoĹ“ci, staroĹ“ci i Ĺ“wiatowe wstrzÂąsy.

---

With a myriad of living thoughts of devotion, I have built for Thee a temple of awakened silence. I have brought the multi-colored lamps of wisdom from all good faiths. They all shine with the luster of Thy one truth.

The commingled incense of human cravings for Thee soars in spirals from the vase of our hearts. Thy sacred presence is glistening on altars everywhere.

All prayers of all temples, tabernacles, churches, and mosques are chanting to Thee in the one universal language of deep love. The orchestra of our feelings plays in tune with the chorus of all soul-songs, the cry of all tears, the bursting shout of all joys, and the anthem of all prayers.
In this wall-less cosmic temple of our souls, we worship Thee, our one Father. Be pleased to reveal Thyself thus, always. Amen, Aum, Amin.


Z miriady ¿yj¹cych myœli oddania, wybudowa³em dla Ciebie œwi¹tyniê przebudzonej ciszy. Wnios³em wielokolorowe lampki m¹droœci ze wszystkich dobrych wiar. Wszystkie lœni¹ blaskiem Twej jedynej prawdy.

Zmieszane kadzid³o ludzkich pragnieñ za Tob¹ wznosi siê w spiralach z kielicha naszych serc. Twoja œwiêta obecnoœæ b³yszczy wszêdzie na o³tarzach.

Wszystkie modlitwy wszystkich Ĺ“wiÂątyñ, przybytków, koĹ“cioÂłów i meczetów Ĺ“piewajÂą do Ciebie w jednym uniwersalnym jĂŞzyku g³êbokiej miÂłoĹ“ci. Orkiestra naszych uczuæ gra w harmonii z chórem wszystkich pieĹ“ni duszy, pÂłaczem wszystkich Âłez, tryskajÂącym okrzykiem wszystkich radoĹ“ci i hymnem wszystkich modlitw.

W tej pozbawionej œcian kosmicznej œwi¹tyni naszych dusz, wielbimy Ciebie, naszego jedynego Ojca. B¹dŸ przeto zadowolony by objawiæ Siebie, zawsze. Amen, Aum, Amin

---

O Infinite Spirit, I shall worship Thee as finite, today. O Cosmic Silence, I shall hear Thine unheard voice through the murmur of brooks, the song of nightingales, the sound of blown conch-shells, the beat of oceans, and the hum of vibrations.

India-wise, in the cosmic temple of my mind, in ceremony I shall worship Thee, my Idol of Finitude. I shall behold in reverence Thy face, glowing red with vital power in the sun, and bestowing soothing moonbeam-glances to dispel my gloom.

I shall no more call Thee unseen, for during my worship I shall look straight through Thine infinite, starry eyes into Thy mystic heart. With Thy breath of the heaving wind I shall mix my borrowed breath. My wordless chants of yearning for Thee will sing in cadence with my heart-throbs. I shall feel Thy heart beating in all hearts. I shall watch Thy working hands in the law of gravitation and in all other cosmic forces. In the sound of the feet of all living creatures I shall hear Thy footsteps.

In my worship, I shall behold Thy vast, skiey body, adorned with the dark, twinkling veil of night, or the pale light of dawn, or the grey twilight. O, my Cosmic Idol, garlanded with the stringed beads of the milky way, diademed with the rainbow, wearing diamonds of glittering planets, I bow to Thee.

The pores of the sky perspire with Thy life, and Thy blood runs through Thy veins of rivers, streams, streamlets and the blood-cells of men. No more as unseen shall I worship Thee, but as my seen, Cosmic-bodied Idol.

The temple-bells of nature’s harmony, the drumbeats of sea-roars, the myriad candles of minds and chants of all churches, devotion-flowers from the garden of souls, and the incense of loves — are all assembled by me for Thy worship, O visible Idol of my soul.

With opened eyes and the eye of my mind, I shall behold Thee, my living Idol-of-Nature God, and worship Thee with vocal or mental chants, with a bouquet of devotion, activity, and wisdom, with the language of love, heart-whispers, tearless tears of meditation, and silent sobs of intuition.


O Nieskoñczony Duchu, bĂŞdĂŞ wielbiæ CiĂŞ jako skoñczonego, dzisiaj. O Kosmiczna Ciszo, bĂŞdĂŞ sÂłyszeæ Twój niesÂłyszalny gÂłos poprzez szmer strumyków, Ĺ“piew sÂłowików, dŸwiĂŞk dmuchanych konch, rytm oceanów i szmer wibracji.

MÂądroĹ“ciÂą Indii, w kosmicznej Ĺ“wiÂątyni mego umysÂłu, w ceremonii bĂŞdĂŞ wielbiÂł Ciebie, me Bóstwo SkoñczonoĹ“ci. BĂŞdĂŞ spoglÂądaÂł z czciÂą na TwÂą twarz, jarzÂącÂą siĂŞ czerwieniÂą z peÂłnÂą Âżycia mocÂą w sÂłoñcu i obdarzajÂącÂą kojÂącymi spojrzeniami ksiĂŞÂżycowego Ĺ“wiatÂła by rozpĂŞdziæ mój mrok.

Nie bĂŞdĂŞ wiĂŞcej nazywaÂł Ciebie niewidzialnym, gdyÂż w czasie mego wielbienia bĂŞdĂŞ patrzyÂł prosto przez Twoje nieskoñczone, gwieŸdziste oczy do Twego mistycznego serca. Z oddechem Twego falujÂącego wiatru zmieszam mój poÂżyczony oddech. Moje bezsÂłowne pieĹ“ni tĂŞsknoty do Ciebie bĂŞdÂą Ĺ“piewaæ w rytmie tĂŞtniÂącego serca. BĂŞdĂŞ czuæ bicie Twego serca we wszystkich sercach. BĂŞdĂŞ oglÂądaÂł Twe pracujÂące dÂłonie w prawie grawitacji i innych kosmicznych siÂłach. W dŸwiĂŞku stóp wszystkich ÂżyjÂących stworzeñ bĂŞdĂŞ sÂłyszeæ Twoje kroki.

W mym wielbieniu, bĂŞdĂŞ oglÂądaÂł Twe rozlegÂłe, niebiañskie ciaÂło, ozdobione ciemnÂą, migotliwÂą zasÂłonÂą nocy, lub bladym Ĺ“wiatÂłem Ĺ“witu albo szarym zmierzchem. O, moje Kosmiczne Bóstwo, ozdobione wieñcem nanizanych korali mlecznej drogi, z diademem tĂŞczy, noszÂące diamenty lĹ“niÂących planet, Tobie pokÂłon skÂładam.

Pory nieba pocÂą siĂŞ Twym Âżyciem i Twa krew pÂłynie poprzez Twe ÂżyÂły rzek, strumieni, struÂżek i komórek krwi czÂłowieka. Nigdy wiĂŞcej jako niewidzialnym, nie bĂŞdĂŞ wielbiæ Ciebie, ale jako mego widzialnego, Boga o Kosmicznym ciele.

Ĺ’wiÂątynne dzwony harmonii natury, bĂŞbnienie szumiÂącego morza, miriady Ĺ“wieczek umysÂłów i Ĺ“piewy wszystkich koĹ“cioÂłów, kwiaty poboÂżnoĹ“ci z ogrodów dusz i kadzidÂła miÂłoĹ“ci – wszystkie zebrane sÂą przeze mnie dla Twego uwielbienia, o widzialne Bóstwo mej duszy.

Z otwartymi oczyma i okiem mego umysÂłu, bĂŞdĂŞ dostrzegaÂł Ciebie, moje ÂżyjÂące Bóstwo Natury BoÂże i wielbiÂł Ciebie poprzez gÂłoĹ“ne lub mentalne pieĹ“ni z bukietem oddania, dziaÂłania i mÂądroĹ“ci, z jĂŞzykiem miÂłoĹ“ci, szeptami serca, bezÂłzymi Âłzami medytacji i cichym Âłkaniem intuicji.

---

Bearing the bliss of Brahma, happiness supreme; wearing the image of wisdom; beyond the dispute of quality; free as the soaring sky; Knower of all there is to be known; Thou perennial, taintless one; Witness of all happenings; beyond all conceptions' boundaries; uncolored by good, bad and active qualities: my ever-awake Preceptor — I bow to Thee!


NiosÂący bÂłogoϾ Brahmana, szczĂŞĹ“liwoϾ najwyÂższÂą; noszÂący obraz mÂądroĹ“ci; poza sporem jakoĹ“ci; wolny jak wzniosÂłe niebo; Znawco wszystkiego, co jest do poznania; Ty, wieczny, nieskalany; Ĺ’wiadku wszystkich zdarzeñ; poza granicami koncepcji; niezabarwiony przez dobre, zÂłe i aktywne jakoĹ“ci: mój wiecznie przebudzony Nauczycielu – pokÂłaniam siĂŞ Tobie!

---

O Mother of time, space, form, and relativity, Thou hast taken a finite form — the Kali-Divine, colossal, symbol-idol of all-sheltering nature. The invisible Spirit took Thy shape — a visible Mother Divine, in whom throbs the heart of all-protecting, mothering kindness.

O Mother Divine! The beauty-mark of the moon is set between Thy two dark eyebrows of twilight and night. Clouds of eternity veil Thy face. Gusts of prophetic lives often have dared to blow fitfully away Thy veil of mystery, momentarily revealing Thy face hiding from our stares of ignorance.

O Mother Divine, in the dawn of creation I beheld Thee on the track of time, roaming in the rustic attire of primitive culture, crowned with wild nature, and wearing the garland of unpolished minds and opaque, finite things.

In the noon-day of creation, I beheld Thee, wearing a garment of sunny mentalities, scorching souls with the heat of their own material fire. Thy body of activity sweated with restlessness. All Thy children felt the strain of struggle, and implored Thee to send the cooling breeze of peace.

In Thy noon-hour of fulfillment, Thou didst equally attend the forsaken slums of misery, the halls of festive prosperity, and the shrines of peaceful wisdom.

In Thine attire of mid-day mentalities, Thou didst travel through the fiestas of centuries, beholding the dream of human life and death, of the evolution and dissolution of planets, of the birth and death of civilizations, of the drama of nebulae-molding worlds — the dream of new-born planets and earthquakes and partial dissolutions. Then the dark night approached, and Thou didst wear the grim, dark veil of mourning, to put creation through the terrible but purifying ordeal of destruction’s fire. The sun burst and belched fire; the cosmic earthquake broke the vase of the sky, dropping embers of stars; and all creation was a furnace of flames. Everything was fire: matter, sin, darkness, all things were cast into Thy crucible, there to become pure, luminous.

Creation came from fire: beneath the ashes of matter, the embers of creation slept; and, rocked by Thy hands, O Mother Divine, creation awoke with its body of pure flames.

Thine one hand of power wakes unseen creative force to take many-hued, fair, finite forms. Another hand holds the astral sword of preservation, keeping all planets swinging in the rhythm of balance. Thy third hand clutches the severed head of cosmos, representing dissolution when all creation sleeps in Thee. Thy fourth hand stills the storms of delusion, bestowing the rays of salvation upon seeking devotees.

O Kali, Thou deep Mother of creative activity, wearing a garland of human minds; the rhythm of Thy wild dance of creation ceases only when Thy feet touch the transcendent breast of Thine Invisible Consort of Infinity — Shiva, in whom all creation has rest.

O Mother-Progress, the dance of Thy life I hear in the tinkling bells of little laughing, harmonious lives. On the floor of my tender thoughts, Thine inspirations softly dance in tune with the music of the spheres.

In the hall of creation, everywhere, O Kali, I hear the rhythm of Thy footsteps, dancing forcefully in the booming thunder, and softly in the song of atoms.

The Infinite sleeps beneath the shroud of magic delusion, and then, O Goddess of Forms, Thy fantastic dances of finitude begin on His bosom. Thou hast danced nearer than the throbs of my soul, and I have heard the symphony of Thy steps on the farthest horizon of my mind. Divine Mother, Thou mayest dance everywhere: but O, I pray Thee, do Thou ever play the music of Thy magic footsteps in the sacred sanctum of my soul!

O Goddess Kali, in Thy changing robes art woven the dreams of creation, preservation and destruction. Mother Divine, on the beauteous veil of Thy mind a million cinemas of cosmic dramas play. Thus dost Thou entertain and amuse Thy good children, and frighten Thy naughty ones.
Mother Divine, draw aside Thy glittering veil of cosmic motion pictures and show me Thy delusion-dispersing face of mercy.


O Matko czasu, przestrzeni, formy i wzglĂŞdnoĹ“ci, Ty przybraÂłaĹ“ skoñczonÂą formĂŞ – Boskiej Kali, olbrzymi, symbol-bóstwo wszech-chroniÂącej natury. Niewidzialny Duch przybraÂł Twój ksztaÂłt – widzialnej Matki Boskiej, w której bije serce wszech-chroniÂącej, matczynej dobroci.

O Matko Boska! Znamiê piêkna z ksiê¿yca jest umieszczone pomiêdzy Twymi dwiema ciemnymi brwiami brzasku i nocy. Chmury wiecznoœci zas³aniaj¹ Tw¹ twarz. Podmuchy proroczych istnieñ czêsto oœmiela³y siê zdmuchn¹æ niespokojnie Tw¹ zas³onê tajemnicy, na chwilê objawiaj¹c Tw¹ twarz ukryt¹ przed naszymi spojrzeniami ignorancji.

O Matko Boska, w Ĺ“wicie kreacji ujrzaÂłem Ciebie na szlaku czasu, wĂŞdrujÂącÂą w wiejskim stroju pierwotnej kultury, w koronie dzikiej natury i noszÂącÂą girlandĂŞ niepolerowanych umysÂłów i ciemne, ograniczone przedmioty.

O po³udniu kreacji ujrza³em Ciebie, nosz¹c¹ ubranie ze s³onecznych mentalnoœci, pal¹c¹ dusze ¿arem ich w³asnego materialnego ognia. Twe cia³o aktywnoœci poci³o siê od wzburzenia. Wszystkie Twe dzieci poczu³y naprê¿enie walki i b³aga³y Ciebie o pos³anie ch³odnej bryzy pokoju.

W TwÂą poÂłudniowÂą godzinĂŞ speÂłnienia, TyĹ“ na równi odwiedzaÂła zapomniane slamsy nĂŞdzy, sale odĹ“wiĂŞtnego dobrobytu i kaplice spokojnej mÂądroĹ“ci.

W Twym ubraniu z poÂłudniowych mentalnoĹ“ci, Ty podróÂżowaÂłaĹ“ poprzez uroczystoĹ“ci wieków, oglÂądajÂąc sen ludzkiego Âżycia i Ĺ“mierci, ewolucjĂŞ i rozpad planet, narodziny i Ĺ“mieræ cywilizacji, dramat mgÂławic i formowanych Ĺ“wiatów – sen nowo narodzonych planet i wstrzÂąsów i czĂŞĹ“ciowych rozpadów. Wtedy nastaÂła ciemna noc i Ty nosiÂłaĹ“ ponurÂą, ciemnÂą zasÂłonĂŞ ÂżaÂłoby, by przepuĹ“ciæ stworzenie przez straszne lecz oczyszczajÂące doĹ“wiadczenie ognia zniszczenia. SÂłoñce wybuchÂło i zionĂŞÂło ogniem; kosmiczny wstrzÂąs rozerwaÂł wazĂŞ nieba, spuszczajÂąc Âżar gwiazd; i caÂłe stworzenie byÂło pÂłomiennym piecem. Wszystko byÂło ogniem: materia, grzech, ciemnoϾ, wszystkie rzeczy zostaÂły rzucone w Twój tygiel, by tam staæ siĂŞ czystymi, Ĺ“wiecÂącymi.

Stworzenie powstaÂło z ognia: pod popioÂłami materii spaÂł Âżar kreacji; i koÂłysana przez Twe dÂłonie, O Matko Boska, kreacja obudziÂła siĂŞ z ciaÂłem z czystych pÂłomieni.

Twa pierwsza dÂłoñ mocy budzi niewidzialne moce twórcze by przybraÂły wielobarwne, piĂŞkne, skoñczone formy. Druga dÂłoñ trzyma gwiezdny miecz ochrony, huĹ“tajÂąc wszystkie planety w rytmie równowagi. Twa trzecia dÂłoñ chwyta oderwanÂą gÂłowĂŞ kosmosu, przedstawiajÂąc rozpad, gdy wszelkie stworzenie w Tobie Ĺ“pi. Twa czwarta dÂłoñ uspokaja sztormy uÂłudy, zsyÂłajÂąc promienie zbawienia na poszukujÂących wielbicieli.

O Kali, Ty ciemna Matko twórczej aktywnoĹ“ci, noszÂąca girlandĂŞ ludzkich umysÂłów; rytm Twego dzikiego tañca ustaje tylko wtedy, gdy Twa stopa dotyka transcendentalnej piersi Twego Niewidzialnego Ma³¿onka z NieskoñczonoĹ“ci – Ĺ’iwy, w którym caÂłe stworzenie ma odpocznienie.

O Matko-Rozwoju, taniec Twego ¿ycia s³yszê w brzêcz¹cych dzwoneczkach lekko œmiej¹cych siê, harmonijnych istnieñ. Na parkiecie mych czu³ych myœli, Twe inspiracje delikatnie tañcz¹ zestrojone z muzyk¹ sfer.

W sali stworzenia, wszĂŞdzie, o Kali, sÂłyszĂŞ rytm Twych kroków, tañczÂących z mocÂą w grzmocie pioruna i delikatnie w pieĹ“ni atomów.

Nieskoñczony Ĺ“pi pod caÂłunem magicznej uÂłudy i wtedy, O Bogini Form, Twe fantastyczne tañce skoñczonoĹ“ci zaczynajÂą siĂŞ na Jego piersi. Ty tañczyÂłaĹ“ bliÂżej niÂż bicie mego serca i sÂłyszaÂłem symfoniĂŞ Twych kroków na najodleglejszym horyzoncie mego umysÂłu. Boska Matko, Ty  moÂżesz tañczyæ wszĂŞdzie: lecz o, modlĂŞ siĂŞ do Ciebie, byĹ“ zawsze graÂła muzykĂŞ Twych magicznych kroków w Ĺ“wiĂŞtym sanktuarium mej duszy!

O Bogini Kali, w Twych zmieniajÂących siĂŞ szatach sÂą utkane sny sny kreacji, utrzymywania i niszczenia. Matko Boska, na piĂŞknej zasÂłonie Twego umysÂłu miliony kin grajÂą kosmiczne dramaty. Tak oto zabawiasz i rozrywasz Twe dobre dzieci i straszysz Twe dzieci, które sÂą niedobre.

Matko Boska, rozsuñ TwÂą lĹ“niÂącÂą zasÂłonĂŞ kosmicznych filmów i ukaÂż mi TwÂą rozpraszajÂącÂą iluzjĂŞ twarz miÂłosierdzia.

---

O Father, when I was blind I found not a door which led to Thee, but now that Thou hast opened my eyes, I find doors everywhere: through the hearts of flowers, through the voice of friendship, through sweet memories of all lovely experiences. Every gust of my prayer opens an unentered door in the vast temple of Thy presence.


O Ojcze, gdy byÂłem Ĺ“lepy nie znalazÂłem drzwi, które prowadziÂły do Ciebie, ale teraz, gdy otwarÂłeĹ“ me oczy, widzĂŞ drzwi wszĂŞdzie: przez serca kwiatów, przez gÂłos przyjaŸni, przez sÂłodkie wspomnienia wszystkich piĂŞknych doĹ“wiadczeñ. KaÂżdy poryw mej modlitwy otwiera nieprzekroczone drzwi w ogromnej Ĺ“wiÂątyni Twej obecnoĹ“ci.

---

With the opening of the earliest dawn and the lotus-buds, my soul softly opens in prayer to receive Thy light. Bathe each petal of my mind with Thy radiant rays! I saturate myself with the perfume of Thy presence, and I wait to waft with the breeze the aroma of Thy message of love to all. Bless me, that with the spreading dawn I may spread Thy love everywhere. Bless me, that with the awakening dawn I may awaken all souls with my own and bring them to Thee.


Z otwarciem najwczeĹ“niejszego Ĺ“witu i pÂąków lotosów, moja dusza delikatnie otwiera siĂŞ w modlitwie by otrzymaæ Twe Ĺ“wiatÂło. SkÂąp kaÂżdy pÂłatek mego umysÂłu w Twych promiennych promykach! Nasycam siĂŞ woniÂą Twej obecnoĹ“ci i czekam by tchn¹æ powiew aromatu Twego posÂłania miÂłoĹ“ci do wszystkich. BÂłogosÂław mnie, bym z rozprzestrzeniajÂącym siĂŞ Ĺ“witem mógÂł wszĂŞdzie rozprzestrzeniaæ TwÂą miÂłoϾ. BÂłogosÂław mnie, bym z budzÂącym siĂŞ Ĺ“witem mógÂł budziæ wszystkie dusze razem ze swojÂą i przyprowadziÂł je do Ciebie.

---

The sun shines high in the heavens: everything is fully awake. Awaken Thou me, likewise! Thou art invisible, yet Thine energy flows through the rays of sunshine. Fill my veins with Thine invisible rays, making me strong and tireless. As the sun shines in the busiest streets, may I behold Thy rays of protecting love in the crowded places of my life’s activities. As the light shines steadily, undisturbed, on the street, whether crowded or empty, so may I hold my calmness and my strength steadily, while I move through the crowded or empty streets of life. Give me strength; and what I receive, teach me to share with others.


SÂłoñce Ĺ“wieci wysoko w niebiosach: wszystko jest w peÂłni przebudzone. I Ty przebudŸ równieÂż mnie! TyĹ“ jest niewidzialny, a jednak Twoja energia pÂłynie przez promienie sÂłonecznego Ĺ“wiatÂła. WypeÂłnij me ÂżyÂły Twoimi niewidzialnymi promieniami, uczyñ mnie silnym i niestrudzonym. Tak jak sÂłoñce Ĺ“wieci w najruchliwszych ulicach, tak i ja niech dostrzegam Twe promienie ochraniajÂącej miÂłoĹ“ci w zaludnionych miejscach mych Âżyciowych aktywnoĹ“ci. Tak jak Ĺ“wiatÂło Ĺ“wieci stale, niezakÂłócone, na ulicy czy zatÂłoczonej czy pustej, tak niech i ja utrzymam spokój i mÂą si³ê stale, gdy poruszam siĂŞ przez zatÂłoczone lub puste ulice Âżycia. Daj mi si³ê; a to co otrzymam naucz mnie dzieliæ z innymi.

---

The day is done. Refreshed and sanctified with the sunshine of the day, I pass through the portals of evening, dimly adorned with faint stars, to enter into the temple of silence and worship Thee. I worship Thy Spirit of approaching calmness. What prayers shall I offer, for I have no words to offer Thee? I shall light a little fire of devotion on the altar of my soul. Will that light suffice to bring Thee into my dark temple — my dimly lighted temple, dark with my ignorance? Come! I crave, I yearn for Thee!


Dzieñ siĂŞ skoñczyÂł. OdĹ“wieÂżony i uĹ“wiĂŞcony dziennymi promieniami sÂłoñca, przechodzĂŞ przez bramy wieczoru, niewyraŸnie ozdobionego nikÂłymi gwiazdami, by wejϾ do Ĺ“wiÂątyni ciszy i wielbiæ Ciebie. WielbiĂŞ Twego Ducha zbliÂżajÂącego siĂŞ spokoju. Jakie modlitwy mam zÂłoÂżyæ, gdyÂż brak mi sÂłów, by Ci ofiarowaæ? ZapalĂŞ maÂły ogieñ oddania na oÂłtarzu mej duszy. Czy to Ĺ“wiatÂło wystarczy, by sprowadziæ CiĂŞ do mej ciemnej Ĺ“wiÂątyni – sÂłabo oĹ“wietlonej Ĺ“wiÂątyni, ciemnej przez mÂą ignorancjĂŞ? PrzyjdŸ! PragnĂŞ, tĂŞskniĂŞ za TobÂą!

---

With closed eyes, I sit in the temple of night and worship Thee. The sunlight, revealing a million alluring things, has vanished. One by one, I have closed the doors of my senses, lest the fragrance of the rose, or the song of the nightingale, distract my love from Thee. I am alone in this dark, dark temple. I have left everything, but where art Thou? Darkness is haunting; but, unafraid, I am groping, seeking, crying for Thee. Wilt Thou leave me alone? Come, show Thyself!

The door of my memory swings open. Throbbingly thrilled, my heart looks for Thee, but I find Thee not. Halt! Ye throng of a million thoughts and experiences past! Come not into my sacred temple. I close the bursting, thought-pressed door and run everywhere to find Thee. Where art Thou?
Darkness deepens, and as I sit still, in anguish of despair, I behold a little taper of concentration burning within me. I stand up, and madly rush through the dimly lighted temple — the farther I go, the deeper grows the gloom. I clasp the empty darkness in hope of seizing Thee. Finding Thee not, I return again, and see the taper dimly burning.

I sing outwardly a loud prayer. My large teardrops, and my strong gusts of prayer almost extinguish the taper. I will pray no more with words nor rush or run about in the temple of Stygian darkness, nor drown the taper with my tears. I will sit still, and command my breath to make no sound. I rebuke my boisterous love for Thee. The taper of meditation burns brighter now.

O, how maddening! I cannot worship Thee with words, but only with wistful yearning. Brighter the light grows: I behold Thee now. Thou art I. I worship Thee.

As night hides everything, I will worship Thee in hidden silence.

I am glad with the joy of all minds. I will use the screen of the night to hide myself from the tempting things of the day.

O Night, when I am worried, throw thy veil of silent darkness around me. Create a dark temple for me wherever I go, that I may invoke and call Him, whom I love, at any time, anywhere, everywhere.


Z zamkniĂŞtymi oczyma siedzĂŞ w Ĺ“wiÂątyni nocy i wielbiĂŞ Ciebie. Ĺ’wiatÂło sÂłoneczne odsÂłaniajÂące milion powabnych rzeczy, zniknĂŞÂło. Jedne po drugich, zamkn¹³em drzwi mych zmysÂłów, aby zapach róÂży lub Ĺ“piew sÂłowika nie rozproszyÂł mej miÂłoĹ“ci od Ciebie. Jestem sam w tej ciemnej, ciemnej Ĺ“wiÂątyni. ZostawiÂłem wszystko, lecz gdzie Ty jesteĹ“? CiemnoϾ jest straszna; lecz bez lĂŞku, po omacku szukam, pÂłaczÂąc za TobÂą. Czy zostawisz mnie samego? PrzyjdŸ, ukaÂż Siebie!

Drzwi mej pamiĂŞci koÂłyszÂą siĂŞ otwarte. DygoczÂąc z przejĂŞcia moje serce szuka Ciebie, lecz znaleŸæ CiĂŞ nie mogĂŞ. Stójcie! Wy tÂłumne myĹ“li i doĹ“wiadczenia przeszÂłoĹ“ci! Nie wchodŸcie do mej Ĺ“wiĂŞtej Ĺ“wiÂątyni. Zamykam drzwi pĂŞkajÂące pod naporem myĹ“li i biegam wszĂŞdzie by znaleŸæ Ciebie. Gdzie JesteĹ“?

CiemnoϾ pog³êbia siĂŞ i gdy siedzĂŞ nieruchomo, w udrĂŞce rozpaczy, widzĂŞ ma³¹ Ĺ“wieczkĂŞ koncentracji pÂłonÂącÂą w moim wnĂŞtrzu. WstajĂŞ i szaleñczo gnam przez sÂłabo oĹ“wietlonÂą Ĺ“wiÂątyniĂŞ – im dalej biegnĂŞ, tym g³êbszy nastaje mrok. ObejmujĂŞ pustÂą ciemnoϾ w nadziei Âże CiĂŞ zÂłapiĂŞ. Nie znajdujÂąc CiĂŞ, powracam z powrotem i widzĂŞ sÂłabo pÂłonÂącÂą Ĺ“wieczkĂŞ.

Œpiewam zewnêtrznie g³oœn¹ modlitwê. Me wielkie ³zy i silne podmuchy mej modlitwy prawie zgasi³y œwieczkê. Nie bêdê wiêcej modli³ siê s³owami ani gna³ lub gania³ w œwi¹tyni ciemnoœci egipskich, ani zatapia³ œwieczki w swych ³zach. Bêdê siedzia³ nieruchomo i naka¿ê memu oddechowi by nie wydawa³ dŸwiêku. Upomnê sw¹ porywist¹ mi³oœæ do Ciebie. Œwieczka medytacji pali siê teraz jaœniej.

Och, jak irytuj¹co! Nie mogê wielbiæ Ciê s³owami, ale jedynie pe³nym têsknoty pragnieniem. Œwiat³o staje siê jaœniejsze: Widzê teraz Ciebie. Ty to ja. Wielbiê Ciebie.

Gdy noc wszystko ukryje, bêdê wielbiæ Ciebie w ukrytej ciszy.

RadujĂŞ siĂŞ radoĹ“ciÂą wszystkich umysÂłów. UÂżyjĂŞ osÂłony nocy by ukryæ siĂŞ przed kuszÂącymi rzeczami dnia.

O Nocy, gdy jestem zmartwiony, rzuæ swÂą zasÂłonĂŞ cichej ciemnoĹ“ci wokóÂł mnie. Stwórz dla mnie ciemnÂą Ĺ“wiÂątyniĂŞ gdziekolwiek idĂŞ, bym mógÂł wzywaæ i woÂłaæ Go, którego kocham, o kaÂżdym czasie, gdziekolwiek, wszĂŞdzie.

---

Heavenly Father, receive this food. Make it holy. Let no impurity of greed ever defile it. The food comes from Thee. It is to build Thy temple. Spiritualize it. Spirit to Spirit goes. We are the petals of Thy manifestation, but Thou art the Flower, its life, beauty and loveliness. Permeate our souls with the fragrance of Thy presence.


Niebiañski Ojcze, przyjmij ten pokarm. Uczyñ go œwiêtym. Niech nigdy nie skala go nieczystoœæ chciwoœci. Jedzenie pochodzi od Ciebie. Jest po to, by zbudowaæ Tw¹ œwi¹tyniê. Nape³nij je Duchem. Duch do Ducha idzie. Jesteœmy p³atkami Twego przejawienia, lecz Tyœ jest Kwiatem, jego ¿yciem, piêknem i wdziêkiem. Przenikaj nasze dusze woni¹ Twej obecnoœci.

---

O Conscious, Cosmic Energy, it is Thou who dost directly support my body. Solid, liquid and gaseous foods are converted and spiritualized into energy by Thy cosmic energy — and it supports my body. Help me to learn, O Spirit, to live more and more by direct cosmic energy and less and less by food. Thine energy burns in the bulb of the senses. I recharge myself with Thine omnipresent cosmic energy.


O Ĺ’wiadoma, Kosmiczna Energio, to Ty bezpoĹ“rednio wspierasz moje ciaÂło. Przez TwojÂą kosmicznÂą energiĂŞ, staÂłe, pÂłynne i gazowe pokarmy sÂą przeksztaÂłcane i uduchawiane w energiĂŞ – a ta wspiera moje ciaÂło. PomóÂż mi siĂŞ nauczyæ, o Duchu, Âżyæ coraz bardziej dziĂŞki bezpoĹ“redniej kosmicznej energii i coraz mniej przez jedzenie. Twoja energia pali siĂŞ w Âżarówce zmysÂłów. ÂŁadujĂŞ siĂŞ TwojÂą wszechobecnÂą kosmicznÂą energiÂą.

---

Teach me, O Spirit, by meditation, to stop the storm of breath, mental restlessness and sensory disturbances raging in the lake of my mind. Let the magic wand of my intuition stop the gale of passions and unnecessary desires, and in the rippleless lake of my mind let me behold the undistorted reflection of the moon of my soul, glistening with the light of Thy presence.


Naucz mnie, o Duchu, poprzez medytacjĂŞ powstrzymaæ burzĂŞ oddechu, myĹ“lowy niepokój i zmysÂłowe zakÂłócenia szalejÂące w jeziorze mego umysÂłu. Niech magiczna róÂżdÂżka mej intuicji powstrzyma wichurĂŞ namiĂŞtnoĹ“ci i niepotrzebnych pragnieñ i na niezmarszczonym jeziorze mego umysÂłu pozwoli mi utrzymaæ nieznieksztaÂłcone odbicie ksiĂŞÂżyca mej duszy, bÂłyszczÂące Ĺ“wiatÂłem Twej obecnoĹ“ci.

---

Father Divine, teach me to dive deep in the ocean of meditation for the pearls of wisdom. Teach me to plunge headlong, armored with the diving suit of conscience, that the sharks of passions may not destroy me. If I find not the wisdom-pearls by one or two divings, teach me not to call the sea of meditation devoid of the pearls of Thy wisdom. Rather teach me to find fault with my diving. Teach me to dive again and again in meditation, deeper and deeper always, until I find Thine immortal pearls of wisdom and divine joy.


Boski Ojcze, naucz mnie nurkowaæ g³êboko w oceanie medytacji za perÂłami mÂądroĹ“ci. Naucz mnie bym nurkowaÂł bez wahania, opancerzony nurkowym skafandrem Ĺ“wiadomoĹ“ci, by rekiny namiĂŞtnoĹ“ci mnie nie zniszczyÂły. JeĹ“li w ciÂągu jednego lub dwóch nurkowañ nie odnajdĂŞ pereÂł mÂądroĹ“ci, naucz mnie nie przywoÂływaæ morza medytacji pozbawionego pereÂł Twej mÂądroĹ“ci. Naucz mnie raczej odnaleŸæ b³¹d jaki popeÂłniam w nurkowaniu. Naucz mnie nurkowaæ w medytacji wci¹¿ na nowo, zawsze coraz g³êbiej, aÂż odnajdĂŞ Twe nieĹ“miertelne perÂły mÂądroĹ“ci i boskiej radoĹ“ci.

---

O Divine Mother, teach me to use the gift of Thy love in my heart to love the members of my family more than myself. Bless me, that I may love my neighbors more than my family. Expand me, so that I love my country more than my neighbors, and that I love my world and all human brethren more than my country, neighbors, family, and myself.

Lastly, teach me to love Thee more than anything else, for it is Thy love with which I love everything. Without Thee I cannot love anybody or anything

Father Divine, teach me to enter through the portals of family love, or through the love of my friends into the mansion of wider social love. Teach me, then, to pass through the doors of social love into the wider mansion of international love. Teach me to pass through the portals of international love into the endless territory of divine love, in which I may perceive all animate and inanimate objects as breathing and living by Thy love.

Teach me to tarry not at any of the fascinating, gorgeous gates of family, social or international love. Teach me to pass through all these portals, leading to smaller territories of love, until, passing through the last gate of human love, I can enter into the endless territory of divine love, in which I shall find all living, semi-living or sleeping things as my own.


O Boska Matko, naucz mnie uÂżywaæ daru Twej miÂłoĹ“ci w mym sercu bym kochaÂł czÂłonków mej rodziny bardziej od siebie. PobÂłogosÂław mnie, abym mógÂł kochaæ swych sÂąsiadów bardziej niÂż mÂą rodzinĂŞ. Rozwiñ mnie, abym mógÂł kochaæ mój kraj bardziej niÂż moich sÂąsiadów i abym mógÂł kochaæ mój Ĺ“wiat i wszystkich ludzkich braci bardziej niÂż mój kraj, sÂąsiadów, rodzinĂŞ i samego siebie.

Wreszcie, naucz mnie kochaæ Ciebie bardziej ni¿ wszystko inne, gdy¿ to Twoj¹ mi³oœci¹ wszystko kocham. Bez Ciebie nie mogê kochaæ nikogo i niczego.

Ojcze Boski, naucz mnie wchodziæ poprzez bramy miÂłoĹ“ci rodzinnej, lub poprzez miÂłoϾ do mych przyjacióÂł na dwór szerszej miÂłoĹ“ci spoÂłecznej. Naucz mnie nastĂŞpnie, przechodziæ przez drzwi miÂłoĹ“ci spoÂłecznej na szerszy dwór miĂŞdzynarodowej miÂłoĹ“ci. Naucz mnie przechodziæ przez bramy miĂŞdzynarodowej miÂłoĹ“ci w nieskoñczone terytorium boskiej miÂłoĹ“ci, w której mogĂŞ postrzegaæ wszystkie oÂżywione i nieoÂżywione obiekty jako oddychajÂące i ÂżyjÂące dziĂŞki Twej miÂłoĹ“ci.

Naucz mnie bym nie pozostawaÂł przy Âżadnej z fascynujÂących, cudownych bram rodzinnej, spoÂłecznej lub miĂŞdzynarodowej miÂłoĹ“ci. Naucz mnie przechodziæ przez wszystkie te bramy prowadzÂące do mniejszych obszarów miÂłoĹ“ci, aÂż przechodzÂąc przez ostatniÂą bramĂŞ ludzkiej miÂłoĹ“ci, wejdĂŞ na nieskoñczone terytorium boskiej miÂłoĹ“ci, w którym odnajdĂŞ wszystkie ÂżyjÂące, na wpóÂł ÂżyjÂące lub Ĺ“piÂące istoty jako me wÂłasne.

---

O God the Father, teach me to make a bouquet of the variously hued flowers of filial, conjugal, friendly, parental, masterly loves, and to lay it on the altar of my heart, where Thou reignest. If I cannot make a bouquet, I will pluck the rarest love that grows in the garden of my devotion and will lay that before Thee. Wilt Thou receive it?


O BoÂże Ojcze, naucz mnie tworzyæ bukiet róÂżnobarwnych kwiatów synowskiej, ma³¿eñskiej, przyjacielskiej, rodzicielskiej, mistrzowskiej miÂłoĹ“ci i kÂłaϾ go na oÂłtarzu mego serca, w którym panujesz Ty. JeĹ“li nie mogĂŞ stworzyæ bukietu, zerwĂŞ najrzadszÂą miÂłoϾ, która roĹ“nie w ogrodzie mego oddania i poÂło¿ê jÂą przed TobÂą. Czy przyjmiesz jÂą?

---

O Holy Vibration, boom on the shores of my consciousness. Break the limiting boundary of my consciousness in the body. Reverberate through my body, mind, soul, my surroundings, the cities, the earth, the planets, the universe, and every particle of creation. Unite my consciousness with cosmic consciousness.


O Œwiêta Wibracjo, grzmij na brzegach mej œwiadomoœci. Przerwij ograniczenie mej œwiadomoœci w ciele. Rozbrzmiewaj w mym ciele, umyœle, duszy, w moim otoczeniu, w miastach, na ziemi, na planetach, we wszechœwiecie i w ka¿dej cz¹stce stworzenia. Zjednocz moj¹ œwiadomoœæ z kosmiczn¹ œwiadomoœci¹.

---

O cosmic vibration, reverberate through me as the cosmic, intelligent sound, and teach me to find in Thee the presence of the reflected Christ consciousness. O Holy Vibration, lead me to intuit the Christ consciousness in Thee.

O omnipresent, cosmic sound of Amen or Aum, reverberate through me, expanding my consciousness from the body to the universe, and teach me to feel in Thee the all-permeating, perennial bliss.


O kosmiczna wibracjo, rozbrzmiewaj przeze mnie jako kosmiczny, inteligentny dŸwiêk i naucz mnie odnaleŸæ w Tobie obecnoœæ odzwierciedlonej œwiadomoœci Chrystusa. Œwiêta Wibracjo, prowadŸ mnie do odczucia w Tobie œwiadomoœci Chrystusa.

O wszechobecny, kosmiczny dŸwiêku Amen lub Aum, rozbrzmiewaj przeze mnie poszerzaj¹c m¹ œwiadomoœæ od cia³a do wszechœwiata i naucz mnie odczuwaæ w Tobie wszechprzenikaj¹c¹, wieczn¹ b³ogoœæ.

---

No more shall my consciousness remain bottled in this phial of flesh, corked with ignorance. No more will I remain moving through the sea of cosmic consciousness, night and day, years, incarnations — so close, yet without contacting the sea. Through the bursting vibration of cosmic sound, and the surging of Thy holy name, I have removed the cork of ignorance, which so long separated Thee from me, though living so near. Now my consciousness within the body will meet the all-pervading consciousness without. No longer will I thoughtlessly walk in Thee, knowing and feeling Thee not. Thine image within shall meet Thine image which is everywhere. By releasing the “I-ness” in me, I know that I am Thou, and that it is Thou who art the little egos of all.


Nie bĂŞdzie dÂłuÂżej ma Ĺ“wiadomoϾ pozostawaæ zamkniĂŞta w tej fiolce ciaÂła, zakorkowana ignorancjÂą. Nie pozostanĂŞ dÂłuÂżej poruszajÂąc siĂŞ przez morze kosmicznej Ĺ“wiadomoĹ“ci, noc i dzieñ, lata, inkarnacjĂŞ – tak blisko, a jednak bez kontaktu z morzem. Poprzez kruszÂącÂą wibracjĂŞ kosmicznego dŸwiĂŞku i przypÂływ Twego Ĺ“wiĂŞtego imienia, usun¹³em korek ignorancji, który tak dÂługo oddziela Ciebie ode mnie, pomimo tego, Âże ÂżyliĹ“my tak blisko. Teraz moja Ĺ“wiadomoϾ w ciele spotka na zewnÂątrz wszechprzenikajÂącÂą Ĺ“wiadomoϾ. Nie bĂŞdĂŞ dÂłuÂżej chodziÂł w Tobie, nie znajÂąc ani nie czujÂąc Ciebie. Twój obraz wewnÂątrz spotka Twój obraz, który jest wszĂŞdzie. Poprzez uwolnienie poczucia „ja” we mnie, wiem, Âże jestem TobÂą i Âże to Ty jesteĹ“ maÂłymi ego wszystkich.

---

24. My Guru

Thou light of my life — thou camest to spread wisdom’s glow over the path of my soul. Centuries of darkness dissolved before the shafts of thy luminous help. As a naughty baby, I cried for my Mother Divine, and She came to me as my Guru — Swami Sri Yukteswar. At that meeting, O my Guru, a spark flew from thee, and the faggots of my God-cravings, gathered through incarnations, smouldered and blazed into bliss. All my questions have been answered through thy flaming, golden touch. Eternal, ever-present satisfaction has come to me through thy glory.

My Guru, thou voice of God, I found thee in response to my soul-cries. Slumbers of sorrow are gone, and I am awake in bliss.

If all the gods are displeased, and yet thou art pleased, I am safe in the fortress of thy pleasure. And if all the gods protect me by the parapets of their blessings, and yet I receive not thy benedictions, I am an orphan, left to pine spiritually in the ruins of thy displeasure. O Guru — thou didst bring me out of the bottomless pit of darkness into the paradise of peace.

Our souls met after years of waiting. They trembled with an omnipresent thrill. We met here, because we had met before.

Together we will fly to His shores, and then we will smash our planes of finitude forever and vanish into our infinite life.

I bow to thee as the spoken voice of silent God. I bow to thee as the divine door leading to the temple of salvation. I bow to thee — to thy Master, Lahiri Mahasaya, harbinger of Yoga in Benares; and I lay the flowers of my devotion at the feet of Babaji, our supreme Master!


TyĹ“ Ĺ“wiatÂłem mego Âżycia – przyszedÂłeĹ“ by rozprzestrzeniæ blask mÂądroĹ“ci nad Ĺ“cieÂżkÂą mej duszy. Stulecia ciemnoĹ“ci rozpuĹ“ciÂły siĂŞ przed snopami twej Ĺ“wietlistej pomocy. Jako niegrzeczne dziecko pÂłakaÂłem za mojÂą BoskÂą MatkÂą i przyszÂła Ona do mnie jako mój Guru – Swami Ĺ’ri JukteĹ“war. Przy tym spotkaniu, o mój Guru, iskra wyleciaÂła z ciebie i snopki mych pragnieñ za Bogiem, zebrane przez inkarnacje, zatliÂły siĂŞ i zapÂłonĂŞÂły w bÂłogoϾ. Wszystkie me pytania znalazÂły swÂą odpowiedŸ poprzez twój pÂłonÂący, zÂłocisty dotyk. Wieczne i nieodstĂŞpne zadowolenie przyszÂło do mnie przez twÂą chwa³ê.

Mój Guru, twój gÂłos jest gÂłosem Boga, znalazÂłem ciĂŞ w odpowiedzi na woÂłania mej duszy. Sny smutku odeszÂły i przebudziÂłem siĂŞ w bÂłogoĹ“ci.

JeĹ“li wszyscy bogowie sÂą niezadowoleni, a jednak ty jesteĹ“ zadowolony, jestem bezpieczny w fortecy twego zadowolenia. I jeĹ“li wszyscy bogowie chroniÂą mnie przez bariery swych bÂłogosÂławieñstw, a nie otrzymam twoich bÂłogosÂławieñstw, jestem sierotÂą, zostawionÂą by duchowo uschn¹æ w zagÂładzie twego niezadowolenia. O Guru – tyĹ“ mnie wyciÂągn¹³ z bezdennego doÂłu ciemnoĹ“ci do raju pokoju.

Nasze dusze spotka³y siê po latach czekania. Zadr¿a³y od wszechobecnego wzruszenia. Spotkaliœmy siê tutaj, poniewa¿ spotkaliœmy siê wczeœniej.

Razem wzlecimy do Jego brzegów i wtedy rozbijemy nasze samoloty skoñczonoĹ“ci i znikniemy w nasze nieskoñczone Âżycie.

KÂłaniam siĂŞ tobie jako wypowiedzianemu gÂłosowi milczÂącego Boga. KÂłaniam siĂŞ tobie jako drzwiom prowadzÂącym do Ĺ“wiÂątyni zbawienia. KÂłaniam siĂŞ tobie, twemu Mistrzowi, Lahiri MahaĹ“aja, zwiastunowi Jogi w Benaresie; i kÂładĂŞ kwiaty swego oddania u stóp BabadŸi, naszego najwyÂższego Mistrza!

---

O Christ — Thou rarest flower of hearts — Thou didst sail on the storm-tossed lake of prejudiced minds. Its evil-scented, gloomy thought-waves lashed Thy lily-tender soul. They crucified Thee with their evil. Yet Thou didst shed the aroma of goodness and forgiveness, and didst help them to be purified by remorse, so helping them to become attractively sweet-scented with Thine all-loving Flower-Soul.

O Thou Great Lover of error-torn brothers — an unseen monument of the mightiest miracle of love was established in each heart when the magic wand of Thy voice uttered: “Forgive them, for they know not what they do.”

Thou hast healed the cataract of hatred, and now we have grown to see: “Love thine enemies as thyself, for they are thy brothers — though sick and sleeping.”

Thou hast taught us not to increase their delirious kicks of hatred by battering them with the bludgeons of revenge. Thine undying sympathy hath inspired us to heal and wake our brothers, suffering from the delirium of anger, by the soothing salve of our forgiveness.

Thy crucifixion reminds us of the daily crucifixion of our fortitude by trials, of our wisdom by ignorance, of our self-control by the scathing hands of temptation, and of our love by misunderstanding.

Thy test on the cross proved the victory of Thy wisdom over ignorance, of Thy soul over flesh, of Thy happiness over pain, and of Thy love over hatred. So are we heartened to bear our crosses bravely and pleasantly. Teach us to pour out sweetness when crucified by harshness, to bear with calmness the assault of worries, and to give understanding unceasingly to those who unjustly hate us.

O Shepherd of Souls, wandering hearts are of themselves seeking the one fold of divine devotion. We have heard the ever-calling music of Thine infinite kindness. Our one desire is to be at home with Thee, to receive the Cosmic Father with joyous, open eyes of wisdom, and to know that we are all sons of our own One God.

Teach us to conquer the Satan of dividing selfishness, which prevents the gathering of all brother-souls into the one fold of Spirit.

Calling to one another by the watchword: “Love him who loves you, and love all who love you not,” let us rally beneath the canopy of the universal sense of Christ-Oneness. Amen.


O Chryste – TyĹ“ najrzadszym kwiatem serca – Ty ÂżeglowaÂłeĹ“ po smaganym wichrami jeziorze uprzedzonych umysÂłów. Jego zÂłem pachnÂące, ponure fale myĹ“lowe chÂłostaÂły TwÂą liliowo-wraÂżliwÂą duszĂŞ. UkrzyÂżowali CiĂŞ swym zÂłem. Jednak ty rozsiaÂłeĹ“ aromat dobroci i przebaczenia i pomogÂłeĹ“ im oczyĹ“ciæ siĂŞ przez skruchĂŞ, pomagajÂąc im przez to staæ siĂŞ atrakcyjnie sÂłodko pachnÂącymi Twym wszech-kochajÂącym Duszo-Kwiatem.

O Ty Wielki MiÂłujÂący rozdartych b³êdem braci – niewidoczny monument najpotĂŞÂżniejszego cudu miÂłoĹ“ci zostaÂł ugruntowany w kaÂżdym sercu, gdy magiczna róÂżdÂżka Twego gÂłosu zawoÂłaÂła: „Przebacz im, gdyÂż nie wiedzÂą co czyniÂą.”

Ty uleczyÂłeĹ“ kataraktĂŞ nienawiĹ“ci i teraz dojrzeliĹ“my do tego, by zobaczyæ: „Kochaj swych wrogów jak siebie samego, gdyÂż sÂą twymi braæmi – chociaÂż sÂą chorzy i Ĺ“piÂą.”

Ty nauczy³eœ nas nie zwiêkszaæ ich delirycznych kopniêæ nienawiœci przez uderzenia pa³k¹ zemsty. Twoja nieœmiertelna sympatia zainspirowa³a nad do uzdrawiania i budzenia naszych braci, cierpi¹cych w delirium z³oœci poprzez uœmierzanie ich salw¹ naszego przebaczenia.

UkrzyÂżowanie przypomina nam o codziennym krzyÂżowaniu naszego hartu przez próby, naszej mÂądroĹ“ci przez ignorancjĂŞ, naszej samokontroli przez zjadliwe Âłapy pokus i naszej miÂłoĹ“ci przez b³êdne rozumienie.

Twoja próba na krzyÂżu pokazaÂła zwyciĂŞstwo Twej mÂądroĹ“ci nad ignorancjÂą, Twej duszy nad ciaÂłem, Twej szczĂŞĹ“liwoĹ“ci nad bóle i Twej miÂłoĹ“ci nad nienawiĹ“ciÂą. Tak i my jesteĹ“my pokrzepieni by nieϾ nasze krzyÂże odwaÂżnie i przyjemnie. Naucz nas wylewaæ sÂłodycz gdy krzyÂżuje nas szorstkoϾ, znosiæ ze spokojem atak zmartwieñ i nieustannie obdarzaæ zrozumieniem tych, którzy niesprawiedliwie nas nienawidzÂą.

O Pasterzu Dusz, wêdruj¹ce serca s¹ same szukaj¹c owczarni boskiej pobo¿noœci. Us³yszeliœmy wszech-wzywaj¹c¹ muzykê Twej nieskoñczonej dobroci. Naszym jedynym pragnieniem jest byæ w domu z Tob¹, przyj¹æ Kosmicznego Ojca z radosnymi, otwartymi oczyma m¹droœci i wiedzieæ, ¿e wszyscy jesteœmy synami naszego w³asnego Jedynego Boga.

Naucz nas pokonywaæ Szatana dzielÂącego egoizmu, który stoi na przeszkodzie zgromadzeniu wszystkich braci-dusz w jednÂą owczarniĂŞ Ducha.
WzywajÂąc siĂŞ wzajemnie hasÂłem: „Kochaj tego, kto kocha ciebie i kochaj tego, który ciĂŞ nie kocha” pozwól nam zgromadziæ siĂŞ pod baldachimem uniwersalnego odczucia JednoĹ“ci Chrystusowej. Amen.

---

O Krishna, Lord of Hindustan, I sorrowed by the lonely Jumna river bank, where Thy flute-notes thrilled the air and led the lost calves to their homes. O Lotus of Love, musing on the sad absence of Thy delusion-dispelling eyes, I saw Thine invisible Spirit take form, frozen by my devotion’s frost.

Thy divine form of sky-blue rays, with feet of eternity, walked on the banks of my mind, planting lasting footprints of realization there. I am one of Thy lost calves which followed Thy flower-footprints on the shoals of time. Listening to the melody of Thy flute of wisdom, I am following the middle path of calm activity, by which Thou hast led many through the portals of the dark past into the light.

Since all of us are of Thy fold, whether moving, sidetracked, or held stationary by the fogs of disbelief, O Divine Christ-na, lead us back to Thy fold of everlasting freedom. O Krishna, Thou reignest on the heart-throne of each knower of Thy love.


O Kryszno, Panie Hindustanu, smuciÂłem siĂŞ nad samotnym brzegiem rzeki DŸamna (Jamuna), gdzie nuty Twego fletu wstrzÂąsaÂły powietrzem i sprowadzaÂły zagubione cielĂŞta do ich domów. O Lotosie MiÂłoĹ“ci, rozmyĹ“lajÂąc nad smutnÂą nieobecnoĹ“ciÂą Twych rozpraszajÂących iluzjĂŞ oczu, ujrzaÂłem Twego niewidzialnego Ducha przybierajÂącego formĂŞ, zamroÂżonego mrozem mego oddania.

Twa boska forma z niebieskich jak niebo promieni, ze stopami wiecznoĹ“ci, szÂła na brzegach mego umysÂłu, umieszczajÂąc tam trwaÂłe Ĺ“lady urzeczywistnienia. Jestem jednym z twych zagubionych cielÂąt, które szÂło po Twych kwiecistych Ĺ“ladach przez mielizny czasu. SÂłuchajÂąc melodii Twego fletu mÂądroĹ“ci, pod¹¿am Ĺ“rodkowÂą Ĺ“cieÂżkÂą spokojnego dziaÂłania, po której prowadziÂłeĹ“ wielu poprzez bramy ciemnej przeszÂłoĹ“ci do Ĺ“wiatÂła.

Poniewa¿ wszyscy jesteœmy z Twojej owczarni, czy to poruszaj¹c siê, czy na bocznym torze, czy trzymani nieruchomo przez mg³y niewiary, o Boski Chryst-no, prowadŸ nas z powrotem do Twej owczarni wieczystej wolnoœci. O Kryszno, Ty panujesz na tronie serca ka¿dego kto zna Tw¹ mi³oœæ.

---

Swami Shankara, thou dazzling star, soaring in wisdom’s skies, thou hast shed thy light over many souls darkened by religious formalities.

Many sheep of human darkness have fled before the leonine roar of thy Self-realization. With Christ, thou hast sung: “I am He,” “Thou art That,” “I and my Father are One,” and awakened us from our material sleep.

Thou first exponent of “matter exists not as it appears to be,” we pay homage to thee.

O Swami of Swamis, thou didst teach us to behold the one ocean of Spirit, hidden beneath the dancing, melting waves of finite forms.

Thou didst tell us that our God is not gloomfaced nor revengeful, a seeker of faults, but that His face wears the aureole of all-alluring smiles. Thou hast shown us how to garner blossoming laughter of hearts, and how to adorn the vase of our souls with a bouquet of mighty, celestial laughter.

Our smiling lives were churned out of thy sea of light, and in thy oceanic joy our many lives dance; and at the lull of desire’s storm, in thy vast laughter we will merge.

O Shankara, many have seen the sea of Spirit dancing in thy smile: We bow to thee!


Swami Œankaro, Swami Œankara, tyœ olœniewaj¹c¹ gwiazd¹ wznosz¹c¹ siê w niebiosach m¹droœci, tyœ oœwieci³ twym œwiat³em wiele dusz œciemnionych religijnymi formalnoœciami.

Wiele owiec ludzkiej ciemnoϾ uciekÂło przed lwim rykiem twego Samourzeczywistnienia. Z Chrystusem, ty zaĹ“piewaÂłeĹ“: „Ja jestem Nim”, „Ty jesteĹ“ Tym”, „Ja i mów Ojciec Jednym jesteĹ“my i przebudziÂłeĹ“ nas z materialnego snu.

TyĹ“ pierwszym wyrazicielem sÂłów: „materia nie jest tym, czym siĂŞ wydaje byæ”, skÂładamy ci hoÂłd.

O Swami Swamich, ty nauczy³eœ nas dostrzegaæ jeden ocean Ducha, ukryty poza tañcz¹cymi, topniej¹cymi falami skoñczonych form.

Ty powiedziaÂłeĹ“ nam, Âże nasz Bóg nie ma posĂŞpnego oblicza ani nie jest mĹ“ciwy, ani wyszukujÂącym b³êdy, ale Âże Jego twarz nosi aureolĂŞ wszech-ponĂŞtnych uĹ“miechów. Ty pokazaÂłeĹ“ nam jak zebraæ kwitnÂący Ĺ“miech serc i jak ozdabiaæ kielich naszych dusz bukietem potĂŞÂżnego, niebiañskiego Ĺ“miechu.

Nasze uœmiechniête ¿ycia wydobyte z ubijania morza œwiat³a i w twej oceanicznej radoœci tañczy wiele naszych ¿yæ; i przy wyciszeniu burzy pragnienia, w rozleg³y siê wtopimy.

O Œankara, wielu widzia³o morze Ducha tañcz¹c w twym uœmiechu: k³aniamy siê tobie!

---

O Moses, thou blossom of prophets! Thy wisdom’s power has led many out of the desert of sorrow to the smiling lands of joy.

The lips of thy life have whispered the secret way to set ablaze the bushes of soul-darkness with wisdom’s fire, and in its glow to behold God’s mercy-face.

In the “burning-bush” of love, He saw thee, wet with trickling tears of kindness to all, and behold, He said:

“Let My ten angels of heaven escort thee to earth, to blow in silence through the trumpets of all times, My Ten Commandments, declaring the march of Mine invisible army of divine qualities to fight the Satan of human darkness and his allies of sin, error, untruth, and their gloom-drunk soldiers.”

O Moses, thou torch-bearer of salvation, many soldier-souls are seeking to join thee in thy ceaseless march through the dark night of time, to fight the forces of gloom.

O God-loving Moses, teach us to fight weakness with power, and to worship supremely the God of Gods reigning on the throne of all hearts — and no other God!


O MojÂżeszu, ty kwiecie proroków! Moc twej mÂądroĹ“ci wyprowadziÂła wielu z pustyni smutku do uĹ“miechniĂŞtych krain radoĹ“ci.

Usta twego Âżycia wyszeptaÂły tajemny sposób by podpaliæ krzaki ciemnoĹ“ci duszy ogniem mÂądroĹ“ci i w jego jasnoĹ“ci dostrzegaæ miÂłosiernÂą twarz Boga.

W „pÂłonÂącym krzewie” miÂłoĹ“ci, On dostrzegÂł ciebie, mokrego od pÂłynÂących Âłez dobroci dla wszystkich i spójrz, On powiedziaÂł: „Niech dziesiêæ Mych anioÂłów z nieba eskortuje ciĂŞ na ziemiĂŞ, by d¹æ w ciszy w trÂąby wszystkich czasów Moje Dziesiêæ Przykazañ, obwieszczajÂąc marsz Mej niewidzialnej armii boskich jakoĹ“ci by walczyæ z Szatanem ludzkiej ciemnoĹ“ci i jego sprzymierzeñcami grzechu, b³êdu, nieprawdy i ich mrokiem pijanych ÂżoÂłnierzy.”

O MojÂżeszu, ty który niesiesz pochodniĂŞ zbawienia, wiele ÂżoÂłnierskich dusz pragnie do³¹czyæ do ciebie w nieustannym marszu przez ciemnoϾ czasu, by walczyæ z siÂłami mroku.

O MojÂżeszu miÂłujÂący Boga, naucz nas zwalczaæ sÂłaboϾ mocÂą i doskonale uwielbiaæ Boga Bogów panujÂącego na tronie wszystkich serc – i Âżadnego innego Boga!`

---

O Mohammed, thou flaming Son of God! In the bright luster of thy martial, celestial song, many have found solace in activity for their chivalrous souls, eager to rescue dame knowledge from the tyrant of darkness.

None but the divine warrior wins in battle between strong peace and weak lust-pleasure, so thy soldiers have dipped their rapiers of shining good into the poison hearts of evil and ebbed their lives away.

Mohammed, iconoclast of soul-shorn symbol-idols, thou didst teach the worship of the One Formless God, washed clean of all distorting dreams of symbols and forms.

Mohammed, thy voice warned thy fold not to stray in dry pastures of earth sense-lusts, but to browse on the rich harvests of immortal mind.

Thy followers know thou art the mortal enemy of sense-drugging, thought-devastating, God-banishing liquors and opiates. Thou didst teach that the lust for wine is the misguided craving for the real Wine, extracted from the winepress of sincere, regular prayer of Namaz.

Mohammed, thy lighthouse, the Koran, hath guided many stray soul-ships safely around the submerged rocks of sin and led them safely to His shore.

Thou didst teach by occasional fasting, or by dropping the company of gross food, to tempt the Spirit to descend upon the altar of refinement and partake of the nectar of souls.

Mohammed, with the beats of the war-drums of Allah Ho Akbar, or the Almighty, drive away the Satan of “matter-stick-to-itiveness.”

May thy war-songs of spiritual power overcome the forces of frailty and limitation which invade our hearts.


O Mohammadzie, ty p³omienny Synu Boga! W jasnym blasku twej wojennej, niebiañskiej pieœni wielu odnalaz³o pociechê w dzia³aniu dla ich rycerskich dusz, skorych do ratowania damy wiedzy przed tyranem ciemnoœci.

Nikt poza boskim wojownikiem nie wygrywa bitwy pomiêdzy silnym pokojem i s³abym po¿¹daniem-przyjemnoœci¹, wiêc twoi ¿o³nierze zanurzyli swe rapiery œwiec¹cego dobra w truciznê serc z³a i odebrali ich ¿ycia.

Mohammadzie, ikonoklasto pozbawionych duszy symboli-idoli, ty naucza³eœ, by wielbiæ Jednego Bezforemnego Boga, zmy³eœ wszystkie zniekszta³caj¹ce sny symboli i form.

Mohammed, twój gÂłos ostrzegÂł twÂą owczarniĂŞ by nie zbaczaÂła na suche pastwiska ziemskich zmysÂłowych po¿¹dañ, ale by pasÂła siĂŞ na bogatych zbiorach nieĹ“miertelnego umysÂłu.

Twoi wyznawcy wiedzÂą, Âże jesteĹ“ Ĺ“miertelnym wrogiem zatruwajÂących zmysÂły, niszczÂących myĹ“li, wypĂŞdzajÂących Boga trunków i opiatów. Ty nauczaÂłeĹ“, Âże pragnienie wina jest znieksztaÂłconym pragnieniem za prawdziwym Winem, wyekstrahowanym z winogronowej prasy szczerej, regularnej modlitwy Namaz.

Mohammed, twoja latarnia, Koran, prowadziÂła wiele zb³¹kanych dusz-statków bezpiecznie wokóÂł zanurzonych skaÂł grzechu i doprowadziÂła je bezpiecznie do Jego brzegu.

Ty naucza³eœ przez okazjonalne poszczenie, lub przez odrzucanie towarzystwa zgrubnego jedzenia, by nak³aniaæ Ducha do wzniesienia siê na o³tarz subtelnoœci i dzieliæ siê nektarem dusz.

Mohammed, z biciem wojennych bĂŞbnów Allah Ho Akbar, albo WszechmogÂący, przepĂŞdŸ Szatana „lgniĂŞcia-do-materii”.

Niech twe wojenne pieĹ“ni duchowej mocy przezwyci꿹 siÂły kruchoĹ“ci i ograniczenia, które najeÂżdÂżajÂą nasze serca.

---

O Buddha, the gold vein of thy sermon of mercy ran through gloom-gorged, rocky hearts, and illumined their darkness.

Thou loftiest soarer of renunciation’s skies, beneath thy God-lifted eyes, the kingdom of sense-comfort, the rivers of gross greed, the vast and lust-scorched deserts of desire, the tall trees of temporal ambition, the cactus plants of prickly world-worries — all melt into invisible smallness.

Buddha, the arc-light of thy sympathy sought to melt the hardness of cruel hearts. Once thou didst save a lamb by offering thyself in its stead.

Thy solemn thoughts still silently roam through the ether of minds, searching for ecstasy-tuned hearts. Seated beneath the banyan bodhi tree, thou didst make a solemn tryst with the Spirit:

"Beneath the banyan bough,
On the sacred seat I take this vow:
Let derma, bones, and fleeting flesh dissolve;
Until the mysteries of life I solve,
And receive the all-coveted Priceless Lore,
From this place I shall stir, never, nevermore."

Thou symbol of sympathy, incarnation of mercy, give us thy determination, that we may seek truth as doggedly as thou didst. Bless us, that we may be awakened, like thee, to seek remedy for the sorrow-throbs of others as we seek it for ourselves.


O Buddha, zÂłoty nastrój twego kazania miÂłosierdzia biegÂł przez peÂłne mroku, skaliste serca i oĹ“wietlaÂł ich ciemnoϾ.

TyĹ“ najwyÂższym wzniosÂłym niebios wyrzeczenia, pod twymi Bosko-wzniesionymi oczami, królestwo zmysÂłowych wygód, rzeki grubiañskiej chciwoĹ“ci, rozlegÂłe i spalone po¿¹daniem pustynie pragnienia, wysokie drzewa doczesnej ambicji, kaktusy kÂłujÂących Ĺ“wiatowych zmartwieñ – wszystkie topiÂą siĂŞ w niewidzialnÂą maÂłostkowoϾ.

Buddha, ³uk œwiat³a twej sympatii stara³ siê rozpuœciæ zatwardzia³oœæ okrutnych serc. Kiedyœ ocali³eœ owieczkê ofiarowuj¹c siebie w zamian.

Uroczyste myĹ“li wci¹¿ cicho wĂŞdrujÂą przez eter umysÂłów, szukajÂąc ekstatycznie nastawionych serc. SiedzÂąc pod drzewem banjan ty uczyniÂłeĹ“ uroczyste spotkanie z Duchem:

„Pod banjanu konarem, na Ĺ“wiĂŞtym terenie
PrzyjmujĂŞ takie przyrzeczenie:
Niech skóra, koĹ“ci i przelotne ciaÂło siĂŞ rozpuszczÂą;
Dopóki zagadki Âżycia mi tajemnic swych nie wyÂłuszczÂą
I wszech upragnionej Wiedzy Bezcennej nie pouczĂŞ,
Z tego miejsca siĂŞ nigdy, nigdy wiĂŞcej nie ruszĂŞ.”

TyĹ“ symbolem sympatii, inkarnacjÂą miÂłosierdzia, obdarz nas swÂą determinacjÂą, abyĹ“my mogli szukaæ prawdy tak wytrwale jak ty szukaÂłeĹ“. PobÂłogosÂław nas, abyĹ“my byli przebudzeni jak ty, by szukaæ lekarstwa na dreszcze smutków innych tak, jak szukamy go dla nas samych.

---

Our Father, President of the United States of planets, galaxies, worlds, universes, Thy democratic rule of self-evolution and free-choice is bringing Thy citizen-children nearer and nearer unto Thine ideals.

Born in Thy states of freedom of will, we received our celestial birthright of eternal, everlasting freedom. But, alas! we imprisoned and enslaved our omnipresence behind the bars of sense-enjoyment, evil, selfishness, and hide-bound, narrow-eyed patriotism.

Teach us, Father, to melt with the warmth of our love and understanding, the fancy-frozen boundaries of family, society and nationality.

Bless us, O all-wise Father, that we may live in the United States of the World, with Thee as our President, perennially elected by the free choice of all the good citizens of our hearts, ruling ourselves through our own self-determining discrimination.

Teach us to enrich our souls, our opulence, and our understanding, by broadening the circle of our patriotic love, including in it all earth’s inhabitants, irrespective of caste, class, creed or color.

O Cosmic President, bless us that we may obey Thy laws of life; and respect, with kindness, the freedom of all Thy free-born children-citizens: not only the good, and the error-intoxicated men, but also the mammals, birds and beasts, frail flowers, mute grasses and jungle weeds, crushed low under the tread of our cruel, unheeding feet.


Nasz Ojcze, Prezydencie Stanów Zjednoczonych planet, galaktyk, Ĺ“wiatów, wszechĹ“wiatów, Twa demokratyczna zasada samo-ewolucji i wolnego wyboru doprowadza twe dzieci coraz bliÂżej do Twych ideaÂłów.

Urodzeni w twoich stanach wolnoœci wyboru, otrzymaliœmy nasze boskie wrodzone prawo wiecznej, nieœmiertelnej wolnoœci. Ale niestety! Uwiêziliœmy i zniewoliliœmy nasz¹ wszechobecnoœæ za kratami zmys³owych przyjemnoœci, z³a, samolubnoœci i zabobonnego, zawê¿onego patriotyzmu.

Naucz nas, Ojcze, roztapiaæ ciep³em naszej mi³oœci i zrozumienia skostnia³e granice rodziny, spo³eczeñstwa i narodowoœci.

PobÂłogosÂław nas wszech-mÂądry Ojcze, abyĹ“my Âżyli w Stanach Zjednoczonych Ĺ’wiata z TobÂą jako naszym Prezydentem, trwale wybranym przez wolny wybór wszystkich dobrych obywateli naszych serc, rzÂądzÂąc nami samymi poprzez nasze wÂłasne samostanowiÂące rozróÂżnianie.

Naucz nas wzbogacaæ nasze dusze, nasze bogactwo i nasze rozumienie przez poszerzanie krĂŞgu naszej patriotycznej miÂłoĹ“ci, w³¹czajÂąc w niÂą wszystkich mieszkañców ziemi, bez wzglĂŞdu na kastĂŞ, klasĂŞ, wiarĂŞ lub kolor.

O Kosmiczny Prezydencie, pobÂłogosÂław nas, abyĹ“my przestrzegali Twych praw Âżycia; i szanowali, z dobrociÂą, wolnoϾ wszystkich Twych narodzonych jako wolnych dzieci-obywateli: nie tylko tych dobrych oraz tych b³êdem-odurzonych ludzi, ale takÂże ssaki, ptaki i zwierzĂŞta, kruche kwiaty, nieme trawy i chwasty puszczy, przygniecione nisko pod krokami naszych okrutnych, nierozwaÂżnych stóp.

---

Let me be Christian, Jew, Hindu, Buddhist, Mohammedan, or Sufi: I care not what my religion, my race, my creed, or my color be, if only I can win my way to Thee! But let me be none of these, if it enmesh me in labyrinthine ways of religious formalities. Let me travel the royal road of realization which leads to Thee. I care not what bypaths of religion I follow, if at last I can travel by the one highway of common realization, which straightway leads to Thee.

Send the sunshine of Thy wisdom to guide me in the daylight of my dawning powers; and the moon of Thy mercy, if I travel in the dark night of sorrow.


Uczyñ mnie ChrzeĹ“cijaninem, ÂŻydem, HinduistÂą, BuddystÂą, MuzuÂłmaninem lub Sufim: nie dbam o to, jaka bĂŞdzie ma religia, ma rasa, ma wiara lub mój kolor, jeĹ“li tylko mogĂŞ dla siebie zyskaæ drogĂŞ do Ciebie! Ale nie daj mi byæ Âżadnym z tych, jeĹ“li ma mnie to zaplÂątaæ w labiryncie zwyczajów formalnoĹ“ci religijnych. Daj mi podróÂżowaæ królewskÂą drogÂą urzeczywistnienia, która prowadzi do Ciebie. Nie dbam o to jakÂą bocznÂą drogÂą religii zmierzam, jeĹ“li w koñcu mogĂŞ podróÂżowaæ autostradÂą, która prowadzi prosto do Ciebie.

ZeĹ“lij sÂłoneczne Ĺ“wiatÂło Twej mÂądroĹ“ci, by mnie prowadziÂło w dziennym Ĺ“wietle mych Ĺ“witajÂących mocy; i ksiĂŞÂżyc Twego miÂłosierdzia, jeĹ“li podróÂżujĂŞ w ciemnÂą noc smutku.

---

Our One Father, we are traveling by many true paths unto Thy one abode of Light. Show us the one highway of common realization, where all bypaths of theological beliefs meet. Make us feel that the diverse religions are branches of Thy one tree of truth. Bless us, that we may enjoy the intuition-tested, ripe, luscious fruits of self-knowledge, hanging from all the branches of manifold scriptural teachings. In Thy one temple of silence, we are singing unto Thee a chorus of many-voiced religions. Teach us to chant in harmony our love’s many expressions unto Thee, that our melody of souls may rouse Thee to break Thy vows of silence and lift us upon Thy lap of universal understanding and immortality.


Nasz Jedyny Ojcze, podróÂżujemy po wielu prawdziwych Ĺ“cieÂżkach do Twej jedynej siedziby Ĺ’wiatÂła. PokaÂż nam jedynÂą autostradĂŞ powszechnego urzeczywistnienia, gdzie wszystkie poboczne Ĺ“cieÂżki wierzeñ teologicznych siĂŞ spotykajÂą. Spraw abyĹ“my poczuli, Âże róÂżnorodne religie sÂą ga³êziami Twego jedynego drzewa prawdy. PobÂłogosÂław nas, abyĹ“my mogli siĂŞ radowaæ intuicyjnie sprawdzonymi, dojrzaÂłymi, soczystymi owocami samopoznania, zwisajÂącymi ze wszystkich ga³êzi róÂżnorodnych duchowych nauk. W Twojej Ĺ“wiÂątyni ciszy Ĺ“piewamy do Ciebie chórem gÂłosów wielu religii. Naucz nas Ĺ“piewywaæ w harmonii wiele wyrazów naszej miÂłoĹ“ci do Ciebie, aby melodia naszych dusz pobudziÂła CiĂŞ do zÂłamania Twych Ĺ“lubów milczenia i podniosÂła nas na Âłono Twego uniwersalnego zrozumienia i nieĹ“miertelnoĹ“ci.

---

I burnt my past. I ignored the foreboding seeds of sprouting destiny. I waded through the strewn ashes of past and future fears.

I am the eternal present. I tore to shreds the cocoon of ignorance with the sharpness of my will.

I am Thy flitting butterfly of eternity, sweeping through immeasurable time. The beauty of my nature-wings I spread everywhere, to entertain everything. Suns and stardust are spread on my wings. Behold my beauty! Cut all the silken threads of thy shrouding folly: follow me in my flight to myself!


SpaliÂłem swÂą przeszÂłoϾ. ZignorowaÂłem przeczuwane ziarna kieÂłkujÂącego przeznaczenia. Przebrn¹³em przez zasypane popioÂły przeszÂłych i przyszÂłych lĂŞków.

Jestem wieczn¹ teraŸniejszoœci¹. Ostroœci¹ swej woli rozdar³em na strzêpy kokon ignorancji.

Jestem Twym fruwajÂącym motylem wiecznoĹ“ci, przemykajÂącym przez niezmierzony czas. PiĂŞkno mej natury-skrzydeÂł rozprzestrzeniam wszĂŞdzie, by zabawiæ wszystko. SÂłoñca i gwiezdny pyÂł sÂą rozpiĂŞte na mych skrzydÂłach. Zobacz me piĂŞkno! Przetnij wszystkie jedwabne nici caÂłunu twego szaleñstwa – pod¹¿aj za mnÂą w mym locie do siebie samego!

---

I will sing a song untouched by the voice of any. I will offer unto Thee my virgin song.

I will sing to Thee a song which lies singing in my heart, unheard by any. I nurtured my song-child, and I bring it out unto Thee for its training.

I will not offer unto Thee an intellectual, premeditated and disciplined song; I will offer unto Thee the wild songs of my heart. I will not offer unto Thee civilized, emotion-born music or mind-made song-flowers; but I will offer unto Thee the wild blossoms which grow on the high tracts of my soul.


Zaœpiewam pieœñ nietkniêt¹ przez niczyj g³os. Ofiarujê Tobie m¹ dziewicz¹ pieœñ.

ZaĹ“piewam Tobie pieϖ, która leÂży Ĺ“piewajÂąc w mym sercu, przez nikogo niesÂłyszana. WykarmiÂłem mÂą pieϖ-dziecko i wydobĂŞdĂŞ jÂą dla Ciebie dla jej æwiczenia.

Nie ofiarujĂŞ Tobie intelektualnej, z góry obmyĹ“lonej i zdyscyplinowanej pieĹ“ni; ofiarujĂŞ Ci dzikie pieĹ“ni mego serca. Nie ofiarujĂŞ Ci cywilizowanej, z emocjo zrodzonej muzyki lub stworzonych w umyĹ“le pieĹ“ni-kwiatów; ale ofiarujĂŞ Tobie dzikie kwiecie, które roĹ“nie na wysokich przestrzeniach mej duszy. 

---

I am saying my prayers on the beads of my love, strung with devotion. I hold to no names — God, Spirit, Brahma, Christ, Shankara, Krishna, Buddha, or Mohammed, for they are all Thine. Sometimes I use all of these names, for I know Thou lovest to take many names.

In Thy cosmic plays on the stage of centuries, and in Thy myriad appearances, Thou hast taken unto Thyself many names, but I know Thou hast one changeless name — Perennial Joy.

I played with Thee many times. I sang Thy songs. On Thine ocean-bosom of all life, Thou didst nurture me as a tiny drop of life. I remember Thy warm touches of centuries, whenever I returned home to Thee after the chill of separation. Again, in this day of time, I play with Thee and I sing Thy songs.


MówiĂŞ swe modlitwy na róÂżañcu mej miÂłoĹ“ci, z nanizanym oddaniem. Nie trzymam siĂŞ Âżadnych imion – Bóg, Duch, Brahma, Chrystus, Ĺ’ankara, Kryszna, Buddha lub Mohammed, gdyÂż one wszystkie sÂą Twoje. Czasami uÂżywam wszystkich tych imion, gdyÂż wiem, Âże Ty kochasz przybieraæ róÂżne imiona.

W Twych kosmicznych wystĂŞpach na scenie wieków i w miriadzie Twych przejawieñ, Ty przyj¹³eĹ“ wiele imion dla Siebie, ale wiem, Âże masz jedno niezmienne imiĂŞ – Wieczna RadoϾ.

GraÂłem z TobÂą wiele razy. Ĺ’piewaÂłem Twe pieĹ“ni. Na Twej piersi oceanu wszelkiego Âżycia, Ty karmiÂłeĹ“ mnie, jako ma³¹ kroplĂŞ Âżycia. PamiĂŞtam Twe ciepÂłe dotyki wieków, kiedykolwiek wróciÂłem do domu do Ciebie po chÂłodnym rozdzieleniu. TakÂże w tym dniu razem z TobÂą gram i Ĺ“piewam Twoje piosenki.

---

Into the temple of peace, come Thou, O God of joy! Into the shrine of devotion, come Thou O Bliss-God! Make the sanctuary of my goodness sacred by Thy presence.
 
O mighty Allah, hover over Thy lone waiting minaret of my expectations. O Allah, the mosque of my mind exudes the frankincense of stillness.
 
Come! We are waiting to hear the tread of Thy footsteps. The temple vihara of my self-development is waiting for Thy coming.
 
Into the invisible church of my prayer, built of strong, white blocks of devotion, come Thou daily to receive the humble offering of my heart, renewed by love.


Do œwi¹tyni pokoju przyjdŸ Ty, o Bo¿e radoœci! Do kaplicy oddania przyjdŸ Ty, o B³ogi Bo¿e! Uœwiêæ sanktuarium mej dobroci Twoj¹ obecnoœci¹.
 
O potê¿ny Allah, unoœ siê nad Twym samotnie oczekuj¹cym minaretem moich oczekiwañ. O Allah, meczet mego umys³u wydziela kadzid³o spokoju.

PrzyjdŸ! Czekamy by usÂłyszeæ stÂąpanie Twoich kroków. Ĺ’wiÂątynna wihara mego samorozwoju oczekuje na Twe przyjĹ“cie.
 
Do niewidzialnego koĹ“cioÂła mej modlitwy zbudowanego z mocnych, biaÂłych bloków oddania, przychodŸ codziennie, aby otrzymaæ pokornÂą ofiarĂŞ z mego serca, odnowionego przez miÂłoϾ.

---

O Divine Mother, in Thy lotus feet of blue light, the bee of my mind is engrossed. It is drinking the honey of Thy motherly love. This royal bee of Thine will drink no other honey but that which is graced by Thy perfume.
 
O Divine Mother, flying over all the gardens of my fancy, denying myself the honey of all pleasures, at last I found the ambrosia hidden in Thy lotus-heart.

I have been Thy busy bee, soaring through the fields of incarnations, inhaling the breath of experiences; now I will roam no more, for Thy fragrance has quenched the perfume-thirst of my soul.


O Boska Matko, w Twych lotosowych stopach z niebieskiego Ĺ“wiatÂła pochÂłoniĂŞta jest pszczoÂła mojego umysÂłu. Pije ona miód Twej matczynej miÂłoĹ“ci. Ta królewska pszczoÂła Twa piæ nie bĂŞdzie innego miodu, prócz tego, który jest obdarzony twym aromatem.
 
O Boska Matko, lec¹c nas wszystkimi ogrodami mojej wyobraŸni, odmawiaj¹c sobie miodu wszystkich przyjemnoœci, wreszcie odnalaz³em ambrozjê ukryt¹ w Twym lotosowym sercu.
 
ByÂłem TwojÂą pracowitÂą pszczo³¹, szybujÂącÂą nad polami inkarnacji, wdychajÂącÂą oddech doĹ“wiadczeñ; teraz juÂż nie bĂŞdĂŞ dÂłuÂżej wĂŞdrowaÂł, gdyÂż Twój zapach ugasiÂł mej duszy pragnienie aromatu.

---

In Thy temples, when many come to pray, I take God-intoxication from their eyes. I blend them together into a cocktail of devotion. I serve that to my thirsty thoughts; they drink and drink, and forget their fresh wounds and worries.
 
In the home of the materially rich and spiritually poor, I love to serve this magic cocktail in vessels of my heart's good-will and sincerity.
 
I pray that they who drink this wine may become so intoxicated that they will forget the pain of ignorance forevermore.


W Twych œwi¹tyniach, gdy wielu przychodzi siê modliæ, biorê upojenie Bogiem z ich oczu. Mieszam je razem w koktajl oddania. Podajê go mym spragnionym myœlom; one pij¹ i pij¹ i zapominaj¹ o swych œwie¿ych ranach i zmartwieniach.
 
W domu materialnie bogatych i duchowo biednych, uwielbiam podawaæ ten magiczny koktajl w naczyniach dobrej woli i szczeroœci mego serca.
 
ModlĂŞ siĂŞ aby ci, którzy pijÂą to wino, stali siĂŞ tak upojeni, Âże zapomnÂą o bólu ignorancji na zawsze.

---

O Thou Thief of Hearts, the rays of joy spreading in the firmament of my inner silence heralded the promise of Thine approach.
 
Many nights in twinkling garments, many dawns donning green veils of glittering, dewy pearls, many twilights dancing in cadence with cow-bells, many years decked with spring-blossoms, summer-zephyrs, diamond-icicles, and the shining garment of fluttering rains blushing with joyous expectancy, waited for Thee in the bower of memory.
 
But the wolf of time stole upon Thy devotees, and they are no more. I am left alone — all alone — and love for fickle festivities has flown. Yet will I travel with the ever-roaming hours in search of Thy path. I mind not waiting even a thousand millenniums, for I know I shall seize Thee, O Thief of Hearts, sometime, at eternity’s end!


O Ty, Z³odzieju Serc, promienie radoœci rozprzestrzeniaj¹ce siê na firmamencie mej wewnêtrznej ciszy zwiastowa³y obietnicê Twego nadejœcia.
 
Przez wiele nocy migoczÂąco odzianych, przez wiele Ĺ“witów zakÂładajÂących zielone welony blasku, zroszone perÂły, wiele zmierzchów tañczÂących w rytm krowich dzwoneczków, przez wiele lat ozdobionych wiosennym rozkwitaniem, letnimi zefirkami, diamentowymi soplami lodu i bÂłyszczÂącym strojem stukajÂących deszczów z radosnÂą nadziejÂą czekaÂłem na Ciebie w altance pamiĂŞci.
 
Ale wilk czasu zakradÂł siĂŞ na Twych wielbicieli i nie ma ich wiĂŞcej. ZostaÂłem sam - caÂłkiem sam - i popÂłynĂŞÂła miÂłoϾ za zmiennymi Ĺ“wiĂŞtami. A jednak bĂŞdĂŞ podróÂżowaÂł wraz z zawsze wĂŞdrujÂącymi godzinami w poszukiwaniu Twej Ĺ“cieÂżki. I nie przeszkadza mi czekaæ choæby przez tysiÂąc tysiÂącleci, gdyÂż wiem, Âże CiĂŞ zÂłapiĂŞ, o ZÂłodzieju Serc, kiedyĹ“, u koñca wiecznoĹ“ci!.

---

Wrapped in the blanket of hope, I slept long. I dreamt that I was sitting on a throne. My face held a bouquet of smiles. My smiles withered, and the petals of merriment dropped, one by one. Then suddenly, I beheld myself in rags, sitting on the hard stones of poverty. I cried, and my teardrops fell on the unheeding, unrelenting stones of my circumstances.
 
The world passed me by in mocking silence. I cried for Thy help. Thou didst wake me at last, through the force of my gathered cries. I laughed to find myself neither rich nor poor.
 
So do Thou wake me from this dream of smiling opulence and crying poverty.
 
Deliver me, O Maker of dream-worlds, from the ugly nightmares of death!
 
Wake in me immortality: Wake in me unshaken calmness, that I may know that the fierce terrors of mundane delusion are but dreams.


OwiniĂŞty kocem nadziei dÂługo spaÂłem. Ĺ’niÂło mi siĂŞ, Âże siedziaÂłem na tronie. Na mej twarzy byÂł bukiet uĹ“miechów. Me uĹ“miechy zwiĂŞdÂły i pÂłatki wesoÂłoĹ“ci opadÂły, jeden po drugim. Wtedy nagle ujrzaÂłem siebie w Âłachmanach, siedzÂącego na twardych kamieniach ubóstwa. PÂłakaÂłem, a me Âłzy spadaÂły na obojĂŞtne, bezlitosne kamienie mych okolicznoĹ“ci.
 
Ĺ’wiat wymin¹³ mnie w kpiÂącej ciszy. PÂłakaÂłem o TwÂą pomoc. Ty przebudziÂłeĹ“ mnie wreszcie, poprzez si³ê mych zebranych pÂłaczów. Ĺ’miaÂłem siĂŞ odkrywajÂąc, Âże nie jestem ani bogaty, ani biedny.
 
ObudŸ mnie wiêc z tego snu o uœmiechniêtym bogactwie i p³acz¹cej biedzie.
 
Ocal mnie, o Stwórco sennych Ĺ“wiatów, od okropnych koszmarów Ĺ“mierci!
 
ObudŸ we mnie nieĹ“miertelnoϾ: ObudŸ we mnie niezachwiany spokój, abym wiedziaÂł, Âże okrutne lĂŞki doczesnej iluzji sÂą tylko snami.

---

Impediments, beware! Flee my path! I am homeward bound. Through the corridors of time, falling in the pitfalls of error, lifted by Thine unseen hand, I walked. Discouraging darkness, barbed fences of habit, stone embankments of indolence, mountains of indifference, oceans of unfaithfulness, sirens of sense, may stand in my path to prevent my march to Thy place; but a million kingdoms and sextillions of years of untrammelled worldly happiness will not tempt me to forsake Thee.


Przeszkody, strzeÂżcie siĂŞ! Uciekajcie z mej Ĺ“cieÂżki! Jestem w drodze do domu. Poprzez korytarze czasu, upadajÂąc w puÂłapki b³êdu, podniesiony przez TwojÂą niewidzialnÂą dÂłoñ, szedÂłem. OdstraszajÂące ciemnoĹ“ci, kolczaste pÂłoty przyzwyczajenia, kamieniste nabrzeÂża lenistwa, góry obojĂŞtnoĹ“ci, syreny zmysÂłów, mogÂą stan¹æ na mej drodze by przeszkodziæ mi w marszu do Twego miejsca; ale miliony królestw i sekstyliony lat nieskrĂŞpowanych Ĺ“wiatowych przyjemnoĹ“ci nie skuszÂą mnie by CiĂŞ porzuciæ.

---

A lion-cub of the Divine Mother, I was somehow thrown into life in the sheep-fold of human frailties. Living long with the sheep of fear, failure and disease, I bleated with weakness. I forgot my roars which had frightened away all wicked, pestering sorrows.
 
O Lion of Realization, Thou didst drag me away from the sheep-fold unto the waters of meditation. And Thou didst say: “Open thine eyes and roar!” But I kept my eyes tightly closed and bleated with fear. The roar of Thy wisdom reverberated through me, and Thy hard shakings of spiritual urge made me open my eyes. Lo! there in the crystal pool of peace, Thou didst show me my face to be like Thine!
 
Now, I know I am the Lion of cosmic power. I will no more bleat in fear of weakness and suffering: I will roar with the vibrant power of the Almighty! Bounding in the forest of experiences, I will seize the little creatures of vexing worries, the timid fears, and wild hyenas of disbelief, and devour them ruthlessly.
 
O Lion of Immortality, roar through me Thine all-conquering power of wisdom!


Jako mÂłody lew Boskiej Matki, zostaÂłem jakoĹ“ ciĹ“niĂŞty w Âżycie w owczarni ludzkich uÂłomnoĹ“ci. ÂŻyjÂąc razem z owcami strachu, niepowodzenia i choroby, beczaÂłem ze sÂłaboĹ“ciÂą. ZapomniaÂłem mego ryczenia, które przestraszaÂło wszystkie niegodziwe, trapiÂące smutki.
 
O Lwie Urzeczywistnienia, Ty odciÂągn¹³eĹ“ mnie od owczarni do wód medytacji. I Ty powiedziaÂłeĹ“: „Otwórz twe oczy i zarycz!” Ale trzymaÂłem swe oczy ciasno mocno zamkniĂŞte i beczaÂłem ze strachem. Ryk Twej mÂądroĹ“ci rozlegÂł siĂŞ poprzez mnie i Twe twarde potrz¹œniĂŞcia duchowego ponaglenia sprawiÂły, Âże otwarÂłem oczy. I oto! Tam w krystalicznym basenie spokoju, Ty ukazaÂłeĹ“ mi, Âże moja twarz jest taka jak Twoja!
 
Teraz wiem, Âże jestem Lwem kosmicznej mocy. Nie bĂŞdĂŞ beczaÂł wiĂŞcej w strachu sÂłaboĹ“ci i cierpienia: ZagrzmiĂŞ wibrujÂącÂą mocÂą WszechmogÂącego! PĂŞdzÂąc w lesie doĹ“wiadczeñ, pochwycĂŞ maÂłe stworzenia drĂŞczÂących zmartwieñ, bojaŸliwych strachów, dzikie hieny niewiary i poÂżrĂŞ je bezlitoĹ“nie.
 
O Lwie Nieœmiertelnoœci, rycz przeze mnie Tw¹ wszech-zwyciêsk¹ m¹droœci¹!

---

Thine astral airplane of earthly parting came to take my soul away. I wondered through what strange skies I was to soar, and to what lands I was to travel.
 
I asked the mystic Pilot of Cosmic Law whither I was going. The Silent One answered, soundlessly:
 
“I am the Pilot of Life, mistakenly called the terrible Death by ignorant earth-folk. I am thy brother, uplifter, redeemer, friend — unloader of thy gross burden of body-troubles. I come to fetch thee away from the valley of thy broken dreams to the highland of light, where poisonous vapors of sorrow can never climb.
 
“I have mercilessly broken thy cage of flesh-attachment, that thy soul-bird may be free. I have broken thy chains of disease and mental fears. Thy long imprisonment behind the bars of bones made thee unwillingly become used to the cage. Thou didst want thy freedom always. Now, why art thou fearfilled, when thou hast won thy long-craved freedom?
 
“O bird of paradise! hop into My plane of omnipresence! Fold thy long-fluttering wings and restfully ride with me, anywhere, everywhere, in thine ethereal home!”


Twój astralny samolot ziemskiego rozdzielenia przybyÂł by zabraæ mÂą duszĂŞ. ZastanawiaÂłem siĂŞ przez jakie dziwne niebiosa miaÂłem siĂŞ wznosiæ i do jakich krain miaÂłem podróÂżowaæ.
 
ZapytaÂłem mistycznego Pilota Kosmicznego Prawa dokÂąd mnie zabiera. Cichy odpowiedziaÂł milczÂąco:
 
„Jam jest Pilotem ÂŻycia, b³êdnie nazywany strasznÂą Ĺ’mierciÂą przez ignoranckich ziemian. Jestem twym bratem, podnoszÂącym, odkupicielem, przyjacielem – rozÂładowujÂącym twe materialne ciĂŞÂżary cielesnych problemów. Przybywam by zabraæ ciĂŞ z doliny twych zepsutych snów do wyÂżyn Ĺ“wiatÂła, gdzie trujÂące opary smutku nigdy siĂŞ nie wznoszÂą.
 
BezlitoĹ“nie zniszczyÂłem twÂą klatkĂŞ cielesnego przywiÂązania, aby ptak twej duszy byÂł wolny.  PrzerwaÂłem Âłañcuchy choroby i mentalnych strachów. Twe dÂługie uwiĂŞzienie za kratami koĹ“ci sprawiÂło, Âże bezwolnie przywykÂłeĹ“ do klatki. ChciaÂłeĹ“ swÂą wolnoϾ mieæ zawsze. Dlaczego teraz jesteĹ“ przepeÂłniony strachem, skoro zdobyÂłeĹ“ swÂą dÂługo upragnionÂą wolnoϾ?
 
O ptaku rajski! Skocz do Mego samolotu wszechobecnoĹ“ci! ZÂłóÂż swoje dÂługo trzepoczÂące skrzydÂła i ze spokojem jedŸ ze mnÂą, gdziekolwiek, wszĂŞdzie, w twym eterycznym domu!”

---

In the garden of my dreams grew many dream-blossoms. The rarest flowers of my fancy all bloomed there. Unopened buds of earthly hopes audaciously spread their petals of fulfillment, warmed by the light of my dreams. In the dim glow, I spied the specters of beloved forgotten faces, sprites of dear, dead feelings, long buried beneath the soil of mind, which all rose in their shining robes. I beheld the resurrection of all experiences, at the trumpet-call of my dream-angels.
 
O King of my dreams and of countless dream-worlds, in the garden of Thy dream-galaxies let me be a tiny star, or let me twinkle by Thy side as Thy loved dream-star in the chamber of Thy cosmic dreams. Or, if I be not held by the string of Thy love as a tiny star-bead of life in the garland of Thy dreams, then give me the humblest place in the heart of Thy dreams.
 
In the chamber of Thy heart, I shall behold the making of the noblest dreams of life. O Master-Weaver of Dreams, teach me to make a many-hued carpet of dreams, for all lovers of Thy pattern of dreams to walk over, as they travel to the temple of eternal dreams. And I will join the worshipping angels of living visions that I may offer on Thine altar a bouquet of my new-born dreams of Thee.


W ogrodzie moich snów rosÂło wiele kwitnÂących snów. Wszystkie najrzadsze kwiaty mej fantazji tam kwitÂły. Nieotwarte pÂąki ziemskich nadziei Ĺ“miaÂło rozwinĂŞÂły swe pÂłatki speÂłnienia, podgrzane Ĺ“wiatÂłem mych snów. W przyæmionym blasku dostrzegÂłem widma ukochanych, zapomnianych twarzy, krasnoludków drogich, martwych uczuæ, dawno pogrzebanych pod glebÂą umysÂłu, które rosÂły wszystkie w swych Ĺ“wiecÂących szatach. UjrzaÂłem zmartwychwstanie wszystkich doĹ“wiadczeñ, na wezwanie trÂąby mych sennych anioÂłów.
 
Królu moich snów i niezliczonych Ĺ“wiatów snu, w ogrodzie Twych wyĹ“nionych galaktyk niech bĂŞdĂŞ maleñkÂą gwiazdÂą, lub niech migoczĂŞ u Twego boku jako Twoja ulubiona wyĹ“niona gwiazda w komnacie Twych kosmicznych snów. Albo, jeĹ“li nie bĂŞdĂŞ trzymany przez sznurek Twej miÂłoĹ“ci jako malutka gwiazdka-koralik Âżycia w girlandzie Twych snów, wtedy daj mi najskromniejsze miejsce w sercu Twych snów.
 
W komnacie Twego serca bĂŞdĂŞ oglÂądaÂł stwarzanie najszlachetniejszych snów Âżycia. O Mistrzu-Tkaczu Snów, naucz mnie tworzyæ wielobarwny dywan snów, dla wszystkich miÂłoĹ“ników Twego wzoru snów by mogli po nim iϾ, gdy wĂŞdrujÂą do Ĺ“wiÂątyni wiecznych snów. I ja do³¹czĂŞ do wielbiÂących anioÂłów o ÂżyjÂących wizjach, aby móc ofiarowaæ na Twym oÂłtarzu bukiet mych nowo narodzonych snów o Tobie.

---

When the sparks of cosmic creation flew from Thy bosom of flame, I sang in the chorus of singing lights which heralded the coming of the worlds. I am a spark of Thy cosmic fire. Thou sun of life, as Thou didst peep into the mortal cups of mind, filled with molten liquid of vital sparks, Thou wert caught within the golden smallness of human feelings.
 
In each fragile, oscillating mirror of flesh, I see the restless dance of Thine omnipresent power. In the quivering lake of life, I behold Thine almighty life.
 
Christlike, teach me by the command of concentration to stop the storms of restless desires raging over the limpid lake of my mind. In the still lake of my soul, I love to behold Thine unruffled face of stillness. Break the boundaries of the little wave of my life, that Thy vastness may spread over me.
 
Make me feel that my heart is throbbing in Thy breast, and that Thou art walking through my feet, breathing through my breath, wielding my arms of activity, and weaving thoughts in my brain. Thy sleeping sighs wake when my sighs cry. Through Thy playfulness, the bubbles of Thy visions of creation float in the chamber of my delusive sleep.
 
It is Thy meteoric will which courses through the skies of my will. Make me feel that it is Thou who hast become I. O, make me Thyself, that I may behold the little  bubble of me, floating in Thee!


Gdy iskierki kosmicznego stworzenia uleciaÂły z Âłona Twego ognia, Ĺ“piewaÂłem w chórze Ĺ“piewajÂących Ĺ“wiateÂł, które zwiastowaÂły powstanie Ĺ“wiatów. Jam jest iskrÂą Twego kosmicznego ognia. TyĹ“ sÂłoñcem Âżycia, gdy zajrzaÂłeĹ“ do Ĺ“miertelnych naczyñ umysÂłów wypeÂłnionych stopionym pÂłynem Âżyciowych iskier, zostaÂłeĹ“ zÂłapany wewnÂątrz zÂłotej maÂłoĹ“ci ludzkich odczuæ.
 
W kaÂżdym kruchym, drgajÂącym lustrze ciaÂła, widzĂŞ niespokojny taniec Twej wszechobecnej mocy. W dr¿¹cym jeziorze Âżycia oglÂądam Twe wszechmocne Âżycie.
 
Na wzór Chrystusa, naucz mnie poprzez rozkaz koncentracji zatrzymywaæ burze niespokojnych pragnieñ, szalejÂące nad przeŸroczystym jeziorem mego umysÂłu. W spokojnym jeziorze mej duszy uwielbiam oglÂądaæ TwÂą niewzruszonÂą twarz spokoju. ZnieĹ“ granice maÂłej fali mego Âżycia, aby Twój ogrom mógÂł siĂŞ na mnie rozprzestrzeniæ.
 
Spraw abym poczuÂł, Âże moje serce pulsuje w Twojej piersi i Âże Ty chodzisz poprzez moje stopy, oddychasz przez mój oddech, wÂładasz ramionami mego dziaÂłania i tkasz myĹ“li w moim mózgu. Twe Ĺ“piÂące westchnienia siĂŞ budzÂą, gdy me westchnienia woÂłajÂą. Przez TwojÂą figlarnoϾ, bÂąbelki Twych wizji stworzenia unoszÂą siĂŞ w komnacie mego zÂłudnego snu.
 
To Twoja bÂłyskawiczna wola przebiega przez niebiosa mojej woli. Pozwól mi poczuæ, Âże to Ty staÂłeĹ“ siĂŞ ja. O, uczyñ mnie TobÂą, abym mógÂł oglÂądaæ maÂły bÂąbelek mnie unoszÂący siĂŞ w Tobie.

---

Rocked in the cradle of the blue-colored past, bright-colored present, and grey-colored, dim future, I, Thy child of eternity, am restless.
 
I strained the feet of my power ineffectually, but at last I managed to jump from the cradle of duality’s delusion. Thou didst catch me in Thine infinite arms and rock me in all space.
 
I am Thy babe of eternity, safe in the cradle of Thine omnipresent bosom.


Ko³ysany w niebieskiej ko³ysce przesz³oœci, jasnokolorowej teraŸniejszoœci i szarej, przyæmionej przysz³oœci, ja, Twe dziecko wiecznoœci, jestem niespokojny.
 
Bezskutecznie wysila³em stopy mej mocy, ale w koñcu uda³o mi siê wyskoczyæ z ko³yski iluzji dualnoœci. Ty z³apa³eœ mnie w Twe nieskoñczone ramiona i ko³yszesz mnie w ca³ej przestrzeni.
 
Jam jest Twym dzieciêciem wiecznoœci, bezpiecznym w ko³ysce Twej wszechobecnej piersi.

---

May the Niagara Falls of the joys from my heart gush unceasingly over those whom I meet. May its flooding power sweep away the heavy logs of others' difficulties. Let all wash their melancholia with the moonbeams of my bliss.
 
I will be the tornado of laughter, marring the superstructures of sorrow, spread over miles and miles of mentalities. I will churn up and blow away all the troubles of hearts.
 
In the lightning-flashes of my mirth, I will swiftly bring to view the panorama of Thy beauty, hidden beneath the nocturnal darkness of unseeing minds.
 
Bless me, that by a single shaft of my light I may put to flight the gathering gloom of ages, nurtured in the dark corners of human minds. Through Thy grace, a little light of sudden wisdom will dispel the accumulated error of a million years.


Niech Wodospad Niagara radoĹ“ci z mego serca tryska nieustannie na tych, których spotykam. Niech jego zalewajÂąca moc wymiata ciĂŞÂżkie kÂłody trudnoĹ“ci innych. Niech wszyscy zmywajÂą swÂą melancholiĂŞ ksiĂŞÂżycowymi promieniami mej bÂłogoĹ“ci.
 
Bêdê tornadem œmiechu, uszkadzaj¹cym nadbudowy smutku, rozci¹gaj¹cym siê na wiele mil mentalnoœci. Wymiotê i usunê wszystkie problemy serc.
 
W piorunowych bÂłyskach mej wesoÂłoĹ“ci, szybko przyniosĂŞ widok panoramy Twego piĂŞkna, ukrytego pod nocnÂą ciemnoĹ“ciÂą niewidzÂących umysÂłów.
 
PobÂłogosÂław mnie, abym przez jedno uderzenie mego Ĺ“wiatÂła mógÂł zmusiæ do ucieczki zbierajÂący siĂŞ mrok wieków, wykarmiony w ciemnych zakÂątkach ludzkich umysÂłów. Poprzez TwÂą ÂłaskĂŞ, odrobina Ĺ“wiatÂła nagÂłej mÂądroĹ“ci rozpĂŞdzi zebrane b³êdy milionów lat.

---

I am the lark of life, flitting in the skies of Thy cosmic presence, thirstily looking for the raindrops of Thy manifestations. Filter through the cruel clouds of silence Thy showering omnipresence.
 
I will be attentive to every raindrop of Thy perception which shall touch my parched and craving lips. I will drink Thee within, and I will embrace the feet of Thy raindrops of realization, gently falling on my frail body without.
 
This age-long thirst of mine will only cease when Thy touch shall cool my craving soul within and my zeal-warmed body without. The storm of despondency and hopelessness has passed. Thy raindrops of peace have moistened each dry particle of my being, and I will flit everywhere, singing Thy song of contentment.
 
Make me Thy lark, looking for no other drink but the waters of Thy solace, flowing through the heavens of Thy being everywhere.


Jestem skowronkiem ¿ycia, fruwaj¹cym w niebiosach Twej kosmicznej obecnoœci, ze spragnieniem szukaj¹cym kropli Twych przejawieñ. Przez okrutne chmury milczenia filtrujê Tw¹ sp³ywaj¹c¹ wszechobecnoœæ.
 
BĂŞdĂŞ uwaÂżny na kaÂżdÂą kropelkĂŞ Twej percepcji, która dotknie moje spieczone i spragnione usta. BĂŞdĂŞ spijaÂł CiĂŞ wewnÂątrz i obejmĂŞ stopy Twych deszczowych kropli urzeczywistnienia, delikatnie spadajÂących na me kruche ciaÂło na zewnÂątrz.
 
To d³ugie moje pragnienie ustanie tylko gdy Twe dotkniêcie ostudzi m¹ spragnion¹ duszê wewn¹trz i me rozgrzane zapa³em cia³o na zewn¹trz. Burza przygnêbienia i desperacji minê³a. Twe kropelki pokoju zwil¿y³y ka¿d¹ such¹ cz¹steczkê mej istoty i bêdê fruwa³ wszêdzie, œpiewaj¹c Tw¹ pieœñ zadowolenia.
 
Uczyñ mnie Twym skowronkiem, nie szukajÂącym Âżadnego innego napoju poza wodami Twego pocieszenia, pÂłynÂącymi wszĂŞdzie przez niebiosa Twego bytu.

---

O Silent Laughter — smile Thou through my soul. Let my soul smile through my heart. And let my heart smile through my eyes.
 
O Prince of Smiles! Be enthroned beneath the canopy of my countenance, and I will protect Thy tender Self in the castle of my sincerity, that no rebel hypocrisy may lurk to destroy Thee.
 
Make Thou me a smile-millionaire, that I may scatter Thy rich smiles in sad hearts freely, everywhere!


O Cichy Ĺ’miechu -  uĹ“miechaj Ty siĂŞ przez mojÂą duszĂŞ. Niech ma dusza uĹ“miecha siĂŞ przez me serce. A serce niech uĹ“miecha siĂŞ przez me oczy.
 
O Ksi¹¿ê UĹ“miechów! ZasiÂądŸ na tronie pod baldachimem mego oblicza, a ja ochroniĂŞ TwÂą kruchÂą JaŸñ w zamku mej szczeroĹ“ci, aby Âżadna zbuntowana hipokryzja nie mogÂła siĂŞ zaczaiæ, szukajÂąc Twego zniszczenia.
 
Uczyñ mnie uĹ“miechowym milionerem, abym obficie mógÂł rozrzucaæ Twe bogate uĹ“miechy w smutne serca, wszĂŞdzie!

---

The fisherman of change has cast a net of cosmic delusion over us. We are swimming in the waters of false assurances of human safety, and all the while the net of death is closing in upon us. At every haul of the dragnet of delusion, many are caught — few escape. I dived into the deep-sea-spaces of silent communion, and fled from the net of time.
 
O Measureless Mercy, save me and my brothers, from this net of matter-attachment.


Rybak zmiany zarzuciÂł na nas sieæ kosmicznej uÂłudy. PÂływamy w wodach faÂłszywych zapewnieñ o ludzkim bezpieczeñstwie i nagle sieæ Ĺ“mierci zamyka siĂŞ nad nami. Przy kaÂżdym zarzuceniu niewodu iluzji, wielu zostaje zÂłapanych – kilku ucieka. ZanurkowaÂłem w g³êbokie morskie przestrzenie milczÂącej komunii i uciekÂłem z sieci czasu.
 
O Niezmierzone MiÂłosierdzie, ocal mnie i mych braci z tej sieci materialnego przywiÂązania.

---

Open the petalled bars of our heart-buds, and let our imprisoned fragrance of love rush out to meet Thee. With the wind of cosmic perception, our fragrance will float to Thy temple of infinity.
 
O King of all our ambitions, throw open all Thy windows of red clouds, of charm-clad human dreams. Open Thou all the doors of noble aspirations in the mansions of our souls.
 
We want our fragrance to blow by Thine unseen feet, hiding behind all nature’s windows.


Otwórz pÂłatkowe kraty pÂąków naszych serc i spraw by nasz uwiĂŞziony aromat miÂłoĹ“ci pomkn¹³ by spotkaæ Ciebie. Z wiatrem kosmicznej percepcji nasz zapach bĂŞdzie siĂŞ unosiÂł do Twej Ĺ“wiÂątyni nieskoñczonoĹ“ci.
 
O Królu wszelkich naszych ambicji, rozewrzyj wszystkie Twe okna z czerwonych chmur, czarodziejsko odzianych ludzkich snów. Otwórz wszystkie drzwi szlachetnych aspiracji w rezydencji naszych dusz.
 
Chcemy, aby nasz zapach ulatywaÂł do Twych niewidzialnych stóp, ukrytych za wszystkimi oknami natury.

---

I was shipwrecked on the ocean of my dreams. My happy vessel of comfort was entirely shattered. I struggled and swam over those dreary waters of sad, blue dreams. A little raft of hope, sent by the winds of Thy mercy, came floating by me! I grasped it — I held on! Little by little, I moved on, and at last I touched the golden isle of pleasant silence. Nymphs of Thy blessings, gathered there, to meet and take me to Thy presence of eternal safety.


RozbiÂłem siĂŞ na oceanie mych snów. Mój szczĂŞĹ“liwy okrĂŞt wygody zostaÂł caÂłkowicie roztrzaskany. WalczyÂłem i pÂłyn¹³em przez te posĂŞpne wody smutnych, niebieskich snów. MaÂła tratwa nadziei wysÂłana przez wiatry Twego miÂłosierdzia, przybyÂła dryfujÂąc ku mnie! ZÂłapaÂłem jÂą – utrzymaÂłem siĂŞ! PomaÂłu ruszyÂłem naprzód i w koñcu dotkn¹³em zÂłotÂą wyspĂŞ przyjemnej ciszy. Nimfy Twych bÂłogosÂławieñstw zebraÂły siĂŞ tam, by spotkaæ mnie i zabraæ do Twej obecnoĹ“ci wiecznego bezpieczeñstwa.

---

Volumes of Thy savior voice plunge through the microphone of loving hearts. The voice of Thy wisdom is roaming through the ether of minds, searching for ecstasy-tuned hearts.
 
Thy sermons of warning sadly pass, unheard by the souls deafened with the static of their sense-pleasures.
 
O Divine Broadcaster, tune our souls, smothered beneath the static of indifference; tune us with the fine touches of Thy perceptions, and thus grant us the privilege of hearing Thy magic song of ecstatic awakening!


Wielkie iloĹ“ci Twego zbawczego gÂłosu wpadajÂą przez mikrofon kochajÂących serc. GÂłos Twej mÂądroĹ“ci wĂŞdruje przez eter umysÂłów, szukajÂąc ekstatycznie nastrojonych serc.

Twe przestrogi smutnie mijajÂą, niesÂłyszane przez dusze ogÂłuszone zakÂłóceniami swych zmysÂłowych przyjemnoĹ“ci.
 
O Boski Nadawco, dostrój nasze dusze, stÂłumione pod zakÂłóceniem obojĂŞtnoĹ“ci; dostrój nas przez piĂŞkne dotkniĂŞcia Twych percepcji i w ten sposób obdarz nas przywilejem sÂłyszenia Twej magicznej pieĹ“ni ekstatycznego przebudzenia!

---

The gulf of ages lay between Thee and me, and widened as the waters of my oblivion of Thee grew through the centuries.
 
I stand by this rocky shore of matter, looking for Thy smooth shores of peace, beyond. My inner architects are building for me a bridge of my constant remembrance of Thee. The girders of my strength of self-control are all being riveted together.
 
My dreams of Thee are gathering together to make a rainbow-bridge of Self-realization, by which I will soon reach Unto Thee.


OtchÂłañ wieków leÂży pomiĂŞdzy TobÂą i mnÂą i poszerzyÂła siĂŞ gdy wody mego zapomnienia o Tobie wezbraÂły poprzez stulecia.
 
StojĂŞ na skalistym brzegu materii, wypatrujÂąc Twych gÂładkich brzegów pokoju, poza. Moi wewnĂŞtrzni architekci budujÂą dla mnie most mego ciÂągÂłego wspominania o Tobie. Wsporniki siÂły mej samokontroli wszystkie zostajÂą razem zanitowane.
 
Moje sny o Tobie zbierajÂą siĂŞ razem aby stworzyæ tĂŞczowy most urzeczywistnienia JaŸni, po którym wkrótce do Ciebie dotrĂŞ.

---

I wandered through forests of incessant searchings, and arrived at the mystery door of Thy presence. On the doors of silence I knocked loudly with my persistent blows of faith, and the doors of space opened. There, on the altar of glorious visions, I beheld Thee, resting.
 
I stood, with restless eyes, waiting for Thee to speak. I heard not Thy creation-making voice. At last the spell of stillness stole upon me, and in whispers taught me the language of angels. With the lisping voice of new-born freedom, I tried to speak, and the lights of Thy temple assumed sudden brilliancy and wrote letters of light.
 
In my little chamber of quietness, I am always resting: I never speak but with the voice of my silence. Through my silence, eloquently converse with me.


Wêdrowa³em przez lasy nieustannych poszukiwañ i dotar³em do tajemniczych drzwi Twej obecnoœci. W drzwi ciszy puka³em g³oœno uporczywymi podmuchami mej wiary i drzwi przestrzeni otwar³y siê. Tam, na o³tarzu wspania³ych wizji, ogl¹da³em Ciebie, odpoczywaj¹c.
 
StaÂłem z bezsennymi oczami czekajÂąc aÂż przemówisz. Nie sÂłyszaÂłem Twego stworzenie tworzÂącego gÂłosu. W koñcu czar spokoju podkradÂł siĂŞ do mnie i w szeptach nauczyÂł mnie jĂŞzyka anioÂłów. SepleniÂącym gÂłosem nowo narodzonej wolnoĹ“ci, próbowaÂłem mówiæ i Ĺ“wiatÂła Twej Ĺ“wiÂątyni przybraÂły nagle na jasnoĹ“ci i napisaÂły literami Ĺ“wiatÂła.
 
W mej maÂłej komnacie ciszy zawsze spoczywam: nigdy nie mówiĂŞ inaczej niÂż gÂłosem mej ciszy. Przez mÂą ciszĂŞ, elokwentnie ze mnÂą rozmawiaj.

---

Teach me to wear every scar of trials as the medal of my chastisement, given by the sacred hands of Thy just law. Let every teardrop of sorrow, caused to flow in me through the actions of others, wash away some hidden taint of my mind.
 
Let every stroke of the pickaxe of my sharp experiences dig deeper and deeper into the soil of my life. Let every hurtful dig of circumstance into the soil of comfort, bring me nearer to the bubbling fountain of Thy solace, in me. Let every wound of life utter a cry for Thy love. Let all trials be antidotes for bitterness, and bring healing to my soul. Let every ugly unkindness of others urge me to be more beautifully kind. Let the blinding darkness stimulate me to rush for Thy light. Let harsh words scold me into using sweet words always. Let every bruise from the stones of evil thrown at me, intensify my fortitude and blessings of goodness.
 
Just as a jasmine vine fails not to shed its flowers on the hands administering axe-blows at its roots, so do Thou teach me not to deny the showering blossoms of forgiveness and help over those who cut me with their wickedness.


Naucz mnie nosiæ kaÂżdÂą bliznĂŞ mych prób, jako medal mej kary, dany przez Ĺ“wiĂŞte rĂŞce Twego sprawiedliwego prawa. Niech kaÂżda Âłza smutku, która pÂłynie we mnie z powodu dziaÂłañ innych, zmyje spÂłucze jak¹œ ukrytÂą skazĂŞ mego umysÂłu.
 
Niech kaÂżdy cios kilofa mych ostrych doĹ“wiadczeñ kopie g³êbiej i g³êbiej wg³¹b ziemi mego Âżycia. Niech kaÂżde bolesne kopniĂŞcie okolicznoĹ“ci w ziemiĂŞ komfortu przyprowadza mnie bliÂżej tryskajÂącej fontanny Twego pocieszenie, we mnie. Niech kaÂżda rana Âżycia woÂła ¿¹daniem o TwÂą miÂłoϾ. Niech wszystkie próby bĂŞdÂą antidotum na gorycz i sprowadzajÂą uzdrowienie dla mej duszy. Niech kaÂżda brzydka nieuprzejmoϾ innych ponagla mnie, bym byÂł piĂŞkniej Âżyczliwy. Niech zaĹ“lepiajÂąca ciemnoϾ stymuluje mnie do poĹ“piechu ku Twemu Ĺ“wiatÂłu. Niech ostre sÂłowa zbesztajÂą mnie bym zawsze uÂżywaÂł sÂłodkich sÂłów. Niech kaÂżdy siniak od kamieni zÂła rzucanych we mnie, wzmaga mój hart i bÂłogosÂławieñstwa dobroci.
 
Tak jak jaĹ“minowa winoroĹ“l nie jest w stanie powstrzymaæ swych kwiatów przed spadaniem na dÂłonie trzymajÂące topór Ĺ“cinajÂący jej korzenie, tak teÂż naucz mnie nie odmawiaæ spÂływajÂącego kwiecia przebaczenia i pomocy tym, którzy tnÂą mnie swÂą niegodziwoĹ“ciÂą.
 
W mej maÂłej komnacie ciszy zawsze spoczywam: nigdy nie mówiĂŞ inaczej niÂż gÂłosem mej ciszy. Przez mÂą ciszĂŞ, elokwentnie ze mnÂą rozmawiaj.

 

CiÂąg dalszy wkrórce ...
Tekst jest na bie¿¹co t³umaczony. Zajrzyj tutaj co jakichœ czas