1. WPROWADZENIE

Droga Czytelniczko, Drogi Czytelniku, Drodzy Czytelnicy!

Laya Yoga - być może stykasz się po raz pierwszy w swym życiu z takim pojęciem, choć jest możliwym, że uszy twe słyszały już coś o pojęciu Yoga, które w polskiej pisowni przybiera formę: joga. Słowo Laya (w transkrypcji angielskiej) w spolszczeniu widzi się mieć zapis Laja, zastrzegam jednak, że zgodnie z własnym odczuciem, będę użytkował obie jego formy. Najprościej Laja Jogę przedstawia się jako oczyszczenie ćakramów i aury, gdzie znowu pojawiają się dwa pojęcia: ćakra(m) i aura.

Rozpocznę od aury lub inaczej mówiąc biopola, o którym może Ci coś już wiadomo. Wyobraź sobie proszę, kształt fizycznego ciała oraz na zewnątrz jego powierzchni, kształtem zupełnie analogiczne jak kształt biologicznej części, jego pole energii. Część aurycznej powłoki człowieka (w jodze linga-śarira) została wykryta i zbadana przez współczesnych uczonych. Jeśli cokolwiek wiesz o fotografii kirlianowskiej: dłoni, liści, stóp, gałązek roślin, to wiesz już wiele o aurze. Chociaż kiedyś aura była przedmiotem pracy mistyków, dzisiejsza nauka o aurze stanowi bardziej część współczesnej fizyki niż mistykę. Aura to właśnie ciało barwnego światła, a ściślej promieniowanie, które dane ciało żyjące wypromieniowuje z siebie. Możesz rozumieć aurę jako energetyczną strukturę stanowiącą Twoje subtelne ciało życiowe, powłokę witalną.

W ten sposób otrzymaliśmy obraz podwójnej natury człowieka zawierający znany dualizm materia - energia. Nauka Laja Jogi głosi, że materia jest zagęszczoną energią, a energia jest jakby rozrzedzoną materią. Uogólniając dostajemy jednolitą substancję - tworzywo materialnego wszechświata.

Wyróżniliśmy już dwie postacie człowieka, jakby dwie płaszczyzny skupienia pewnego tworzywa w tym samym miejscu. Są to ciało gęste, czy też fizyczne (w jodze sthulla-śarira) i ciało eteryczne czy energetyczne (linga-śarira). Takich coraz subtelniejszych poziomów skupienia Laja Joga rozróżnia znacznie więcej. Cała nasza psychika (osobowość, umysł) zbudowana jest z trzech takich powłok łącznie. Mamy więc jeszcze ciało pragnień, uczuć i emocji zwane ciałem astralnym (kama-śarira) oraz ciało myśli, wyobrażeń, ciało pamięci i skojarzeń czyli ciało mentalne (manas-śarira).

Całość psychiki określa nasza joga terminem Prakriti (Przyroda, Psychika), co odpowiada nazwom takim jak zwierzęca dusza, psyche, niższe „ja". Aby nazwać tę część natury ludzkiej współcześni użytkują słowo podświadomość.

Linga-śarira, czyli energetyczna powłoka ma głębokie zdrowotne znaczenie dla ciała zarówno fizycznego jak i dla kama-manasu (umysł pragnieniowy), czyli dla reszty psychiki człowieka. Otóż siła życia płynie w substancji, z której zbudowane jest ciało energii. Joga tę siłę czy energię nazywa terminem PRANA, co oznacza też oddech albo odwieczne życie. Porównując na zasadzie analogii: w gęstszej części ciała wyróżniamy tlen, a w subtelniejszej pranę. Laja Joga daje wiele sposobności do świadomej pracy z oddechem i siłą życia.

Laja Joga przedstawia szczegółowo budowę wszystkich ciał człowieka. Przedmiotem Laja Jogi nie jest tylko aura lecz także pewne szczególne organy tego energetycznego ciała nazywane w ogólności ośrodkami energii, z sanskrytu ćakra lub ćakram. Słowo ćakra dosłownie znaczy okrąg lub wir. W tradycji Laja użytkuje się słowa ĆAKRA, gdy taki organ jest ledwie aktywny lub wcale nie jest uaktywniony, zaś pojęcia ĆAKRAM używa się do organu już aktywnego. Możesz rozumieć pojęcie ćakra jako specyficznej budowy organ o kolistym kształcie, który znajduje się jako odbicie w substancji ciała eterycznego i jest źródłem promieniowania (aury). Ściślej, ćakramy stanowią organy Boskiej Duszy (Wyższej Jaźni), a ich eteryczny ślad jest ledwie ich jakby lustrzanym odzwierciedleniem w ciele naszej woli czy siły życia.

Ćakramy leżą w pionowej lini wzdłuż tułowia, a gdy człowiek stoi swobodnie można ich ujrzeć - w tej centralnej, środkowej lini ciała - nie mniej niż trzynaście, gdy rozpoczniemy od przestrzeni nóg. Najważniejsza dla praktyki Laja Jogi część rozpoczyna się w okolicy krocza u dołu tułowia, a kończy kilka centymetrów powyżej szczytu głowy.

Ćakramy istnieją odbite w każdym z ciał i wpływają na typologię psychologiczną osobowości w zależności od stadium ich rozwoju i aktywności. Determinują także różne rodzaje jogi, które wskazane są dla danego człowieka i do których jest on przyciągany. Inaczej mówiąc ćakramy stanowią zapis ludzkiej drogi do Boga, kanały po których energia boskiej (anielskiej) duszy spływa do ciał psychicznych, do niższej duszy zwierzęcej (prakrytu).

Droga rozwoju człowieka od stadium na pół zwierzęcego aż do stadium duchowego i boskiego wiedzie właśnie poprzez rozwijanie świadomości ćakramów oraz pracę nad świadomością w poszczególnych fazach człowieczeństwa. Mistycy wszystkich wieków byli zgodni co do tej jednej sprawy, że Droga do Boga jest jedna i ta sama, a cel człowieka: powrót do Źródła, do Raju, do Pierwotnej Natury, jest jeden i ten sam wskazywany przez wszystkie religie we wszystkich epokach. Bóg posyła swoich posłańców na Wschodzie jak i na Zachodzie aby przypominać człowiekowi Odwieczną Drogę Osiągania Boga, nazywaną w Tradycji Laya - Brahmanah Pathi.

Techniki szkół mistycznych, duchowych i religijnych wskazują też na jeden punkt: na gruntowne oczyszczenie ludzkiej psychiki tj. myślenia, emocji i instynktów oraz na oczyszczenie fizycznego, gęstego ciała. Wszelkie szczegółowe postacie jogi są podstawowymi metodami praktyk dla oczyszczenia i głębszego rozwoju człowieka. Dokładne badanie ćakramów ujawnia przynajmniej 1116 rodzajów takich szczegółowych jog, w tym niektóre jak np: Hathajoga, Dźnanajoga czy Pranajoga należące do ogólniejszych. Mistrz znający całą ścieżkę i wszelkie odmiany jogi ucieleśnia sobą Laya Yogę, linię przekazu Himalaya będąc jej Karana Guru.


2. BRAHMANAH PATHI

Odwieczna Droga Osiągania Boga, Jednoczenia się z Bogiem, Urzeczywistnienia Boga zwie się w Laja Jodze BRAHMANAH PATHI. Słowo Pathi oznacza ścieżkę lub drogę. Brahmanah oznacza, że wiedzie ona do Brahmana czyli do Świętego Ducha Bożego zawierającego też osobowy pierwiastek Boga jako Pana Brahma. Możesz wiedzieć, że właśnie Brahmanah Pathi to przedmiot i całokształt tradycji staro-zakonnej Laya Yogi.

Droga człowieka do urzeczywistnienia Boga, do zbawienia (gr. soteria), Odwieczna Ścieżka Prawości i Światła realizowana jest w Laja Jodze w tradycyjny sposób poprzez błogosławieństwo przekazu praktyk (inicjację) w lini sukcesji wszystkich Guru.

Wyjaśnijmy w tym miejscu, że termin Laja (wchłonięcie, zaabsorbowanie) oznacza proces duchowy, mający miejsce w stosunku do indywidualnego „Ja" pracującego nad sobą z własnej woli, które zostaje wchłonięte przez świadomość kosmiczną. Natomiast słowo Guru oznacza Kogoś, kto ma moc wyprowadzania z ciemności ku światłu, a w przybliżeniu odpowiada temu znaczeniu słowo Nauczyciel (Mistrz) lub Przewodnik Duchowy.

Praktyka Laja Jogi opiera się na rozwoju związku pomiędzy Guru a czela (uczeń, aspirant). Guru jest zawsze błogosławioną duszą, która zna sposoby, praktyki i ścieżkę na tyle, aby móc prowadzić innych do Boga. Guru jest Pasterzem, który dba o swoje „stado" i prowadzi je tak długo, aż owca ze stada sama staje się Pasterzem czyli Guru.

W Indiach i Tybecie istnieje ZAKON SWAMI zrzeszający tak fizycznie, jak i duchowo wszystkich wielkich mistrzów i nauczycieli jogi we wszelkiej postaci. Zakon podzielony jest na część męską i żeńską, które harmonijnie współpracują ze sobą w różnych epokach. Zakon ten czy Porządek, nazywany jest BIAŁYM BRATERSTWEM lub DUCHOWĄ HIERARCHIĄ i w jego rękach leży opieka nad każdym, kto żywo pragnie poznać i urzeczywistnić Boga. Zakon męski zwany jest pierwszym, zakon żeński drugim, zaś zakon czy porządek zakonny świecki jest zwany Trzecim Zakonem.

Pierwszym Guru, który jest źródłem, założycielem i najwyższym nauczycielem jogi na planecie Ziemi jest mistrz znany pod imieniem ŚIWA (Shiva), dziś przez wiele milionów ludzi uważany za wielkiego Mistrza i Świętego, który żyje pełnią Łaski Boga i przez wiele milionów ludzi jest też czczony i wyznawany na ścieżce religijności. Drugim Guru jest jego małżonka PARWATI, której Śiwa przekazał ćwiczenia jogi, szczególnie te związane z utrzymaniem piękna, młodości i świeżości ciał czy powłok dla ludzkiej istoty. Zarówno Śiwa jak i Parwati dziś już nieomal legendarni niż historyczni, chodzili po ziemi tak jak Ty czy ja. Obecnie są istnościami wielce zawansowanymi na Duchowej ścieżce i pomagają adeptom różnych form jogi. Śiwa i Parwati są Duchowymi Głowami Zakonu Swami oraz całej Tradycji Laya. Istności te Laja joga tytułuje Suryaguru czyli Słonecznymi Nauczycielami. Himalaya Tirtha Sangha opiera się na Śiwie i Parwati jako na rdzennych Guru Parama Param (G.P.P).

W naukach mistyków mówi się wiele o tym, iż Śiwa jest mistrzem-seniorem Duchowej Hierarchii, jakby Ojcem Mistrzów jogi. Ezoteryka zachodnia nazywa go Mistrzem Jupiterem, a mistyka żydowska zna go pod imieniem Jahwe (Jehowa) i opisuje zwykle tetragramem (JHWH). Zaś jego żeński odpowiednik w mistyce hebrajskiej to Szekinah (Uosobienie Światłości). Warto stąd zapamiętać, że zarówno Śiwa jak i Jahwe to jedna i ta sama postać, która zwykle pojawia się w towarzystwie ognia. Mistrz Śiwa, w swych kolejnych manifestacjach znany jest jako Babadźi (Czcigodny Ojciec). Przychodzi w widzialnej dla ludzkości formie jako nauczyciel jogi (Jogaćaraja) zawsze wtedy, gdy potrzeba na Ziemi zainicjować nowe formy i odmiany jogi lub przypomnieć te aż tak starożytne, że już zapomniane.

Historycznie rzecz biorąc Śiwa wraz z Parwati przebywają stale na górze Kailaś w Tybecie. Jest to miejsce ich potężnego AŚRAMU (świątyni) założonego dla kultywowania jogi na planecie Ziemi około 10-12 tysięcy lat temu. Mistycy wiedzą, że Śiwa i Parwati są tymi na planecie Ziemi, którzy władają mocą Ducha Świętego, z Woli Boga stanowiąc ezoteryczny trzeci aspekt czyli światło, ducha, energię. Stąd też szczerze poszukujący aspiranci ciągle kierują się do Indii, do Tybetu. Na duchowym planie Świadomości Ducha Bożego przebywają wielcy mistrzowie, święci i prorocy, a ich świątynie są domami i mieszkaniami Boga dla wyzwolonych, zbawionych istot.

W Aśramie na górze Kailaś studiuje jogę wielu wybitnych adeptów, w tym również takich jak Mistrz Morja czy Guru Ćaitanja. Studiują tam jogę wielcy Mędrcy zwani Rishi ze świątyni Śigatse, a wśród nich Dwudziestu Czterech Starców znanych z Apokalipsy św. Jana. Tam też pobierają swoje lekcje tajemnej jogi najbardziej zaawansowani Guru Zakonu Lajów (Laya Sangham). Ogólnie mówiąc, wielcy nauczyciele i głowy różnych jogicznych tradycji mają jakiś głębszy związek z Siwą, z Parwati i ich Aśramą. Boska para Śiwa-Parwati dzieli swoje obowiązki nauczania jogi i prowadzenia Aśramu w ten sposób, że gdy jedno zajmuje się mężczyznami, to drugie kobietami, gdy jedno prowadzi zewnętrzne metody duchowej pracy, to drugie wprowadza metody wewnętrzne. Gdy Śiwa pojawia się jako Babadźi na zewnętrznym planie, to jego małżonka inspiruje go z wewnętrznych planów.

Jeżeli masz inspiracje do poważnych studiów jogicznych, to możesz przybliżyć się do tych wielkich Guru przez ciągłe wspominanie ich jogicznych Imion. Bądź otwartym i życzliwym dla wszystkich, bądź w przyjaźni ze wszystkimi istotami, zachowaj kryształową czystość, podążaj ku wolności od trosk, cierpień i wszelkiej niewoli z tego świata, zburz wszelkie bariery i granice własnych koncepcji i ograniczeń, zniszcz wszelką iluzję i złudzenia zastępując je prawdą, zachowaj powściągliwość od złego i wstrzemięźliwość zmysłów, praktykuj dyscyplinę i samoopanowanie. Filarów jogi jest dużo więcej, tutaj słyszysz tylko o kilku istotniejszych.

Mistrz Śiwa zainicjował Laja Jogę jako jogę tajemną od samego początku swojej działalności. Jednak tylko nieliczni adepci mają kompletny wgląd w całokształt 1116 podstawowych form jogi, które wynikają z nauk Zakonu Laja. Pierwotnie Zakon Laja Jogi był Zakonem Mistrzów i Nauczycieli, a przekazywana wiedza jogiczna była udzielana nielicznym tylko spośród Wielkich Guru (Mahaguru, Paramaguru). Z czasem niektórzy Guru udzielali pewnych lekcji swoim zaufanym uczniom, a stopniowo Zakon Laja, chociaż jest Szkołą Tajemną staje się coraz bardziej znany i dostępny dla ogółu ludzkości. W coraz bliższej Epoce Wodnika Mistrz Śiwa przyjdzie osobiście ukazać całokształt jogi, a Jego Aśrama stanie na gęstym, fizycznym planie. Zainicjowane są dzisiaj ruchy uproszczonej lajajogi pod nazwą "przekazywanie światła' czy też "medytacji transmisyjnych'.


3. SADHANA I ABHJASA ZAKON LAYA

Można powiedzieć, że oba pierwsze tajemnicze słowa oznaczają prawie to samo, gdyż ich podstawowy odcień znaczeniowy to praktyka duchowa, zaś Zakon Laja, a ściślej Zakon Misterium to ogół wszystkich inicjowanych w Lajam.

SADHANA to wykonywanie ćwiczeń, praktyka w najbardziej ogólnym sensie, w celach zapoznania z ćwiczeniami i ich odmianami. W tym sensie sadhaka to ktoś wykonujący jakiekolwiek ćwiczenia jogi. Kiedy śpiewasz religijne pieśni, kiedy modlisz się do Boga, kiedy modlisz się do Kriszny, Ramy, Jezusa, Buddy czy Eliasza, zawsze wtedy wykonujesz sadhanę. Kiedy czytasz Pisma Święte jakiejkolwiek religii lub powtarzasz dźapę (różaniec), kiedy ćwiczysz oddychanie lub układ ćwiczeń ciała to jest to wszystko sadhana, a ty jesteś sadhaka, osobą wykonującą ćwiczenia duchowe.

Słowo sadhana zawiera w sobie rdzeń „dhi" wskazujący na światło Wewnętrznej Jaźni, oraz rdzeń „sa" otwierający na energię duchową. Wibracja „na" otwiera na płaszczyznę życia wiecznego. Taka sadhana składa się zwykle z ćwiczenia oddechowego, mantramu lub dźapy oraz z praktyki skupiania w promiennym świetle. Głęboki oddech jest zwykle polecany zainteresowanym, a także wibracje AUM (OM) i wizualizacja wschodzącego słońca w ośrodku serca (anahata). Cały ten zestaw w takiej kolejności rozwija w Tobie potencjał do zrealizowania podstawowego celu sadhany czyli otwarcia na światło. Oddech i dźwięk przygotowują do eksplozji światła boskiej świadomości, a dźjotismati, czyli skupienie się na promiennym świetle, czyni proces eksplozji kontrolowaną przemianą „jądrową", kontrolowanym procesem rozpadu osobowości w substancję pierwotną. W procesie tym adept jogi staje się istotą świetlistą i promieniującą.

Oto prosty sposób dla realizacji sadhany:
1. oddychaj powoli i głęboko (kilka minut)
2. głośno wibruj A-U-M w ośrodku serca
3. myślowo powtarzaj A-U-M
4. skup się w świetle serca lub głowy

Sadhana ta może być elementarną podstawa dla głębszego wejścia w praktykę jogi.

ABHJASA ma inny odcień znaczeniowy i w odróżnieniu od sadhany oznacza praktykę ze zobowiązaniami, mocniej ukierunkowaną na Samourzeczywistnienie Jaźni. Jest to postawienie pierwszego kroku w kierunku rozwoju związku ze ścieżką i z Guru. Abhjasa związana jest zawsze z przyjęciem inicjacji i wstąpieniem do Zakonu Laja. Abhjasin to uczeń jogi regularnie stosujący zalecone ćwiczenia. Zakon Laja wiąże ślubowaniem aspirantów tego kręgu, aby przestrzegali rytmu praktyki. Zapamiętajmy, że rytmiczna codzienna praktyka duchowa przynosi najrychlejsze owoce. Fundamentem abhjasy jest kultywowanie przyjętych Klejnotów Schronień (Śaranama) oraz urzeczywistnienie ślubowań. Schronienia są to formuły inwokacji duchowych energii o charakterze krótkiej modlitwy. Wzmacniają wewnętrzną łączność ze Źródłem, Linią Przekazu. Ślubowanie (wskazanie, postanowienie, przyrzeczenie), to forma sugestywnych myśli, które pomagają podtrzymać i rozwinąć więź z przyjętą praktyką, oraz rozwijać się w kierunku moralnym. Osobista praktyka mantry zostaje zachowana w tajemnicy, tak samo jak i dodatkowe ćwiczenia. Odnośnie terminu MANTRA wiedz, iż są to specjalnie dobrane słowa (sylaby) mające potężną moc działania, moc urzeczywistniania Boga. Mantra systematycznie powtarzana tworzy w nas właściwości i siłę potrzebną do realizacji tego, co jest jej treścią.

Tradycyjnie aspiranci jogi mają wskazane utrzymywać stałość ćwiczeń, najlepiej o świcie i o zmierzchu. Zalecenie to pomaga rozwinąć głęboki związek ze ścieżką, co jest podstawą dla osiągnięcia duchowego owocu w postaci Samourzeczywistnienia. Abhjasin to ktoś rozwijający głęboki związek z Guru, z Babą, uczeń zaprzysiężony, który mocą błogosławieństwa i wysiłkiem praktyki z pewnością osiągnie wysoki stopień samourzeczywistnienia w tym życiu. Sadhaka to uczeń dążący do świętości i mądrości, do czystości i doskonałości.

Sadhanie i abhjasie towarzyszy błogosławieństwo przekazu czyli inicjacja. Inicjacja otwiera nas jako jednostki na dodatkowe źródło światła, czyli energii, które wchodzą do naszego wnętrza i są jak impuls, pchnięcie do głębszej intensywniejszej pracy. „To jak wiatr w nasze życie". W sensie duchowym przekaz czy transfer (inicjacja) oznacza błogosławieństwo i pomoc wszystkich Guru tak, aby uczeń ścieżki (czela) mógł osiągnąć cel praktyk w najkrótszym możliwym czasie. Błogosławieństwo linii przekazu oznacza, że teraz wszyscy Guru Laja Jogi czuwają i modlą się za ucznia szkoły tak, aby osiągnął Samourzeczywistnienie i stan łaski (sampradźniata samadhi) w najkrótszym możliwym czasie. Z taką pomocą można iść do celu życia bez możliwości zbłądzenia.

Przekazu praktyk czyli inicjacji (diksza) udziela wysłannik Wielkich Mistrzów Duchowej Hierarchii, który jest uczniem Zakonu Swami. Samo słowo diksza zawiera w sobie polskie znaczenie przekazu, transferu, błogosławieństwa, inicjacji i przyjęcia (do czegoś). Inicjacja udziela osoba która jest Guru czyli nauczycielem Zakonu Misterium (Laja Sangham).

Krąg tych którzy udzielają błogosławieństwa przekazu zwie się Kręgiem Aćarjów (Wysłanników, Apostołów). Aćarjowie dzielą się na młodszych i starszych. Młodsi aćarjowie to Sadguru oraz Layaguru. Nazwy poziomów inicjacji nie są tytułami lecz określają zakres uprawnień aćarji.

Sadguru może udzielić dikszanu inicjując innych jako sad-haków oraz jako abhjasinów i jest zwykle asystentem innych Guru. Czasami Sadguru jest tytułowany per „Sad" lub nazywany „Dada", czasem używa się słowa „Sadhu"', co ogólnie znaczy „Mędrzec". Sadguru to Aćarja Snataka.

Layaguru udziela wszelkich zewnętrznych inicjacji w Zakonie Misterium, włącznie do swojego poziomu dikszanu, inicjując wszelkie potrzebne uczniom formy jogi. Layaguru czasami jest tytułowany per „Swami" lub per „Laya". Istnieje wiele szczegółowych inicjacji do specjalnych jogicznych technik praktyki. Layaguru (Aćarjaćarja) może udzielić tych inicjacji jeśli uczniowie są przygotowani, gdy jest taka potrzeba.

Wśród starszych aćarjów wyróżniamy dwa poziomy, z których pierwszy to Siddhaguru czyli nauczyciel dysponujący cudowną mocą (siddhi) oraz mocą zbawczej łaski. Taki aćarja tytułowany jest zawsze per „Baba", co znaczy „Ojciec" albo „Starszy". Spośród Siddhaguru w Zakonie Laja jest zwykle jeden Mahaguru dzierżący linię sukcesji, i ten jest tytułowany per „Guru". Obecnym Guru Zakonu Laja jest Swami Baba Śiwananda G.P. chociaż wielu wielkich Guru przyjęło to imię, ten przebywając pomiędzy północnymi Indiami i pograniczem Tybetu na północ od Darjeeling, naucza według oryginalnych instrukcji starożytnych Ryszich (Mędrców), których Linię przekazu ma zaszczyt dzierżyć w tradycji tajemnych bractw jogi Zakonu Swami.

Mahasiddhaguru wraz z Suryaguru wspomnianymi wcześniej stanowią ostatni, piąty krąg i rozpoczynają Hierarchię tych którzy nauczają z niewidzialnych dla zwykłego oka planów egzystencji. Nauczyciele Zakonu Swami, którzy stoją na czele różnych jogicznych ruchów i organizacji, a posiadają cudowną moc i zbawczą łaskę, pochodzą zwykle z kręgu Siddhaguru i są tytułowani „Baba".

Wszystkich praktykujących Laja Jogę określa się mianem Laja Sangha czy Bractwem Światłości. W szerszym znaczeniu wszyscy inicjowani aćarjowie Zakonu Laja stanowią Krąg Guru, a uczniowie Krąg Sadhany. Laja Joga bazując na inicjacyjnym przekazie praktyk z nauczyciela (Guru) na ucznia (czela) nie organizowała, ani nie formowała się w typowy dla innych szkół sposób (aśramy). Na codzień lajajogini nawiązując do życia starożytnych Ryszich prowadzą normalne życie. Również najbardziej tradycyjnym sposobem nauczania Laja Jogi jest, że nauczyciel zabiera uczniów w jakieś sympatyczne i naturalne miejsce na różne o-kresy nauk i praktyk.


4. SIEDEM GŁÓWNYCH OŚRODKÓW ENERGII

Ciało aury (linga-śarira) jest tym ciałem, w którym ośrodki energii (ćakramy) się faktycznie znajdują, chociaż są też na ciele fizycznym miejsca, przez które łączą się one jakby z poziomem gęstej materii. Mówimy wtedy w Laja Jodze o „drzwiach" do ćakramów, które w Rzeczywistości są narządami Duszy. Oprócz aspektów energetycznych istotną i żywotną częścią nauk Laja Jogi dotyczących ośrodków energii są związki pomiędzy ćakramami i odmianami jogi praktykowanymi dla ich rozwoju.

MULADHARA (mula - korzeń, adhara - zbiornik) to ośrodek leżący u podstawy tułowia, w okolicy krocza, a bramą do niego jest punkt witalny na kości ogonowej. Jest to ośrodek żywiołu ziemi, a także macierzyństwa. Stąd inspirowana jest mistyka Matki Ziemi oraz kult płodności. Jest to pierwszy ośrodek ludzkiej świadomości. Człowieka, który osiągnął skupienie świadomości w tej ćakrze, można nazwać człekozwierzem, gdyż natura zwierzęca będzie u niego przeważać. Ośrodek ten jest celem rozwoju świadomości dla zwierząt i podstawą dalszego rozwoju dla człowieka. Podstawową barwą jego aury jest niebieski. Praca Muladhary odpowiada za kontakt z planem eterycznym.

Ośrodek ten dla widzącego ukazuje się jakby podobny do kwiatu o czterech płatkach, z których każdy jest zalążkiem jednej z odmian jogi: Hatha jogi, Bhakti jogi, Dźńana jogi i Agni jogi. Pierwsza joga dla ośrodka Muladhary jest jogą pracy, czynu, działania i zwie się Karma jogą. Hatha joga jest jej głębokim rozwinięciem w sensie rozwoju siły i intensywności, jakże potrzebnych do codziennej pracy. Wiele treningów jogicznych opiera swoje podstawy właśnie na Karma jodze i na Hatha jodze. Zalążek tych dwóch jóg jest wiodącym nurtem świadomości skupionej w Muladharze. Jak już możesz się domyślać mamy więcej jóg, które występują parami i stanowią techniczną stronę fundamentów zarówno religii jak i mistyki. Religia jest szatą dla mistyki, która jest jej wewnętrzną treścią. Z punktu widzenia ośrodków energii i ich kolejności rozwoju, pierwsze potrzebne jogi to Karma i Hatha, czyli praca i ćwiczenia z ciałem.

Charakterystyczną cechą Hatha jogi jest doprowadzenie do równowagi ciała i psychiki poprzez ćwiczenia ciała i oddechu. Hatha joga ma swój głębszy, bardziej energetyczny wymiar, kiedy od ciała fizycznego przejdziemy do ciała energetycznego (aury), którego świadomość budzi się wraz z rozwojem pierwszego ćakramu. Jest to Prana joga czyli praca z energią poprzez oddech. Ogólnie zaś techniki oddechowe jako ta subtelniejsza część Hatha jogi stanowią Raiju jogę. Można więc powiedzieć, że joga oddechowa to Raiju, a kiedy budzi się czucie energii i rozpoczynamy głębszą, świadomą pracę z ciałem linga-śarira, to wtedy chodzi nam o Prana jogę. Drugim ośrodkiem, leżącym wewnątrz brzucha na wysokości kilku centymetrów poniżej pępka jest tak zwana SWADHISZTANA, co znaczy „mieszkanie światła jaźni", czyli niższego „ja". Tutaj jest siedziba niższego „ja", tutaj jest źródło emocji, pasji i namiętności. Jest to ośrodek żywiołu wody, a także źródło kultu Wielkiego Ducha i Ojca Nieba. Ośrodek ten łączy człowieka z ciałem astralnym. Jego kwiat, mówiąc symbolicznie, posiada sześć barwnych płatków, oraz jako podstawową - czerwoną barwę aury. Bramą do Swadhisztany jest punkt pomiędzy kręgami krzyżowymi, a kością ogonową.

Bhakti joga chociaż ma swoje nasienie w najniższym ośrodku, to jest wiodącym nurtem pracy w drugim ośrodku. W Bhakti jodze fundamenty to modlitwa i śpiew, w szczególności zaś śpiewy i intonacje dźap (formuł modlitewnych lub świętych Imion). Bhakti joga jest religią, a religia jest Bhakti jogą. Jedno z nich bez drugiego zdaje się być martwym. Jeśli nie ma w religii oddania i uwielbienia dla Boga pośród pieśni i tańców chwalebnych, to religii brakuje elementu bhakti, który też jest żarliwością i zapałem wierzących. Dlatego religia i Bhakti poruszają tak emocjonalną naturą człowieka, jakże wymagającą transformacji i wysubtelnienia. Bhakti joga jest więc bardzo uczuciowa i wiąże się z poruszeniem serc i emocji poprzez drugi ośrodek, poziom Bhakti jogi, czy religijności zwany jest poziomem czysto ludzkiej egzystencji.

Dla Bhakti jogi istnieje również głębsza forma bardziej technicznej jogi i jest nią Mantra joga używająca wiedzy o dźwięku i wibracji dla rozwinięcia jogicznych mocy. Trzeci ośrodek leży na wysokości żołądka, czy też linii wątroba i śledziona-trzustka, to MANIPURA(KA) co znaczy „ogród klejnotów". Powiązany jest z żywiołem ognia, konkretnym umysłem (manas) oraz ze splotem słonecznym i żołądkiem. Wejście do niego znajduje się pomiędzy kręgami piersiowymi i lędźwiowymi. Ciepło oraz dobroć i harmonia to o-znaki właściwego rozwoju tego ośrodka. Ćwiczenia postu, głodówki, a także odpowiedni sposób odżywiania rozwija znacznie ten ośrodek. Posiada on w sumie dziesięć płatków, a podstawową barwą aury jest żółty. Jest to ćakram do pracy ze światem mentalnym.

Manipura jest siedzibą umysłu konkretnego (manas), stąd joga, która zalążkowe rozwija się w pierwszym z ośrodków, tutaj przyjmuje swój pełen okazałości kształt. Jest to oczywiście Dźniana joga, czyli ścieżka wiedzy i poznania. Dźniana dotyczy tego co zwykle znane i poznawane jest zarówno z żywego słowa, życia, serca jak i książek. Ogólnie tą linię pracy adepta jogi nazwano gnoza lub weda. Ważne w tej jodze jest czytanie Świętych Pism lub słuchanie nauk oświeconych istot.

Dla trzeciego ośrodka jogą pomocniczą, będącą równocześnie głębszą formą pracy, jest Radża joga, czyli joga królewska albo joga mądrości. W niej to wiedza przemienia się w praktyczną pracę. Podstawą Radża jest rozwijanie wizji i wizualizacje, więc wszelkie ćwiczenia wyobrażeniowo myślowe wchodzą pod zakres Radża jogi, której główną nutą jest rozwój potęgi woli.

ANAHATA (serce, dźwięk, dzwon) to czwarty ośrodek. Jego nazwa pochodzi od subtelnej wibracji jaką słyszą w nim bardziej zaawansowani adepci jogi. Nazywany jest ośrodkiem serca, gdyż leży po prawej stronie fizycznego serca, na środku mostka. Bramę Anahaty stanowią dwa wrażliwe punkty, jeden z przodu na środku mostka (tzw. przednie serce), a drugi z tyłu (około 6-7 kręgu) piersiowego odcinka kręgosłupa (tzw. tylnie serce). Anahata zaś znajduje się po środku pomiędzy oboma punktami „wjazdu" w Wyższą Świadomość. Ćakram ten ma dwanaście płatków i złotawo-żółtą barwę aury. Służy zarówno do kontaktów z planami psychicznymi jak i duchowymi. Harmonizuje z żywiołem powietrza i Duchem Niebios.

Czwarty ośrodek ogniskuje wokół siebie dwie jogi, są to Hridaja joga i Agni joga. Pierwsza jest naturalną drogą rozwoju świadomości, a druga jest jej centralną częścią związaną z rozpalaniem Boskiego Płomienia w sercu duchowym, czyli w Anahata Ćakrze. Obie te jogi mają swój oczywisty zalążek w czwartym płatku Muladhary. Anahata jest koroną i zwieńczeniem oraz władcą poprzednich trzech, a także fundamentem dla rozwoju trzech wyższych ośrodków w gardle i głowie.

Kolejnym ośrodkiem jest WIŚUDDHI, ćakram czystości mowy i rąk oraz słuchania. Jego korzeń to ostatni krąg szyjny i pierwszy piersiowy. Znajduje się on z tyłu za językiem, w dolnej części gardła. Rozwinięcie tego ośrodka o szesnastu płatkach, przez głębokie praktyki powoduje bezpośrednie połączenie z ciałem przyczynowym (sutrama), z ciałem Boskiej Duszy. Żywioł eteru (światła) jest władany przez ten ośrodek. W głębszych studiach Laja jogi kładzie się wielki nacisk na Prana-, Mantra- i Radża jogę oraz na Agni jogę. Wspominając tu o jeszcze bardziej zaawansowanych formach, w związku z ośrodkiem gardła, mamy chociażby Mouna jogę pracującą z milczeniem i słuchaniem.

Kolejny ośrodek, to tzw. Trzecie Oko, położony wewnątrz głowy. Jego nazwa to ADŹNA, co oznacza rozkaz lub stan „nie wiem" w odniesieniu do ziemskiej wiedzy lub praw. Rozkaz to także władza woli przez psychiczny wpływ adepta. Adźna, określona jako ćakram o dziewięćdziesięciu sześciu płatkach, łączy się bezpośrednio z planem buddhi i kieruje żywiołem życia! Z pracą na tym poziomie związana jest Dhjana joga. Stan Nie-Wiem' to podstawa miłującej wszechmądrości. Dziewięćdziesiąt sześć płatków tworzy sześć pęków po . szesnaście płatków dając mistyczną analogię do ośrodka Swadhisztany oraz Wiśuddhi. Oczyszczenie tych ośrodków jest wstępną praktyką służącą rozwojowi Trzeciego Oka. Adźna to siedziba szóstego zmysłu, zmysłu wewnętrznego i psychicznego. Liczba 96 jest liczbą pełni cudownych mocy magicznych które mogą się manifestować przez ten ośrodek.

SAHASRARA, czyli ośrodek tysiąca liści lub tysiąca płomiennych Słońc, to najwyższy z podstawowych ćakramów, leżący ponad szczytem głowy. Sahasrara zwana też jest Koroną i łączy nas z Wolą Boga. W istocie jest ona związana z większością z 1116-tu jóg, bo dotyczą jej aż 972 rodzaje jogi, w tym dwanaście całkiem tajemnych.

Poza wymienionymi, istnieją też inne systemy jogi, jak na przykład Dźala (Hrani) joga, która jest związana z trzecim o-środkiem, a dotyczy sfery pracy żołądka, procesu trawienia, spalania i transformacji. Jest to ognista postać jogi, gdyż wiąże się z postem, głodówką, dietą, sposobem spożywania pokarmów oraz z ich transformacją. Mamy więc wiele jóg!

Rozwojowi każdemu z ćakramów towarzyszy odpowiednia pozycja podczas snu oraz określony czas trwania snu. Aby wspomagać rozwój Anahaty najlepiej zasypiać na lewym boku, śpiąc 5-6 godzin na dobę. Odpowiednio najniższemu ośrodkowi tułowia odpowiada okres snu około 12 godzin. Swadhisztanie - 10, Manipurze do 8 godzin. Dla rozwoju ośrodków powyżej Anahaty zalecane okresy snu są jeszcze krótsze.

Pełny rozwój każdego z ośrodków w brzuchu wymaga własnej woli i solidnej pracy nad nimi, najlepiej pod okiem nauczyciela będącego ekspertem w dziedzinie mocy i potęgi Boskiej Energii (Śakti). Warto wiedzieć, że oczyszczenie aury ćakramów nie oznacza obudzenia ich, lecz przygotowanie ośrodków do tego. Od Anahaty wzwyż, rozwój ćakramów zachodzi dzięki Mistrzom, którzy są wysłannikami Duchowej Hierarchii, a adept podąża drogą inicjacji i wtajemniczeń duchowych.

Oto fundamenty wiedzy o budowie eterycznego ciała aury, czy raczej o poddaniu naszych ciał psychicznych boskiemu wpływowi Mocy Ducha Świętego (Brahmana) poprzez kanały spływu jakimi w istocie są tak zwane ćakramy, kręgi mocy.


5. PLANETARNE ISTNOŚCI A ĆAKRAMY

Praktyka Laja Jogi zawiera specjalny trening rozwijający w nas świadomość wpływu duchowych energii zależnych od ciał niebieskich. Podstawą tej pracy jest skupianie się na określonym ośrodku (ćakramie) wewnątrz nas, a następnie na odpowiednim duchu planetarnym, czyli istocie odpowiadającej danej planecie.

W pełni bezpośrednią łączność z planetarnymi istnościami posiadają tylko wielkie urzeczywistnione istności tej planety, a wszyscy pozostali za ich pośrednictwem. Istnieje nawet specjalna grupa Mistrzów Duchowej Hierarchii, którzy utrzymują tą łączność.

Zwykle dla potrzeb kultywowania takiego treningu w Muladharze medytuje się nad planetą Saturn, w Swadhisztanie zaś nad duchem Księżyca a w Manipurze nad planetą Mars. Anahata jest miejscem pracy w świadomości ducha Wenus. Skupienie w Wiszudhi odpowiada Merkuremu, w Adźnie pracuje się z Jowiszem, a w Sahasrarze ze Słońcem.

Charakterystycznym jest to, że skupianie uwagi na świadomości istności duchowej Księżyca i odbieranie płynącej energii poprzez medytację powoduje, że tak praktykujący adept rozwija głęboką, intuicyjną wiedzę o układach gwiazd, o ich właściwościach i cechach. KSIĘŻYC wtedy odbierany jest jako źródło głębokiej wiedzy astrologicznej o planetach i gwiazdach. Zodiak odzwierciedla dwanaście płatków lotosu serca.

Równie owocna może być praca z duchami planet. Przykładowo medytacja w świadomości planety WENUS przynosi głębokie zrozumienie poprzez kosmiczny umysł, rozwija w nas PREMĘ czyli boską miłość i przynosi głęboki kontakt z Wyższą Jaźnią (Purusza). PURUSZA to Klejnot Jutrzenki, to Twoja Prawdziwa Pierwotna Natura. Osiągnięcie premy jest możliwe dla istot które pielęgnują w sobie takie cechy jak otwartość, bliskość, serdeczność i szczerość. Głęboka medytacja (sanyama) w świadomości planety Wenus jest praktyką skupienia świadomości w umyśle wielkiej i wzniosłej istoty, którą jest LALITA, duch opiekuńczy wszelkiej premy czyli wszelkiej miłości. Osiągnięcie premy rozpoczyna się z chwilą ustalenia świadomości w Źródle Wiecznej Szczęśliwości. Lalita oznacza Odwieczną Szczęśliwość czyli anandę. Jest to niezmącony niczym stan błogości i radości o stałym charakterze. Mogę polecić rozmyślania nad znaczeniem właściwości Wenus lub odczuwanie energii płynącej od tej cudownej planety. Skupienie na AUM w ośrodku serca jest bardzo pomocną sadhaną przy rozpoczynaniu takiej pracy. Poprzez pogłębione medytacje z planetą Wenus odchodzi od Ciebie i rozpuszcza się w Tobie wszystko, co nie jest miłością.

Słońce czyli SURYA jest największą duchową istnością do kontemplacji w Układzie Słonecznym. Starożytni mistycy i kapłani wiele medytowali ze Słońcem. Pełnia pracy medytacyjnej ze Słońcem przynosi wiedzę o wewnętrznych właściwościach Słońca, o innych systemach gwiezdnych i budowie wszechświata od jego początków, oraz wiedzę o strukturze duchowej Układu Słonecznego. Wszelka ciemność niewiedzy zostaje rozpuszczona i zastąpiona przez jasność absolutnie czystego, promiennego światła Boga. Jogin staje się sam jakby małym Słońcem.


6. JOGA MISTRZA MORJA

Wspomniałem wcześniej o wielu szczegółach i ogólniejszych rodzajach jogi praktykowanych na Odwiecznej Drodze Osiągania Boga Zakonu Laja. Napisałem wcześniej o założeniach pracy z duchami planetarnymi. Niech teraz za przykład jednego z ogólniejszych kierunków pracy posłuży nam joga Mistrza EL MORJA KHAN (Pir Akbar).

Na początku wiedzmy, że istnieje tylko jedna ścieżka duchowego rozwoju, tylko jedna droga. Jest to ścieżka anihilacji, rozpuszczenia czy też spalenia fałszywego ego, wszelkiej iluzji, grzechu, cierpienia, choroby i śmierci w Płomieniu Boga, w Jedynej Rzeczywistości. Jest to ścieżka zjednoczenia z Najwyższym. Wiele jest sposobów na które możemy to uczynić i najlepszym jest ten, który nam odpowiada, poprzez który osiągnęliśmy ten cel.

Wielu zaczyna duchowe studia, święte praktyki, i wielu przychodzi spojrzeć na Mistrza. Iluż jednak cierpliwie podąża drogą aż do zwycięstwa? Poprzez tysiąc drobnych zwycięstw aż do absolutnego zwycięstwa. Systematyczna praca daje systematyczny wzrost świadomości ucznia aż on sam stanie się Mistrzem Duchowym, panem nad zmysłami.

Praktykowanie jogi Mistrza Morji wymaga pracy nad rozwojem w swoim wnętrzu i w swoim życiu cech boskiej mocy, woli, potęgi, siły, zwycięstwa i wszelkiej doskonałości. To prawdziwa szkoła hartu ducha. To szkoła wojowników dla których duch jest orężem na drodze zwycięstw unicestwiających ego. Wielu mistrzów sztuk walki, wielu rycerzy ducha było i jest bliskimi uczniami Mistrza El Morja. Przyjmuje On do swojego Zakonu, do swojej ezoterycznej szkoły tych, którzy pragną iść ścieżką gdzie takie atrybuty jak całkowite posłuszeństwo, oddanie, panowanie nad sobą i powściągliwość są cechami godnymi pracy uczniów. Jeśli i Ty chciałbyś podążać tą drogą, rozpoznać Wolę Boga, Mistrz będący tylko jego foremnym przedstawicielem przyjmie Cię i pomoże w tym. Ogień przemiany trawi uczniów Morji aż osiągną całkowite o-świecenie, zbawienie.

Jeszcze jedno powinni wiedzieć kandydaci do Zakonu Morji, iż wszyscy Mistrzowie są wyrazicielami jednego, wszechobecnego Boga i są zanurzeni w Jednym Duchu. Każda religia mówi coś o Bogu i posiada jakiegoś Mistrza, osobę założyciela. Każdy z tych głosicieli był Jedynym i Niepowtarzalnym w czasie i miejscu w którym działał. Każdy wyrażał wielkość Boga, choć poprzez ludzkie ciało i każdy z nas ma taką samą szansę być tak jak oni. Wszyscy ludzie są jednym boskim duchem i każdy w swej drodze duchowego rozwoju wejdzie tam, gdzie będzie to jasno zrozumiałe - poza uczuciem i poza myśleniem.

Pierwszym szczeblem praktyki w Zakonie Morji dla ziemskich uczniów jest ABHAWA JOGA dla oczyszczenia umysłu. Warunki inicjacji zalecają jarski system odżywiania, posty, spożywanie posiłków tylko od wschodu do zachodu Słońca o-raz poranną i wieczorną praktykę. Podstawową praktyką w Abhawa jodze jest określone inicjacją powtarzanie mantry OM ŚANTI NAM(O). Mantra ta oczyszcza umysł i przybliża do Morji poprzez wewnętrzny rozwój cech przyciągających nas i łączących z Mistrzem. Om znaczy moc lub siła Boga, Śantih to pokój Boga, a Nam to działanie w imieniu Boga, w imieniu Miłości, którą jest Bóg. Mantra ta znaczy więc tyle co „Bóg jest Potęgą, Pokojem i Miłością" lub inaczej „W Imię Boga Pokoju i Potęgi". Wewnętrzny i zewnętrzny spokój jest potrzebny do tego, aby usłyszeć głos Boga w swoim wnętrzu i aby Jego Moc zaczęła przez nas działać. Słowo OM oznacza moc i prostotę, potęgę woli, a także wszechmoc i symbolizuje aspekt Boga Ojca na planie dualnym. Mantra Om podnosi energię kundalini śakti od Muladhary - ośrodka podstawy tułowia, aż do Adźny czyli ośrodka wewnątrz głowy. Om jest skróceniem trójdźwięku AUM, który przynależy do najgłębszych komnat serca i Sahasrary - ośrodka na szczycie głowy. Dźwięk Om poprzez wibrowanie go doprowadza nasze życie do stanu naturalnej prostoty i do ekonomii w mowie i czynach polegającej na oszczędności energii. Om może symbolizować barwę błękitną i morze absolutnej ciszy.

ŚANTI (Śhantih) to słowo światła prawdy, zrozumienia, pokoju, matki lub ducha opiekuńczego. Śantih to energia duchowa tolerancji i przebaczenia. Pokój pamięta wszystko ale brak mu urazy i mściwości. Przebaczenie rozpuszcza wszystko w świetle. Stąd śantih przynosi oczyszczenie i jest to energia Ducha Pokoju, który przynosi też poczucie wszechobecności.

NAM(O) pisane też i wymawiane jako Namah, to słowo miłości czyli boskiego prawa i sprawiedliwości. Kto działa w miłości, ten działa w Imieniu Boga. Dlatego słowo Nam znaczy tyle co imię. Nam uosabia też boską mądrość opartą na prawie miłości. Jest to symbol Ducha Miłości i Wszechwiedzy. Jego symboliczną barwą jest rozjaśniony, czysty róż, tak jak odcieniem i symbolem Śantih jest kolor złotawo-żółty.

W ezoterycznej szkole Mistrza Morji istnieje specyficzna forma pracy, szczególnie z tą postacią mantry w ramach inicjacyjnej ścieżki przygotowującej do inicjacji wprowadzających w Duchową Hierarchię. Drugim stopniem w Zakonie Morji jest poddanie się, ofiarowanie serca Mistrzowi El Morja Khan poprzez praktykę GURU JOGI. Treścią tej inicjacji jest przekaz od Morji poprzez pomocnika, który następuje duchowo prosto do serca kandydata, a istotną klauzulą inicjacji są słowa otwarcia i inwokacje czynione przez pomocnika. Słowa te oznaczają przyjęcie kandydata na ucznia do Zakonu Morji. Pomocnik czyli Hierofant jest widzialnym aćarją, duchowym nauczycielem i wysłannikiem Duchowej Hierarchii, który ma moc udzielania błogosławieństwa w Imieniu Morji. Guru joga i praca w Zakonie Morji to inicjacja zobowiązująca i objęta tajemnicą. Zaprzestanie praktyki po otrzymaniu tej inicjacji mogłoby spowodować nieprzyjemne dla ucznia powikłania będące skutkiem nienaturalnego przerwania zachodzącego procesu. Charakter takich powikłań mogłyby obrazowo oddać perypetie podróżnego opuszczającego przez okno pociąg ekspresowy. Kandydatom pragnącym wykonywać Guru jogę bez inicjacji udziela się błogosławieństwa na ich życzenie. Jest to łagodna forma inicjacji, która ma moc strzeżenia i ochraniania kandydata.

Stopniowy postęp ucznia w jego systematycznej, codziennej pracy na pewno doprowadzi go przed oblicze Hierofanta, a w końcu przed oblicze Pana Morji, którego osobista zgoda jest wymagana do inicjacji w praktykę MAHA JOGI. Jest to głęboka forma praktyki duchowego oddania, która rozwija jeszcze potężniej związek z Maha Guru Zakonu Laja, którym jest Mistrz Morja.

Inicjacja do Maha jogi jest przyjęciem abhjasina na ucznia (syna, córkę) Morji i oznacza wprowadzenie do Zakonu Swami, co zwykle połączone jest ze ślubami sanjasy (samowyrzeczenia). Uczeń Laja jogi staje się osobistym uczniem Morji w Zakonie Laja. Odtąd Morja staje się jego wewnętrznym strażnikiem. W ten sposób urzeczywistnia się Jogę.

AGNI JOGA to czwarta i ostatnia część praktyki dla tych, którzy zechcą kroczyć ścieżką abhjasy Zakonu Morji. Udzielona zostaje specjalna inicjacja. Tradycje ezoteryczne mówią tutaj zwykle o wtajemniczeniach planetarnych. Tajemnicza Agnijoga zwykle przekazywana jest po okresie 7 -12 lat praktykowania Guru jogi i Maha jogi. W czasie inicjacji następuje przekaz wewnętrznego ognia i musi być ona prowadzona w odpowiednich do tego warunkach kosmicznych. Stąd czas inicjacji, a także jej miejsce jest wyznaczone z kilkuletnim wyprzedzeniem! Agni Jogi nie można poznać z żadnej książki ani w żaden inny sposób zgłębić jak tylko poprzez wędrowanie inicjacyjną ścieżką do Paksali - Świątyni Czohan Morja.

Milczenie, rytm i intensywność są cechami wymaganymi przez Morję. Światło Woli i Potęgi płynące wraz z przekazem Morji otwiera przed nami ścieżkę świętych i proroków Boga. Abhawa, połączenie błogości i pustki kosmicznej świadomości duchowej przestrzeni jest zasadniczym fundamentem.


7. TAJEMNA LAJA JOGA (KANDHA JOGA)

Kiedy uczeń jogi urzeczywistni już podstawowe sadhany Laja jogi, przychodzi czas, aby rozpoczął takie formy praktyki, które są esencją technik Zakonu Laja. Jest to ścieżka podzielona na cztery fazy i prowadzi do realizacji jogi, czyli zjednoczenia (kaiwalja) poprzez coraz głębsze stopnie medytacyjnego skupienia (samadhi). Ścieżkę tę opisał za pomocą sentencji (sutr) w poradniku dla nauczycieli jogi o tytule „Jogasutry"', starożytny Mędrzec (Ryszi) Patańdźali. Pierwsza faza praktyk dotyczy pracy z aspektem ośrodka serca, czyli Anahaty. Droga serca i jej wyższe fazy stanowią ścieżkę inicjacji (dikszan), a przygotowaniem do nich są wszelkie zewnętrzne inicjacje i wtajemniczenia oraz ślubowania i schronienia przyjęte przez a-depta od swego Guru.

Oczyszczenie i rozwinięcie właściwości ośrodka serca jest pierwszą lekcją, preludium na głęboko duchowej ścieżce. Rozwój Anahaty następuje poprzez powtarzanie Świętych Imion, z głęboką czcią, uczuciem i świętością, poprzez śpiewanie i recytowanie świętych tekstów, poprzez rozwijanie odczucia głębi ośrodka serca, poprzez kontemplowanie wewnętrznego dźwięku Anahat Nadam, przez ćwiczenie technik oddychania, przez powtarzanie formuł modlitw lub mantr, itp. Archetypem praktykowania dla Anahaty jest dźwięk A-U-M wskazując na: praktykę głośną (śpiew, recytacja, wibrowanie, powtarzanie) wykonywaną jako pierwszą, na praktykę mentalną jako drugą, w której powtarzamy dźwięki myślowo w rytmie oddechu, zaś na głębokie i skupione odczuwanie, które jest trwaniem w energii poprzednich praktyk, jako część trzecią. O-trzymujemy więc trzyczęściową sadhanę, która archetypicznie przedstawia nam A-U-M, w następującej postaci:

1. Śabdhamantra - praktyka dźwięku, Imienia, wibracji.
2. Arthamantra - praktyka mentalna, oddech, pamiętanie.
3. Pratjajamantra - odczuwanie energii, bycie, słuchanie, odczuwanie reakcji pojawiającej się z głębi wnętrza. Możesz więc ułożyć sadhanę dla Anahaty zgodnie z powyższymi zasadami. Powtarzaj Święte Imiona, np. Imię Śiwa (Shiva) lub Parwati, głośno z czuciem wibracji dźwięku w głębi klatki piersiowej, za „mostkiem", potem myśl Imię w czasie wdechu i w czasie wydechu, a następnie trwaj w milczącej kontemplacji, aby przywołana przez mantrę energia ogarnęła całą Twoją istotę. Taki sposób praktykowania mantr nazywa się Mahamantra jogą.

Kultywowanie praktyki serca rozwija jego ciepło. Szczególnie wibrowanie i powtarzanie mantr ogrzewa serce duchowe. Im bardziej serce jest „gorące" tym bardziej budzi się jego wrażliwość i intuicyjność. Mantra recytowana lub śpiewana usuwa chłód serca i niszczy „klatkę" ciemnych zanieczyszczeń, w niewoli których znajduje się serce. Usuwamy tak ciemność z umysłu, uczuć i duszy. Przełamanie skorupy wokół serca czyni nas wolnymi, dusza staje się wolnym niebiańskim ptakiem. Szczególnie śpiew mantr czyni ten proces łagodnym i bezpiecznym, dlatego jest to bardzo polecana technika pracy z Anahatą. Uczyń Twoje serce żywym i płomiennym, oto przesłanie dla osiągnięcia podstaw wolności i zbawienia. Niebiański ptak wylatuje ze swej ziemskiej zniewalającej klatki osiągając wolność i ekstazę szczęśliwości - oto cel dla realizacji! Śpiewaj frazy mantramów, które nazywane są wielkimi lub ogólnymi, MAHAMANTRA, gdyż przynoszą one moc błogosławieństwa Wielkich Mistrzów i są wielką pomocą dla wstępnej pracy z ośrodkiem serca. Oto kilka przykładów Mahamantr dla Ciebie:

1. OM ŚIWAJA NAMAH! - (Mocą Imienia Śiwy/Łaski)
2. OM BRAHMA NAMAH! - (Mocą Imienia Boga)
3. HARE RAMA RAMA HARE - (Przywoływanie Ramy)
4. OM ĆAITANJA OM - (Mocą Światła Świateł)
5. OM ŚANTI NAM/AH! - (Mocą Imienia Pokoju)
6. BABA NAM KEWALAM - (Zjednoczeni w Imieniu Ojca Niebieskiego)
7. OM RAM NAM - (Mocą Imienia Ramy)
8. OM BABA ŚIWANANDA OM GURU OM - (Moc Imienia
    Mahaguru Zakonu Laja tradycji Himalaya)

Niech melodia płynie z głębi Twego serca, pozwól unieść się fali wyzwolonej melodii, zachowując jednak całkowitą przytomność i czujność umysłu. Zapamiętaj, że trans jest stanem zachwytu i ekstazy, ale tylko wtedy gdy jest prawidłowy i przynosi głęboką korzyść, gdy jesteś w pełni świadomy i całkowicie przytomny. Gdy skończysz śpiew Mahamantry słuchaj tych słów w umyśle, jak gdyby śpiewając w milczeniu. Niech w ciszy tą mantrą śpiewa Twoje serce. Później wejdź w trzecią fazę i kontempluj energię w ciszy i pustym od myśli umyśle.

Wielu aćarjów poleca obecnie taką formę duchowej praktyki jak ścieżkę serca. Często śpiewaną część łączy się z tańcem, co daje postać praktyki zwaną kirtan(a). Jest to taniec i śpiew a potem milczenie. Dynamiczny wariant praktyki pozwala często lepiej pracować energii w obszarze całego ciała i całej aury. W ten sposób energia serca rozprzestrzenia się, a nastrój wokół staje się promienny, integrujący wszystkich wokół. Niebo na ziemi, dzięki aniołom Bożym.

Powracając do treści „Jogasutr", w pierwszej części ("Samadhi padah") Patańdźali poleca zaawansowanym adeptom głębszej pracy od rozbudzenia ośrodka serca (Anahaty), aby w drugiej fazie poszerzyć praktyki o ośrodki Manipura i Wiśuddhi. Trzecia część "Jogasutr" („Wibhuti padah") dotyczy już fazy pracy na poziomie ćakr Swadhisztany i Adźny, natomiast ostatni rozdział „Kaivatya padah" adresowany jest do joginów pracujących nad Muladharą i Sahasrarą.

Poprzestanę tutaj na podaniu podstaw wiedzy i praktyk wprowadzających w pierwszą fazę pracy, rozwijających Anahata ćakrę, zachęcając do ponownego przestudiowania tej publikacji. Jeżeli masz ochotę poznać i praktykować elementy stanowiące ciąg dalszy takiego procesu, to serdecznie zapraszamy na zajęcia, warsztaty i obozy Laja jogi. Możesz też spróbować odszukać jeden z polskich przekładów i komentarze "Jogasutr" Mędrca Patańdźalego. Doskonałe rozwinięcie podstaw i przewędrowanie ścieżki siedmiu inicjacyjnych stopni powoduje dotarcie duszy do punktu w którym otwierają się wrota Tajemnej Laja Jogi, którą praktykują nieliczne świetliste dusze.


8. GŁĘBIA WSZELKIEJ JOGI

Ten skrótowy szkic paru aspektów jogicznej pracy w niczym nie zastąpi rozwoju poprzez własną, głęboko wewnętrzną praktykę, ale być może uzmysławia Ci orientacyjnie kilka kierunków w kultywowaniu głębszych wymiarów jogi. Być może zechcesz stać się częścią Aśramu Siwy i Parwati i zanurzyć się w jogę, czyli zjednoczenie z Bogiem, w najświętszą Komunię poprzez Samourzeczywistnienie i Łaskę. Wiedz że ścieżka Twojej własnej pracy jest procesem samourzeczywistnienia, zaś ścieżka Łaski jest ścieżką dikszanu, czyli inicjacji i błogosławieństwa.

Ufam, że taka krótka publikacja stanie się dla Ciebie inspiracją do kultywowania sadhany, zarówno z własnego wyboru, jak i z przekazu Guru. Kiedy już zechcesz zanurzyć swe serce i umysł w kosmicznym oceanie życia i światła, w jedynej świętej ciszy, wtedy głębia jogi sama zacznie ukazywać Ci swoje podwoje, uchylać je, a wewnątrz Aśramu dotrzesz do wszelkiej wiedzy i mądrości starożytnych Ryszich.

Do źródła boskiej mądrości nikt jeszcze nie dotarł bez wyciszenia i bez miłości, a wiedza wypraktykowana bez ciszy i miłości nie jest z Tego źródła. Czy zajmujesz się ćwiczeniami postaw (asan) Hatha, czy też uwielbieniem Bhakti, czy wiedzą Dźnani, czy jogą Ognia (Agni), cokolwiek wybierzesz - pamiętaj o Jedynym Bogu, który stoi za całym wszechświatem i pamiętaj o linii przekazu wszelkiej jogi poprzez źródło objawienia jakim jest ŚIWA i PARWATI.