HYP Część IV - Paramahamsah
(Joga Arhatów)
(Joga Arhatów)
Roztopienie w Samādhi
1. Niechaj pozdrowiony będzie Guru Śiva, który ma postać Nādy, Bindu i Kāli. Oddany mu Jogin osiąga stan wolności od Māji (Iluzji).
2. A teraz nazwę stany Samādhi, które zaprawdę są cudowne: one niszczą śmierć; one wiodą do wieczystej szczęśliwości; one wiodą ku najwyższemu szczęściu i roztopieniu w Brahmanie (Bożym Wszechduchu).
3 i 4. Radża -Joga, Samādhi, Unmanî, Manonmanî, Nieśmiertelność (Życie Wieczne), Skupienie, Śunjaśunja (pustka, a zarazem niepustka), Parama-Pada (stan najwyższy), Amanasaka (zatrzymanie działania umysłu), Advaita (niedwójnia), Nirālamba (bez podpory), Nirāndźana (czystość), Dżivanmukti (oswobodzenie), Sahadźāvasthā (stan naturalny) i Turjā - wszystko to określa tę samą rzecz.
5. Jak ziarnko soli rzucone w wodę, rozpuszcza i jednoczy się z nią, podobnie zachodzi zjednoczenie Manasu (umysłu) z Ātmanem (Jaźnią, Duszą) i ono zwie się Samādhi.
6. Kiedy znika Prāna Manas, wtedy zjawia się stan harmonii. zwany Samādhi.
7. Ten stan równowagi powstaje dzięki zjednoczeniu Dźivātmana z Paramātmanem, jak i przez odsunięcie wszelkich myśli.
8. Ten kto prawdziwie poznał wielkość Rādźa - Jogi, osiąga dzięki łasce Guru, Dźnānę (Mądrość Bożą), Mukti (Wyzwolenie, Zbawienie), Sthiti (Stałość Takość) i Siddhi.
9. Bez łaskawości (Krypa) Guru i bez obojętności wobec rozkoszy tego świata, dogłębne poznanie prawdy i stan Samādhi stają się całkowicie niemożliwe.
10. Kiedy Kuńdalinî obudzona zostaje dzięki Āsanom, Kumbhakom i Mudrom. Śunja Brahmarandhra (Przestrzeń Korony) wchłania Prānę.
11. Kiedy Kuńdalinî się wzniesie i Jogin uwolniony jest z więzów Karmy, łatwo osiąga on stan Samādhi.
12. Kiedy Prāna wstępuje Suszumną i umysł pogrąża się w Śunji (Pustości przestrzeni), inteligentny Jogin zniszczy wszelką Karmę (Los, Uwarunkowanie).
13. Chwała Ci, Amaro (Nieśmiertelny), któryś sprawił, że czas i Wszechświat zostały zdobyte!
14. Kiedy umysł sprowadzi się do stanu doskonałej równowagi, Prāna wnika wtedy w Suszumnę i osiąga się Amarolî, Vadźroli i Sahadźolî.
15. Jakże posiąść można Dźńānę (Mądrość Bożą), jeśli żyje Prāna, a umysł nie jest martwy? Kto sprawi, że wygaśnie Prāna i umysł, ten osiągnie Mokszę (Zbawienie).
16. Znając tajemną drogę, która prowadzi do Suszumny i wtłaczając tam oddech, musi Jogin, siadłszy na właściwym miejscu, zatrzymać oddech z Prāną w Brahmarandhrze (Otworze sczytu głowy).
17. Powiada się, że słońce i księżyc rządzą dniem i nocą, a Suszumna pożera czas. Oto tajemnica!
18. W ciele ludzkim jest 72.000 Nādis. Spośród nich główną jest Suszumna, ponieważ zawiera Sāmbhavi- Śakti, która daje Joginom błogość.
19. Ten., kto jest mistrzem w zatrzymywaniu oddechu i rozjaśnił swój ogień żołądkowy, powinien zbudzić Kuńdalinî, aby weszła ona do Suszumny.
20. Kiedy Prāna wnika w Suszumnę, daje to początek stanowi Manomnani. Inne środki, stosowane przez Jogina, są (wtedy) bezużytecznymi wysiłkami.
22. Ćittę, czyli umysł (świadomośc) pobudzają do działania dwie rzeczy: Prāna i Vasany (więzy karmiczne). Kiedy zamiera jedno z nich zamiera i drugie. [ stąd praktyka Karma Jogi dla powstrzymania Vasan-przyp.red]
23. Kiedy umysł jest wchłonięty, Prāna jest powściągnięta, a gdy Prāna jest powściągnięta, umysł jest wchłonięty (lajam).
24. Umysł i Prānę łączy to, co mleko i wodę. Kiedy jedno zostaje powściągnięte, z drugim stanie się to samo. Gdziekolwiek zatrzymuje się Prāna, tam i umysł jest zatrzymany, a gdzie skieruje się umysł, tam podąża Prāna.
25. Jeśli jedno jest powstrzymane, to samo dzieje się z drugim. Jeśli działa jedno, drugie też działać będzie Gdy nie będą powstrzymane, wszystkie Indrije (zmysły) pozostaną aktywne. Zatrzymanie umysłu i Prāny pozwoli osiągnąć wyzwolenie.
26. Natura umysłu i Merkurego (Budha, Intelekt) jest niestała. Gdy zostaną powściągnięte, cóż będzie niemożliwego na powierzchni tej Ziemi?
27. O, Pārvati ! Pomniejszony do postaci stałej Merkury (Budha), z pomocą ziół i Prāny uciszonej dzięki Kumbhace, niszczą wszelkie choroby. Ich samozniszczenie sprawia, że chorzy żyją długie lata pozwala unosić się w powietrzu.
28. Kiedy umysł jest nieruchomy, Prāna także nieruchomieje. Z tego bierze się stałość nasienia, która zapewnia siłę i spokój. Dzięki temu ciało staje się krzepkie i zdrowe.
29. Umysł jest panem Indrijów (organów zmysłowych). Prāna jest panem umysłu. Laja, czyli koncentracja, jest panem Prāny i ten Laja zależy od Nādy (dźwięków mistycznych serca).
30. Kiedy umysł jest skoncentrowany, wynika z tego stan zwany Mokszą; choć inni powiadają że tak nie jest. Na pewno jednak, kiedy Prāna i Manas są wchłonięte (Layjam), przychodzi nieopisana radość.
31. Kto powstrzymuje swoje wdechy i wydechy i obezwładni zmysły, kto sprawi, że ustanie działanie umysłu i zostaną uciszone emocje, ten osiągnie powodzenie w Laja - Jodze.
32. Kiedy ustają czynności umysłowe i fizyczne, przychodzi nieopisany stan Laja, którego doświadczyć może tylko sam Jogin.
33. Kiedy Dryszti (percepcja umysłowa, postrzeganie, widzenie) zostaje obezwładniona. Laja prowadzi bezpośrednio do Vidjam, który panuje nad pięcioma elementami. Wtedy dziesięć Indrów, jak i Vidja, który jest Dźnanaśakti (Mocą Poznawczą) żywych bytów, wypełniają stan Lajah w Brahmanie (Duchu Bożym).
34. Ludzie powiadają: "Laja, Laja", ale cóż wreszcie jest Lają? Laja jest stanem, w którym przedmioty zmysłów zatracają się (pochłaniają) w przedmiocie kontemplowanym, w którym nie powracają pragnienia, ponieważ zostały odsunięte.
35. Vedy, Śāstry i Purāny są jako wszetecznice i wszyscy ludzie dostęp do nich mają. Jednak Śāmbhavî-Mudra jest jako kobieta z dobrej rodziny, strzeżona zazdrośnie.
36. Śāmbhavi - Mudra polega na całkowitym obezwładnianiu umysłu, kiedy wzrok utkwiony jest w jakimkolwiek przedmiocie zewnętrznym. Tego strzeże się w tajemnicy w Vedach i w Śastrach.
37. Zaprawdę wtedy wykonuje się Śāmbhavî-Mudrę, gdy umysł i oddech Jogina zostały pochłonięte (Lajam) przez jakikolwiek przedmiot zewnętrzny, gdy jego oczy, zajęte widzeniem rzeczy zewnętrznych, pozostają nieruchome. Kiedy, dzięki łasce Guru, stan ten zostanie osiągnięty, żyje Jogin w oświecającym stanie Śambhu, który następuje po Śunjāśunji.
38. Śāmbhavî i Khećarî - Mudra różnią się jedynie pozycją oczu i miejscami, ku którym kieruje się umysł; są jednak tą samą rzeczą, gdy idzie o rezultat. Oba wiodą do stanu szczęśliwości (Ānanda), absolutnej świadomości, dzięki koncentracji umysłu w Ātmanie (Jaźni, Duszy).
39. Unosząc lekko brwi, skieruj źrenice ku światłu. Pozostań w pozycji odpowiedniej dla Śāmbhavî - Mudry. Jest to źródłem Unmanî-Avasthy.
40. Jedni pomieszani są niecnymi obietnicami Śastr i Tantr, inni przez Veda-Karmy, a jeszcze inni przez logikę - jednak żaden z nich nie pojął wartości Umnanî - Avasthy, co pozwala przebyć ocean istnienia.
41. Z oczami utkwionymi w czubku nosa, z nieruchomym umysłem z słońcem i księżycem bezwładnymi, osiągnie Jogin stan, w którym doświadcza prawdy (Stajam) w postaci jaśniejącego światła (Dźjoti), co jest źródłem wszystkich rzeczy i najwyższym celem do osiągnięcia. Czego wznioślejszego oczekiwać można?
42. Nie adoruj (uwielbiaj) Ātmana (Jaźni, Duszy, Siebie, „Jestem”) dniem i nocą. Ominięcie dnia i nocy jest tym, co czynić należy.
43. Kiedy Prāna przechodzi swobodnie przez prawą i lewą Nādi, pomiędzy brwiami, Khećari-Mudra staje się doskonały.
44. Gdy Prānavāju, który daje życie Śunji (Pustce), istniejącemu pomiędzy Idą i Pingalą, zostanie wchłonięty -Khećari-Mudra nieruchomieje w Nādi Suszumnie. Nie ma żadnej wątpliwości, że jest to pewna metoda.
45. Pomiędzy Idą i Pingalą istnieje skupisko Ākāśa- Ćakr (subtelnych Osrodków). Praktykowany tam Mudra zwie się Khećari -Mudra.
46. Khećari-Mudra, który sprawia, że z księżyca płynie strumień nektaru, ceniony jest wielce przez Boga (Archanioła) Śivę. Nie ma drugiego jak Suszumna, który jest najlepszym z Nādî. W nim zatrzymuje się nektar, kiedy język zwrócony jest ku górze, naciskając wklęsłość podniebienia.
47. Kiedy Suszumna przenikana jest (Kuńdalinî), przez powstrzymanie Prāny (oddechu), następuje Khećarî-Mudra. Dzięki częstej praktyce tego Mudry, Unmanî przychodzi łatwo.
48. Pomiędzy brwiami znajduje się tron Śivy (Shiva, Sziwa), na którym skupia się umysł. Znane to jest jako stan świadomości Turja. Praktykujący tego Mudrę nie zazna śmierci.
49. Musi Jogin praktykować Khećari - Mudrę, póki nie wejdzie w Samādhi. Kto osiąga ten stan, nie ulęknie się śmierci.
50. Kiedy umysł znieruchomieje bez żadnej pomocy, nie należy myśleć o niczym. Wtedy staje się jako dzban (waza) przepełniony Ākāśą (Przestrzenią Duchową).
51. Kiedy ustaje zewnętrzny oddech, również oddech wewnętrzny zostaje wchłonięty; nie ma najmniejszej wątpliwości co do tego. Prāna nieruchomieje potem w Brahmarandhrze wraz z umysłem.
52. Jeśli dzień i noc praktykować zatrzymanie Prāny w Suszumnie, po pewnym czasie Prāna staje się bezwładna, a umysł naturalnie zmierza do tego samego.
53. Należy uzdrowić ciało, od głowy do stóp, strumieniem nektaru, który płynie z księżyca. Piękne wtedy stanie się ciało, a jego siła i wartość będą wielkie.
54. Z umysłem w Śakti (Kuńdalinî) i z Śakti w umyśle - zjednocz je poprzez kontemplację (Dhjānę). Pobudzając Śakti, patrz ku umysłowi z Antahkaraną i uczyń z najwyższego stan przedmiot Dhjāny (Zen, Płynięcie).
55. Umieść Ātmana w środku Ākāśi (Eteru, Ducha) i Ākāśę w środku Ātmana. Ograniczając wszystko do postaci Ākāśi, nie myśl o niczym.
56. Jogin w Samādhi staje się próżny wewnętrznie i zewnętrznie, jako dzban Ākāśi. Jest również jako dzban na dnie oceanu, pełny od wewnątrz i zewnątrz.
57. Nie należy myśleć o niczym z zewnętrznej natury, trzeba też wyrzec się własnych myśli. Należy zaniechać wszelkich myśli konkretnych i abstrakcyjnych.
58. Zewnętrzny Wszechświat stworzony jest przez nasze myśli, podobnie jak świat subiektywny. Porzucając ideę trwałości tego stworzenia i koncentrując umysł na tym, co nie ulega żadnej przemianie - o, Rāmo! osiąga się pokój trwały i pewny.
59. Kiedy umysł jest skupiony w Ātmanie, jednoczy się z nim. Jak kamfora z płomieniem i sól z wodą.
60. To wszystko co widziane jest i odczuwane, zwane jest "znanym", a zdolność poznawania zwie się "umysłem" (Manas). Kiedy znane i poznające zginą, nie ma więcej dwoistości (Dwaitam).
61. Rzeczy ożywione i nieożywione odbierane są przez umysł. Gdy umysł zagubi się (zatraci, pochłonie) w Unmanî (Turyi), dwoistość już nie zaistnieje.
62. Kiedy wszystkie przedmioty postrzegania zostaną porzucone, uzyskuje się naturę Satćitānandy. Gdy umysł sprowadzony jest do tego stanu, pojawia się stan Kaivalja i Jogin przemienia się w tę sama naturę co niedwoisty (Adwaitam) Ātman.
63. Oto są różne środki do osiągnięcia Samādhi, opisane przez wielkich mistrzów, na podstawie ich własnych doświadczeń.
64. Chwała Suszumnie, Kuńdalinî, strumieniowi nektaru płynącemu z Księżyca, Manonmani (Turja Avastha) i Wielkiej Ćit-Śakti!
66. Adinātha, Pan Śiva (Shiva), polecił odosobnienie (Czilla) dla osiągnięcia Laji, wierzę zatem, że praktyka Nādy jest najlepsza ze wszystkich.
67. Siedząc w pozycji Muktāsana i wykonując Śambhavî - Mudrę, powinien Jogin nasłuchiwać, w skupieniu umysłu, dźwięków wewnętrznych - one słyszane są w prawym uchu.
68. Zamknij uszy, nos, oczy i usta. Wtedy jeden jasny, daleki dźwięk słyszany jest w Suszumnie (Osi Centralnej).
69. We wszystkich praktykach jogów są cztery stopnie: Ārambha, Gatha, Pariaćaja i Nispatti.
70. W pierwszym stopniu (Ārambhāvasthā), kiedy Brahma - Granthi (splot Nādis w Ćakramie Anāhata) jest rozdzielany, słyszy się różne słodkie dźwięki, podobne do dzwonienia kryształowych wisiorków. Wnikają one w Ākāśę, do serca, do Ćakramu Anāhata, który znajduje się w środku piersi.
71. Kiedy dźwięk zaczyna być słyszany w Śunji (Próżni), jako słodka melodia, Jogin jest wolny od wszelkich dolegliwości i serce jego wypełnia Prāna (Życie).
72. W drugim stopniu (Ghatāvasthā) Prāna jednoczy się z Nādą i wchodzi do Ćakramu Visiuddha. Wtedy trwa Jogin nieruchomo w Āsanach, jego intelekt ożywia się i upodabnia do Dewów (Aniołów Bożych, Bogów).
73. Kiedy Visznu-Granthi, który znajduje się w gardle, przenika Prāna, jest to znak, że Brahmarandhra nie zwleka. W Ali - Śunji co jest nazwą miejsca w gardle, słyszy się mieszaninę różnych dźwięków, jak tamborka na czajniku z wrzącą wodą.
74. W trzecim stopniu (Parićajāvasthā) wyłania się dźwięk podobny do Mardali (rodzaju bębna), który słyszany jest w ośrodku położonym pomiędzy brwiami. Wtedy Prāna (Życie) zmierza do Mahā-Śunji, siedliska wszystkich Siddhi.
75. Osiągnąwszy ten słodki stan umysłu, doznaje Jogin szczęśliwości, płynącej z urzeczywistnienia swego Ātmana. Wyzwala się ze wszystkich wad, cierpień, starości, chorób, głodu i snu.
76. Po dojściu do Rudra - Granthi, znajdującego się w Ćakramie Adźńa (Trzezcie Oko), Prāna kieruje się do siedliska Iśvary (Pana, Władcy). Jest to zaczątek czwartego stopnia (Nispatti), w którym rozróżniane są dźwięki fletu i lutni.
78. Laja, ale nie Mukti - w tym jest nieustająca szczęśliwość. Szczęśliwość pochodzącą z Laji, osiągnąć można tylko dzięki praktyce Rādźa - Jogi.
79. Wielu jest jedynie Hatha-Joginami, bez znajomości Rādźa -Jogi. Uznaj ich za prostych praktykantów, którzy nie zbierają owocu swoich trudów.
80. Wierzę, że kontemplacja w miejscu pomiędzy brwiami jest najlepszym środkiem do osiągnięcia Unmanî (Turji) w krótkim czasie. Dla ciemnych (tamasowych) umysłów jest to najprostszy sposób osiągnięcia Rādźa-Jogi. Stan Laja, który wyłania się z Nādy, daje natychmiastowe doświadczenie.
81. Jogini, którzy osiągają Samādhi, dzięki koncentracji w Nādzie, doświadczają w swych sercach nieopisanej radości. Tylko Guranātha (Strażnik Nauk Guru) ma sposobność ją poznać.
82. Człowiek kontemplujący, Muni, zamknąwszy uszy palcami, winien skupiać swą uwagę na Anāhata. dźwięku słyszanym od środka, aż osiągnie stan Turjā.
83. Słuchanie tego dźwięku rozprasza stopniowo dźwięki zewnętrzne. Osiągając stałość umysłu, będzie Jogin szczęśliwy po dniach piętnastu.
84. W czasie początkowych etapów praktyki rozpoznawane są różne dźwięki. Jednak w miarę postępów, stają się one coraz bardziej subtelne.
85. Na początku dźwięki przypominają odgłosy oceanu, burzy, tamborka, czajnika i bębna, potem upodabnia się do dźwięków Mardali, muszli, dzwonu i rogu.
86. Na koniec przypominają dźwięki dzwonu, fletów, klaskanie, lub bzyczenie pszczół. Rozróżniane są wtedy rozmaite dźwięki serca.
87. Kiedy dają się słyszeć głośne dźwięki burzy lub tamborka, czajnika, powinien praktykujący skupić uwagę na dźwiękach bardziej subtelnych.
88. Należy odwrócić uwagę od dźwięków najgłośniejszych ku najdelikatniejszym, nie pozwalając, ażeby uwaga skierowała się w tym czasie do przedmiotów zewnętrznych.
89. Umysł koncentruje się w Nādām (Wibrowaniu, Dźwięku), ku której zmierza od początku, aby wreszcie połączyć się z własnym Nādą.
90. Podobnie jak pszczoła, przy zbieraniu nektaru z kwiatów, nie pamięta o aromacie, także umysł wchłonięty przez Nādę nie może zważać na przedmioty przyjemne.
91. Żelazne ostrze Nādy może skutecznie powstrzymać umysł, który podobny jest do rozjuszonego słonia, krążącego po miłym ogrodzie przedmiotów zmysłowych.
92. Kiedy pozbawiony swej niestałej natury, umysł (Manas) skrępowany jest więzami Nādy, osiąga wtedy stan ostatecznej koncentracji i trwa w spokoju, niczym maleńki ptak, który stracił swoje skrzydła.
93. Jogin pragnący osiągnąć mądrość Jogi, musi zaniechać wszelkich myśli i w uważnym skupieniu umysłu praktykować Nādā - Lajam.
94. Nie ma drugiej rzeczy, jak sidła dla ujarzmienia łani. Nādā zabija umysł.
95. Nie ma drugiej rzeczy, jak pęta w stajni, aby zapobiec ucieczce koni. Dlatego musi Jogin codziennie praktykować koncentrację w Anāhata Nādam.
96. Merkury, spalając się pod działaniem siarki, utrwala się i traci swą aktywną naturę. Podobnie umysł chroniony jest przez działanie Nādy. który łączy go z wszechmocnym Brahmanem (Wszechduchem, Duchem świętym).
97. Kiedy umysł pozostaje nieświadomy, jest jako wąż, który nie uciekając, słucha dźwięków muzyki.
99. Kiedy Antahkarana (Osobowość), podobna do łani zwabionej dźwiękiem dzwoneczków, staje się nieruchoma, zręczny łucznik może go zabić.
100. Cała światłość Ćaitanji (absolutnej świadomości) zawarta jest w dźwięku pochodzącym z Ćakry Anāhata. Antahkrana (osobowość) jednoczy się z Ćaitanją. Kiedy umysł wchłonięty jest przez Paravairāgję, traci on wszelkie odmiany i staje się myślą abstrakcyjną. Jest to Svārupa wszechmocnego Ātmana, wolny od wszelkich Upādhi, postrzeganych przez Joginów.
101. Obraz Ākāśi istnieje, póki odbierany jest dźwięk. Brak dźwięku zwie się Parabrahmanem lub Paramātmanem.
102. Tym co chce być słyszane w postaci dźwięku, jest wyłącznie Śakti. Stan Laji Tattv (Żywiołów, Zasad) jest tym, w którym kształty nie istnieją. Jest to Parameśvara.
103. Wszelkie praktyki Hatha - Jogi służą jedynie do osiągnięcia Rādźa-Jogi. Człowiek doskonały w Rādźa - Jodze nie lęka się śmierci.
104. Ćitta (Świadomość, Duch) jest nasieniem, Prānājāma jest ziemią i Vairagja jest wodą. Z tymi trzema Kalpa-Vryksza i Unmanî powstają szybko.
105. Ciągła praktyka Nādy gładzi wszelkie grzechy. Umysł (Manas) i Prāna (Życie) zostają wchłonięte w Nirandźanę.
106. W czasie Unmanî - Avasthy ciało staje się jak kłoda drewna. Jogin nie słyszy już dźwięków muszli czy dzwonu.
107. Jogin uwolniony z wszelkich Avasthów, nie będąc niepokojony przez żadną myśl, staje się jako trup Bez najmniejszej wątpliwości będzie on Muktą, wyzwolonym (zbawionym) już w tym życiu.
108. Jogin w Samādhi nie może być zniszczony przez śmierć, ani skażony dobrą lub złą Karmą, ani niepokojony tym co zwróci się przeciw niemu, nawet przez najpotężniejsze czary.
109. Jogin w Samādhi nie czuje ani zapachów, ani smaku, ani tętna, ani dźwięków, ani kształtów, ani kolorów, nie zna siebie i innych.
110. Jogin zwany będzie Dźivamuktą, gdy jego Ćitta nie jest uśpiona ni zbudzona, gdy staje się wolny od Smryti (pamięci) i Vysmriti (zapomnienia) i kiedy nie będzie żywy ani martwy.
111. Jogin w Samādhi nie czuje ciepła, zimna, ani bólu, ani radości, ani ambicji, ani niedoli.
112. Zaprawdę ten jest Muktą, kto ze wszystkimi jasnymi i bezchmurnymi Indrijami i Antahkaranami trwa w - Turjā - Avasthā jak uśpiony, bez wdechów i wydechów.
113. Jogina w Samādhi nie zranią wszelkie Śāstry, (Orędzia, Pisma)), świat cały go nie zmoże i nie straszne dlań moce Mantr i Tantr (Magii i Czarów).
114. Kiedy Prāna nie wchodzi w Suszumnę, aby wniknąć do Brahmarandhry, kiedy Bindu (nasienie) nie pozostaje nieruchome przy zatrzymaniu oddechu, kiedy Ćitta nie ma tej samej natury co przedmiot kontemplowany w czasie Dhjāny: Ci co rozprawiają o Dhjānie, są jeno rajfurami niegodnymi uwagi
Wprowadzenie
Część I – Pariwradźaka
Część II – Kiticzaka
Część III – Hamsah
Część IV – Paramahamsah
2. A teraz nazwę stany Samādhi, które zaprawdę są cudowne: one niszczą śmierć; one wiodą do wieczystej szczęśliwości; one wiodą ku najwyższemu szczęściu i roztopieniu w Brahmanie (Bożym Wszechduchu).
3 i 4. Radża -Joga, Samādhi, Unmanî, Manonmanî, Nieśmiertelność (Życie Wieczne), Skupienie, Śunjaśunja (pustka, a zarazem niepustka), Parama-Pada (stan najwyższy), Amanasaka (zatrzymanie działania umysłu), Advaita (niedwójnia), Nirālamba (bez podpory), Nirāndźana (czystość), Dżivanmukti (oswobodzenie), Sahadźāvasthā (stan naturalny) i Turjā - wszystko to określa tę samą rzecz.
5. Jak ziarnko soli rzucone w wodę, rozpuszcza i jednoczy się z nią, podobnie zachodzi zjednoczenie Manasu (umysłu) z Ātmanem (Jaźnią, Duszą) i ono zwie się Samādhi.
6. Kiedy znika Prāna Manas, wtedy zjawia się stan harmonii. zwany Samādhi.
7. Ten stan równowagi powstaje dzięki zjednoczeniu Dźivātmana z Paramātmanem, jak i przez odsunięcie wszelkich myśli.
8. Ten kto prawdziwie poznał wielkość Rādźa - Jogi, osiąga dzięki łasce Guru, Dźnānę (Mądrość Bożą), Mukti (Wyzwolenie, Zbawienie), Sthiti (Stałość Takość) i Siddhi.
9. Bez łaskawości (Krypa) Guru i bez obojętności wobec rozkoszy tego świata, dogłębne poznanie prawdy i stan Samādhi stają się całkowicie niemożliwe.
10. Kiedy Kuńdalinî obudzona zostaje dzięki Āsanom, Kumbhakom i Mudrom. Śunja Brahmarandhra (Przestrzeń Korony) wchłania Prānę.
11. Kiedy Kuńdalinî się wzniesie i Jogin uwolniony jest z więzów Karmy, łatwo osiąga on stan Samādhi.
12. Kiedy Prāna wstępuje Suszumną i umysł pogrąża się w Śunji (Pustości przestrzeni), inteligentny Jogin zniszczy wszelką Karmę (Los, Uwarunkowanie).
13. Chwała Ci, Amaro (Nieśmiertelny), któryś sprawił, że czas i Wszechświat zostały zdobyte!
14. Kiedy umysł sprowadzi się do stanu doskonałej równowagi, Prāna wnika wtedy w Suszumnę i osiąga się Amarolî, Vadźroli i Sahadźolî.
15. Jakże posiąść można Dźńānę (Mądrość Bożą), jeśli żyje Prāna, a umysł nie jest martwy? Kto sprawi, że wygaśnie Prāna i umysł, ten osiągnie Mokszę (Zbawienie).
16. Znając tajemną drogę, która prowadzi do Suszumny i wtłaczając tam oddech, musi Jogin, siadłszy na właściwym miejscu, zatrzymać oddech z Prāną w Brahmarandhrze (Otworze sczytu głowy).
17. Powiada się, że słońce i księżyc rządzą dniem i nocą, a Suszumna pożera czas. Oto tajemnica!
18. W ciele ludzkim jest 72.000 Nādis. Spośród nich główną jest Suszumna, ponieważ zawiera Sāmbhavi- Śakti, która daje Joginom błogość.
19. Ten., kto jest mistrzem w zatrzymywaniu oddechu i rozjaśnił swój ogień żołądkowy, powinien zbudzić Kuńdalinî, aby weszła ona do Suszumny.
20. Kiedy Prāna wnika w Suszumnę, daje to początek stanowi Manomnani. Inne środki, stosowane przez Jogina, są (wtedy) bezużytecznymi wysiłkami.
Pochłonięcie Manasu i Merkurego
21. Ten, kto zatrzymuje oddech, zatrzymuje także działanie umysłu. Kto opanował umysł, również opanował oddech.22. Ćittę, czyli umysł (świadomośc) pobudzają do działania dwie rzeczy: Prāna i Vasany (więzy karmiczne). Kiedy zamiera jedno z nich zamiera i drugie. [ stąd praktyka Karma Jogi dla powstrzymania Vasan-przyp.red]
23. Kiedy umysł jest wchłonięty, Prāna jest powściągnięta, a gdy Prāna jest powściągnięta, umysł jest wchłonięty (lajam).
24. Umysł i Prānę łączy to, co mleko i wodę. Kiedy jedno zostaje powściągnięte, z drugim stanie się to samo. Gdziekolwiek zatrzymuje się Prāna, tam i umysł jest zatrzymany, a gdzie skieruje się umysł, tam podąża Prāna.
25. Jeśli jedno jest powstrzymane, to samo dzieje się z drugim. Jeśli działa jedno, drugie też działać będzie Gdy nie będą powstrzymane, wszystkie Indrije (zmysły) pozostaną aktywne. Zatrzymanie umysłu i Prāny pozwoli osiągnąć wyzwolenie.
26. Natura umysłu i Merkurego (Budha, Intelekt) jest niestała. Gdy zostaną powściągnięte, cóż będzie niemożliwego na powierzchni tej Ziemi?
27. O, Pārvati ! Pomniejszony do postaci stałej Merkury (Budha), z pomocą ziół i Prāny uciszonej dzięki Kumbhace, niszczą wszelkie choroby. Ich samozniszczenie sprawia, że chorzy żyją długie lata pozwala unosić się w powietrzu.
28. Kiedy umysł jest nieruchomy, Prāna także nieruchomieje. Z tego bierze się stałość nasienia, która zapewnia siłę i spokój. Dzięki temu ciało staje się krzepkie i zdrowe.
Laja i Nādā
29. Umysł jest panem Indrijów (organów zmysłowych). Prāna jest panem umysłu. Laja, czyli koncentracja, jest panem Prāny i ten Laja zależy od Nādy (dźwięków mistycznych serca).
30. Kiedy umysł jest skoncentrowany, wynika z tego stan zwany Mokszą; choć inni powiadają że tak nie jest. Na pewno jednak, kiedy Prāna i Manas są wchłonięte (Layjam), przychodzi nieopisana radość.
Laja Joga
31. Kto powstrzymuje swoje wdechy i wydechy i obezwładni zmysły, kto sprawi, że ustanie działanie umysłu i zostaną uciszone emocje, ten osiągnie powodzenie w Laja - Jodze.
32. Kiedy ustają czynności umysłowe i fizyczne, przychodzi nieopisany stan Laja, którego doświadczyć może tylko sam Jogin.
33. Kiedy Dryszti (percepcja umysłowa, postrzeganie, widzenie) zostaje obezwładniona. Laja prowadzi bezpośrednio do Vidjam, który panuje nad pięcioma elementami. Wtedy dziesięć Indrów, jak i Vidja, który jest Dźnanaśakti (Mocą Poznawczą) żywych bytów, wypełniają stan Lajah w Brahmanie (Duchu Bożym).
34. Ludzie powiadają: "Laja, Laja", ale cóż wreszcie jest Lają? Laja jest stanem, w którym przedmioty zmysłów zatracają się (pochłaniają) w przedmiocie kontemplowanym, w którym nie powracają pragnienia, ponieważ zostały odsunięte.
Śāmbhavî - Mudra
35. Vedy, Śāstry i Purāny są jako wszetecznice i wszyscy ludzie dostęp do nich mają. Jednak Śāmbhavî-Mudra jest jako kobieta z dobrej rodziny, strzeżona zazdrośnie.
36. Śāmbhavi - Mudra polega na całkowitym obezwładnianiu umysłu, kiedy wzrok utkwiony jest w jakimkolwiek przedmiocie zewnętrznym. Tego strzeże się w tajemnicy w Vedach i w Śastrach.
37. Zaprawdę wtedy wykonuje się Śāmbhavî-Mudrę, gdy umysł i oddech Jogina zostały pochłonięte (Lajam) przez jakikolwiek przedmiot zewnętrzny, gdy jego oczy, zajęte widzeniem rzeczy zewnętrznych, pozostają nieruchome. Kiedy, dzięki łasce Guru, stan ten zostanie osiągnięty, żyje Jogin w oświecającym stanie Śambhu, który następuje po Śunjāśunji.
38. Śāmbhavî i Khećarî - Mudra różnią się jedynie pozycją oczu i miejscami, ku którym kieruje się umysł; są jednak tą samą rzeczą, gdy idzie o rezultat. Oba wiodą do stanu szczęśliwości (Ānanda), absolutnej świadomości, dzięki koncentracji umysłu w Ātmanie (Jaźni, Duszy).
Śāmbhavî jako Dźjoti Mudra (Świetlistość)
39. Unosząc lekko brwi, skieruj źrenice ku światłu. Pozostań w pozycji odpowiedniej dla Śāmbhavî - Mudry. Jest to źródłem Unmanî-Avasthy.
40. Jedni pomieszani są niecnymi obietnicami Śastr i Tantr, inni przez Veda-Karmy, a jeszcze inni przez logikę - jednak żaden z nich nie pojął wartości Umnanî - Avasthy, co pozwala przebyć ocean istnienia.
41. Z oczami utkwionymi w czubku nosa, z nieruchomym umysłem z słońcem i księżycem bezwładnymi, osiągnie Jogin stan, w którym doświadcza prawdy (Stajam) w postaci jaśniejącego światła (Dźjoti), co jest źródłem wszystkich rzeczy i najwyższym celem do osiągnięcia. Czego wznioślejszego oczekiwać można?
42. Nie adoruj (uwielbiaj) Ātmana (Jaźni, Duszy, Siebie, „Jestem”) dniem i nocą. Ominięcie dnia i nocy jest tym, co czynić należy.
Doskonały Khećari - Mudra
43. Kiedy Prāna przechodzi swobodnie przez prawą i lewą Nādi, pomiędzy brwiami, Khećari-Mudra staje się doskonały.
44. Gdy Prānavāju, który daje życie Śunji (Pustce), istniejącemu pomiędzy Idą i Pingalą, zostanie wchłonięty -Khećari-Mudra nieruchomieje w Nādi Suszumnie. Nie ma żadnej wątpliwości, że jest to pewna metoda.
45. Pomiędzy Idą i Pingalą istnieje skupisko Ākāśa- Ćakr (subtelnych Osrodków). Praktykowany tam Mudra zwie się Khećari -Mudra.
46. Khećari-Mudra, który sprawia, że z księżyca płynie strumień nektaru, ceniony jest wielce przez Boga (Archanioła) Śivę. Nie ma drugiego jak Suszumna, który jest najlepszym z Nādî. W nim zatrzymuje się nektar, kiedy język zwrócony jest ku górze, naciskając wklęsłość podniebienia.
47. Kiedy Suszumna przenikana jest (Kuńdalinî), przez powstrzymanie Prāny (oddechu), następuje Khećarî-Mudra. Dzięki częstej praktyce tego Mudry, Unmanî przychodzi łatwo.
48. Pomiędzy brwiami znajduje się tron Śivy (Shiva, Sziwa), na którym skupia się umysł. Znane to jest jako stan świadomości Turja. Praktykujący tego Mudrę nie zazna śmierci.
49. Musi Jogin praktykować Khećari - Mudrę, póki nie wejdzie w Samādhi. Kto osiąga ten stan, nie ulęknie się śmierci.
Środki osiągnięcia Samādhi
50. Kiedy umysł znieruchomieje bez żadnej pomocy, nie należy myśleć o niczym. Wtedy staje się jako dzban (waza) przepełniony Ākāśą (Przestrzenią Duchową).
51. Kiedy ustaje zewnętrzny oddech, również oddech wewnętrzny zostaje wchłonięty; nie ma najmniejszej wątpliwości co do tego. Prāna nieruchomieje potem w Brahmarandhrze wraz z umysłem.
52. Jeśli dzień i noc praktykować zatrzymanie Prāny w Suszumnie, po pewnym czasie Prāna staje się bezwładna, a umysł naturalnie zmierza do tego samego.
53. Należy uzdrowić ciało, od głowy do stóp, strumieniem nektaru, który płynie z księżyca. Piękne wtedy stanie się ciało, a jego siła i wartość będą wielkie.
54. Z umysłem w Śakti (Kuńdalinî) i z Śakti w umyśle - zjednocz je poprzez kontemplację (Dhjānę). Pobudzając Śakti, patrz ku umysłowi z Antahkaraną i uczyń z najwyższego stan przedmiot Dhjāny (Zen, Płynięcie).
55. Umieść Ātmana w środku Ākāśi (Eteru, Ducha) i Ākāśę w środku Ātmana. Ograniczając wszystko do postaci Ākāśi, nie myśl o niczym.
56. Jogin w Samādhi staje się próżny wewnętrznie i zewnętrznie, jako dzban Ākāśi. Jest również jako dzban na dnie oceanu, pełny od wewnątrz i zewnątrz.
57. Nie należy myśleć o niczym z zewnętrznej natury, trzeba też wyrzec się własnych myśli. Należy zaniechać wszelkich myśli konkretnych i abstrakcyjnych.
58. Zewnętrzny Wszechświat stworzony jest przez nasze myśli, podobnie jak świat subiektywny. Porzucając ideę trwałości tego stworzenia i koncentrując umysł na tym, co nie ulega żadnej przemianie - o, Rāmo! osiąga się pokój trwały i pewny.
59. Kiedy umysł jest skupiony w Ātmanie, jednoczy się z nim. Jak kamfora z płomieniem i sól z wodą.
60. To wszystko co widziane jest i odczuwane, zwane jest "znanym", a zdolność poznawania zwie się "umysłem" (Manas). Kiedy znane i poznające zginą, nie ma więcej dwoistości (Dwaitam).
61. Rzeczy ożywione i nieożywione odbierane są przez umysł. Gdy umysł zagubi się (zatraci, pochłonie) w Unmanî (Turyi), dwoistość już nie zaistnieje.
62. Kiedy wszystkie przedmioty postrzegania zostaną porzucone, uzyskuje się naturę Satćitānandy. Gdy umysł sprowadzony jest do tego stanu, pojawia się stan Kaivalja i Jogin przemienia się w tę sama naturę co niedwoisty (Adwaitam) Ātman.
63. Oto są różne środki do osiągnięcia Samādhi, opisane przez wielkich mistrzów, na podstawie ich własnych doświadczeń.
64. Chwała Suszumnie, Kuńdalinî, strumieniowi nektaru płynącemu z Księżyca, Manonmani (Turja Avastha) i Wielkiej Ćit-Śakti!
Nādā Joga (Krija Joga) i Laja Czilla
65. Przystąpię teraz do opisywania praktyki Nādy (Wibracji), zastrzeżonej przez Gorakszānathę, i którą potwierdzili też ci niezdatni( trzebieńcy, wyrzeczeńcy, Samnjasini), którzy urzeczywistnili prawdę, a Śāstrów (Świętych Ksiąg, Orędzi) nie studiowali.66. Adinātha, Pan Śiva (Shiva), polecił odosobnienie (Czilla) dla osiągnięcia Laji, wierzę zatem, że praktyka Nādy jest najlepsza ze wszystkich.
67. Siedząc w pozycji Muktāsana i wykonując Śambhavî - Mudrę, powinien Jogin nasłuchiwać, w skupieniu umysłu, dźwięków wewnętrznych - one słyszane są w prawym uchu.
68. Zamknij uszy, nos, oczy i usta. Wtedy jeden jasny, daleki dźwięk słyszany jest w Suszumnie (Osi Centralnej).
Cztery Stopnie Jogi Nadycznej
69. We wszystkich praktykach jogów są cztery stopnie: Ārambha, Gatha, Pariaćaja i Nispatti.
70. W pierwszym stopniu (Ārambhāvasthā), kiedy Brahma - Granthi (splot Nādis w Ćakramie Anāhata) jest rozdzielany, słyszy się różne słodkie dźwięki, podobne do dzwonienia kryształowych wisiorków. Wnikają one w Ākāśę, do serca, do Ćakramu Anāhata, który znajduje się w środku piersi.
71. Kiedy dźwięk zaczyna być słyszany w Śunji (Próżni), jako słodka melodia, Jogin jest wolny od wszelkich dolegliwości i serce jego wypełnia Prāna (Życie).
72. W drugim stopniu (Ghatāvasthā) Prāna jednoczy się z Nādą i wchodzi do Ćakramu Visiuddha. Wtedy trwa Jogin nieruchomo w Āsanach, jego intelekt ożywia się i upodabnia do Dewów (Aniołów Bożych, Bogów).
73. Kiedy Visznu-Granthi, który znajduje się w gardle, przenika Prāna, jest to znak, że Brahmarandhra nie zwleka. W Ali - Śunji co jest nazwą miejsca w gardle, słyszy się mieszaninę różnych dźwięków, jak tamborka na czajniku z wrzącą wodą.
74. W trzecim stopniu (Parićajāvasthā) wyłania się dźwięk podobny do Mardali (rodzaju bębna), który słyszany jest w ośrodku położonym pomiędzy brwiami. Wtedy Prāna (Życie) zmierza do Mahā-Śunji, siedliska wszystkich Siddhi.
75. Osiągnąwszy ten słodki stan umysłu, doznaje Jogin szczęśliwości, płynącej z urzeczywistnienia swego Ātmana. Wyzwala się ze wszystkich wad, cierpień, starości, chorób, głodu i snu.
76. Po dojściu do Rudra - Granthi, znajdującego się w Ćakramie Adźńa (Trzezcie Oko), Prāna kieruje się do siedliska Iśvary (Pana, Władcy). Jest to zaczątek czwartego stopnia (Nispatti), w którym rozróżniane są dźwięki fletu i lutni.
Laja Joga esencją Hatha i Rādźa Jogi
77. Kiedy umysł jednoczy się z przedmiotem koncentracji, stan taki zwie się Rādźa - Jogą. Będąc mistrzem tworzenia i niszczenia, upodabnia się Jogin do Iśvary (Pana).78. Laja, ale nie Mukti - w tym jest nieustająca szczęśliwość. Szczęśliwość pochodzącą z Laji, osiągnąć można tylko dzięki praktyce Rādźa - Jogi.
79. Wielu jest jedynie Hatha-Joginami, bez znajomości Rādźa -Jogi. Uznaj ich za prostych praktykantów, którzy nie zbierają owocu swoich trudów.
80. Wierzę, że kontemplacja w miejscu pomiędzy brwiami jest najlepszym środkiem do osiągnięcia Unmanî (Turji) w krótkim czasie. Dla ciemnych (tamasowych) umysłów jest to najprostszy sposób osiągnięcia Rādźa-Jogi. Stan Laja, który wyłania się z Nādy, daje natychmiastowe doświadczenie.
81. Jogini, którzy osiągają Samādhi, dzięki koncentracji w Nādzie, doświadczają w swych sercach nieopisanej radości. Tylko Guranātha (Strażnik Nauk Guru) ma sposobność ją poznać.
Ocean Wibracji Milczących Mędrców
82. Człowiek kontemplujący, Muni, zamknąwszy uszy palcami, winien skupiać swą uwagę na Anāhata. dźwięku słyszanym od środka, aż osiągnie stan Turjā.
83. Słuchanie tego dźwięku rozprasza stopniowo dźwięki zewnętrzne. Osiągając stałość umysłu, będzie Jogin szczęśliwy po dniach piętnastu.
84. W czasie początkowych etapów praktyki rozpoznawane są różne dźwięki. Jednak w miarę postępów, stają się one coraz bardziej subtelne.
85. Na początku dźwięki przypominają odgłosy oceanu, burzy, tamborka, czajnika i bębna, potem upodabnia się do dźwięków Mardali, muszli, dzwonu i rogu.
86. Na koniec przypominają dźwięki dzwonu, fletów, klaskanie, lub bzyczenie pszczół. Rozróżniane są wtedy rozmaite dźwięki serca.
87. Kiedy dają się słyszeć głośne dźwięki burzy lub tamborka, czajnika, powinien praktykujący skupić uwagę na dźwiękach bardziej subtelnych.
88. Należy odwrócić uwagę od dźwięków najgłośniejszych ku najdelikatniejszym, nie pozwalając, ażeby uwaga skierowała się w tym czasie do przedmiotów zewnętrznych.
89. Umysł koncentruje się w Nādām (Wibrowaniu, Dźwięku), ku której zmierza od początku, aby wreszcie połączyć się z własnym Nādą.
90. Podobnie jak pszczoła, przy zbieraniu nektaru z kwiatów, nie pamięta o aromacie, także umysł wchłonięty przez Nādę nie może zważać na przedmioty przyjemne.
91. Żelazne ostrze Nādy może skutecznie powstrzymać umysł, który podobny jest do rozjuszonego słonia, krążącego po miłym ogrodzie przedmiotów zmysłowych.
92. Kiedy pozbawiony swej niestałej natury, umysł (Manas) skrępowany jest więzami Nādy, osiąga wtedy stan ostatecznej koncentracji i trwa w spokoju, niczym maleńki ptak, który stracił swoje skrzydła.
93. Jogin pragnący osiągnąć mądrość Jogi, musi zaniechać wszelkich myśli i w uważnym skupieniu umysłu praktykować Nādā - Lajam.
94. Nie ma drugiej rzeczy, jak sidła dla ujarzmienia łani. Nādā zabija umysł.
95. Nie ma drugiej rzeczy, jak pęta w stajni, aby zapobiec ucieczce koni. Dlatego musi Jogin codziennie praktykować koncentrację w Anāhata Nādam.
96. Merkury, spalając się pod działaniem siarki, utrwala się i traci swą aktywną naturę. Podobnie umysł chroniony jest przez działanie Nādy. który łączy go z wszechmocnym Brahmanem (Wszechduchem, Duchem świętym).
97. Kiedy umysł pozostaje nieświadomy, jest jako wąż, który nie uciekając, słucha dźwięków muzyki.
99. Kiedy Antahkarana (Osobowość), podobna do łani zwabionej dźwiękiem dzwoneczków, staje się nieruchoma, zręczny łucznik może go zabić.
100. Cała światłość Ćaitanji (absolutnej świadomości) zawarta jest w dźwięku pochodzącym z Ćakry Anāhata. Antahkrana (osobowość) jednoczy się z Ćaitanją. Kiedy umysł wchłonięty jest przez Paravairāgję, traci on wszelkie odmiany i staje się myślą abstrakcyjną. Jest to Svārupa wszechmocnego Ātmana, wolny od wszelkich Upādhi, postrzeganych przez Joginów.
101. Obraz Ākāśi istnieje, póki odbierany jest dźwięk. Brak dźwięku zwie się Parabrahmanem lub Paramātmanem.
102. Tym co chce być słyszane w postaci dźwięku, jest wyłącznie Śakti. Stan Laji Tattv (Żywiołów, Zasad) jest tym, w którym kształty nie istnieją. Jest to Parameśvara.
Pochwała Samādhi
103. Wszelkie praktyki Hatha - Jogi służą jedynie do osiągnięcia Rādźa-Jogi. Człowiek doskonały w Rādźa - Jodze nie lęka się śmierci.
104. Ćitta (Świadomość, Duch) jest nasieniem, Prānājāma jest ziemią i Vairagja jest wodą. Z tymi trzema Kalpa-Vryksza i Unmanî powstają szybko.
105. Ciągła praktyka Nādy gładzi wszelkie grzechy. Umysł (Manas) i Prāna (Życie) zostają wchłonięte w Nirandźanę.
106. W czasie Unmanî - Avasthy ciało staje się jak kłoda drewna. Jogin nie słyszy już dźwięków muszli czy dzwonu.
107. Jogin uwolniony z wszelkich Avasthów, nie będąc niepokojony przez żadną myśl, staje się jako trup Bez najmniejszej wątpliwości będzie on Muktą, wyzwolonym (zbawionym) już w tym życiu.
108. Jogin w Samādhi nie może być zniszczony przez śmierć, ani skażony dobrą lub złą Karmą, ani niepokojony tym co zwróci się przeciw niemu, nawet przez najpotężniejsze czary.
109. Jogin w Samādhi nie czuje ani zapachów, ani smaku, ani tętna, ani dźwięków, ani kształtów, ani kolorów, nie zna siebie i innych.
110. Jogin zwany będzie Dźivamuktą, gdy jego Ćitta nie jest uśpiona ni zbudzona, gdy staje się wolny od Smryti (pamięci) i Vysmriti (zapomnienia) i kiedy nie będzie żywy ani martwy.
111. Jogin w Samādhi nie czuje ciepła, zimna, ani bólu, ani radości, ani ambicji, ani niedoli.
112. Zaprawdę ten jest Muktą, kto ze wszystkimi jasnymi i bezchmurnymi Indrijami i Antahkaranami trwa w - Turjā - Avasthā jak uśpiony, bez wdechów i wydechów.
113. Jogina w Samādhi nie zranią wszelkie Śāstry, (Orędzia, Pisma)), świat cały go nie zmoże i nie straszne dlań moce Mantr i Tantr (Magii i Czarów).
114. Kiedy Prāna nie wchodzi w Suszumnę, aby wniknąć do Brahmarandhry, kiedy Bindu (nasienie) nie pozostaje nieruchome przy zatrzymaniu oddechu, kiedy Ćitta nie ma tej samej natury co przedmiot kontemplowany w czasie Dhjāny: Ci co rozprawiają o Dhjānie, są jeno rajfurami niegodnymi uwagi
Wprowadzenie
Część I – Pariwradźaka
Część II – Kiticzaka
Część III – Hamsah
Część IV – Paramahamsah
|
Jeśli podobał Ci się artykuł dodaj do niego swój głos |
 |
||
| Zobacz ranking najbardziej popularnych artykułów na naszej stronie | ||||
