1. Dhjana czyli kontemplacja jest trzech rodzajów: gruba, subtelna i jaśniejąca. Gdy jest kontemplowana szczególna postać jak np. postać guru lub bóstwa, ma miejsce sthula czyli gruba kontemplacja. Gdy Brahman lub Prakrti jest kontemplowana jako ogrom światła, nazywa się to kontemplacją dźjotis. Gdy Brahman jako bindu (punkt) i siła kundalini są kontemplowane, zachodzi kontemplacja sukszma czyli subtelna.

2-8. Zamknąwszy oczy niech kontempluje, że w jego sercu mieści się morze nektaru, a pośrodku tego morza jest wyspa z drogimi kamieniami, a sam jej piasek stanowią sproszkowane diamenty i rubiny. Całe jej brzegi porastają drzewa kadamby, pokryte miłymi kwiatami. Następny pas, niczym wał obronny, stanowi rząd ukwieconych drzew takich, jak malati, ualikka, dziati, kesiara, ciampaka, paridziata i padma, a zapach tych kwiatów rozchodzi się po całej wyspie. Pośrodku tego ogrodu - niech sobie jogin wyobraża - stoi piękne drzewo Kalpa, mające cztery gałęzie, przedstawiające cztery wedy, a wszystkie toną w kwiatach i owocach. Brzęczą tam owady i kukają kukułki. Poniżej drzewa, niech sobie wyobraża, taras pełen drogich klejnotów, a na nim drogocenny tron wyłożony kosztownościami, a na tym tronie siedzi jego szczególne bóstwo, o którym nauczał jego guru. Niechaj kontempluje właściwą formę, ornamenty i pojazd tego bóstwa. Ciągła kontemplacja w takiej formie stanowi sthuladhjanę.

9-11. Niechaj jogin wyobraża sobie, że w owocni wielkiego tysiąclistnego lotosu (mózgu) znajduje się mniejszy lotos o dwunastu listkach. Jego barwa jest biała, bardzo świecąca i zawierająca dwanaście liter bidźi, nazwanych: ha, sa, ksza, ma, la, wa, ra, ju(m), ha, kha, phre(m). W owocni tego lotosu mieszczą się trzy linie tworzące trójkąt: a, ka, tha mający trzy kąty nazwane: ha, la, ksza, a pośrodku tego trójkąta znajduje się pranawa Om.

12. Następnie niech kontempluje, że w niej mieści się piękne siedzenie, mające nadę i bindu. Na tym siedzeniu stoją dwa łabędzie oraz para drewnianych sandałów lub butów.

13-14. Niech tam kontempluje swojego gurudewę, jako mającego dwoje ramion, dwoje oczu, odzianego w czystą biel, namaszczonego białą pastą sandałową i obwieszonego girlandami z białych kwiatów. Po jego lewej stronie stoi Siakti krwistoczerwonej barwy. W ten sposób kontemplując guru osiąga sthuladhjanę.

15. Podałem ci sthuladhjanę. Posłuchaj teraz o kontemplacji światła, dzięki któremu jogin osiąga powodzenie (w jodze) i widzi swoje Ja.

16. W muladharze jest kundalini, mająca formę węża. Dziwatman jest tu jak płomień lampy. Kontempluj ten płomień jako świetlistego (oświecającego) Brahmana. Jest to tedzidhjana, czyli dźjotirdhjana.

17. Pomiędzy brwiami, powyżej manasu występuje światło stanowiące OM. Niech kontempluje ten ogień (płomień). Jest to inna metoda kontemplowania światła.

18-19. O Ciando. Usłyszałeś o tedzidhjanie. Słuchaj teraz o sukszmadhjanie. Gdy dzięki wielkiej pomyślności obudzi się kundalini, połączy się ona z atmanem i opuści ciało przez bramę dwu oczu. Rozkoszuje się wtedy przemierzaniem królewskiej drogi (światła astralnego). Nie może ona być widzialna na skutek swojej subtelności i wielkiej zmienności.

20. Jednakowoż jogin osiąga powodzenie przez wykonywanie siambhawimudry, tj. przez patrzenie się nieruchomo, bez mrugania, w przestrzeń. (Wtedy będzie widział swoją sukszmasiarirę). Nazywa się to sukszmadhjaną, trudną do osiągnięcia nawet przez dewów, jako że jest ona wielkim misterium.

21. Kontemplacja światła jest sto razy wyższa od kontemplacji formy, a sto tysięcy razy wyższa od tedźiodhjany jest kontemplacja subtelnego.

22. O Ciando. A zatem powiedziałem ci o dhjanajodze - o najcenniejszej wiedzy. Dzięki niej bowiem jest bezpośrednie postrzeganie Ja. Dlatego wychwala się dhjanę.