Krąg Serca tworzą ludzie osadzeni w żywiole wiatru, powietrza, a jest to jakość mocno powiązana z ćwiczeniem mistrzostwa, oddechu, często zaabsorbowana osiągnięciem cudu lewitacji, gdyż zdolność ta przynależy do sfery ducha powietrznego. Czwarty Kwiat Lotosu zwany Ośrodkiem Serca liczy dwanaście płatków powiązanych z meridianami jak i ze znakami zodiaku, ezoteryczną, wedyjską astrologią, a jego centralnym, ożywczym dźwiękiem, wibracją dającą falę, czy nastrój ludzi Serca jest sylaba Yam, wymawiana z wibrującym, unosowionym dźwiękiem „M” na końcu, jak zawsze w mantramach sylabicznych zakończonych tym specyficznym dźwiękiem.

Krąg Serca wyznacza dwanaście etapów rozwoju i budzenia się Duszy, Jaźni (Atmana), a jest to czas dwunastu wcieleń, w jakich osoba zdeterminowana rozpoczyna poszukiwania i stopniowo staje się z powrotem istotą anielską, duchową, boską. Oświecenie na linii Serca to dwanaście gruntownych przemian wtajemniczających, a także jowiszowy cykl dwunastu lat podstawowej, nauki, praktyki i służby pod opieką starszego brata ludzkości, jakim jest doświadczony Mistrz, Śri Guruh, święty przewodnik duchowy! Ścieżka Serca to zawsze Ścieżka z Przewodnikiem, z Mistrzem Duchowym, bez którego nie jest możliwe głębsze wtajemniczenie Duszy, Przebudzenie Âtmana, zjednoczenie z Duszą Wszechświata.

Ścieżka Rshi (Rishi, Ryszi) czy Sufi opisywana jest w kategoriach symboliki Lotosu Serca o dwunastu płatkach kwiatu i tyleż stopniach czy etapach realnego Wtajemniczenia. Numerologiczna wibracja liczby 12 jest wibracją symboliczną Serca, które zawsze jest otwarte dla innych i stabilne w cnotach, które dobierane są właściwie Trójkami, podobnie jak Święte Trójce Bóstw i Bogiń Nieba w panteonach wielu istniejących religii i szkół duchowych! Rozwój Lotosu Serca kojarzy się szczególnie z Radźa Jogą (Raaya Yoga), Laja Jogą oraz z Sufi Tariqat, czyli z suficką drogą duchowego rozwoju, realizacji i oświecenia!

Powiada się od starożytności, że ludzie serca stanowią szczyt piramidki opartej na trójkątach w każdym społeczeństwie, stanowiąc w ten sposób około 1/16 społeczności, co daje w skali planety, licząc od 6,3 mld ogółu ludzkości, jakieś 390-400 mln ludzi rozrzuconych po całym świecie. Ludzie serca są zwykle zaangażowani w rozmaite duchowe wspólnoty, ruchy i organizacje, pracując dla dobra innych w odpowiednich klasach wewnętrznego wtajemniczenia. Serce jest prawdziwym naczyniem Wielkiego Wtajemniczenia Duszy. Znaki zodiaku czy domy w astrologii ezoterycznej słusznie kojarzone są z kolejnymi płatkami Lotosu Serca!

Ośrodek Serca na środku piersi to siedziba żywiołu powietrza, Vayu Tattvam, który sylaba YAM (JAM) reprezentuje, a także siedziba zarządcy zmysłu dotyku (Sparśa) i naturalnego czucia (wyczucia). Piękna sześcioramienna Gwiazda (Szattara) malowana na diagramach obrazujących kwiat serca to połączenie energii Nieba i Ziemi wyrażane także sylabami SAU-HAM, które stanowią popularną wśród joginów i tantryków mantrę, modlitwę serca, modlitwę duchowego serca! Odczuwanie napływających z otoczenia wrażeń i przeczuć całą powierzchnią ciała to dobra i właściwa praktyka, jakby 12 kolejnych etapów coraz większej, bardziej doskonałej umiejętności intuicyjnego wyczuwania w kolejnych wcieleniach na Ścieżce Serca! Pratyaya, odczuwanie czy wyczuwanie, odbieranie wrażeń to zasadniczy proces rozwoju intuicji serca czującego. Sau-Ham słuchane i doświadczane w szumie wdechu i wydechu, w połączeniu z doświadczaniem wewnątrz żywiołu wiatru, Vayu, poprzez akt oddychania to często wiodąca, główna praktyka całych szkół jogicznych celujących w reintegracji z Boską Istotą, z Duchem Świętym!

Wiatr, Vayu to żywioł w szczególności symbolizowany przez kolor błękitnego czystego nieba rozświetlonego promieniami słońca w pogodny piękny dzień. Szum drzew i ptaki szybujące wysoko pod niebem, czy piękne widoki ze szczytów wysokich gór, rozległe przestrzenie – to wszystko typowe medytacje i kontemplacje odpowiednie dla sublimacji i rozwoju ośrodka sercowego! Ludzie serca często nie znoszą życia czy pracy w zamkniętych pomieszczeniach, wolą podróżowanie, pracę na otwartej przestrzeni, górskie wspinaczki czy latanie w powietrzu. Zamknięci w betonie cierpią na coś w rodzaju klaustrofobii duszy, która powoduje przygnębienie i zmartwienie. Nauczyciel Dusz zawsze ludzi zachęca do wyjścia ku przyrodzie i życia na otwartej przestrzeni przez możliwie jak największą ilość czasu!

Heksagram, sześcioramienna gwiazda złożona z dwóch trójkątów, z których jeden symbolizuje niższą, a drugi wyższą Duszę, Jaźń, jeden wyraża Materię, a drugi Ducha to doskonały motyw symboliczny do głębokiego rozmyślania w ośrodku sercowym pod mostkiem, w obszarze, gdzie powietrze wpływa do płuc! Heksagon, wewnętrzny sześciokąt to pole światła serca, pole Himmah, pole mocy i energii Duszy mieszkającej w sercu człowieczym! Sztuka oddychania, związana z powietrzem, to podstawowa praktyka dla lotosu sercowego. Zarówno oddychanie kołowe, w pełni świadome, płynne i głębokie znane jako klasyczna Śwasapraśwasa, jak i wydłużanie wydechu w celu oczyszczenia serca i płuc oraz kanałów oddechowych, czyli klasyczna Praćczardhana, stanowią podstawowe techniki Sadhany, duchowej praktyki dla rozwoju ośrodka serca! Mantra SAU-HAM obrazuje proces jednoczenia wdechu i wydechu, tego, co wewnętrzne i tego, co zewnętrzne w jedną cykliczną i harmonijną całość. Podobnie też ukazuje głębszą jedność kobiety i mężczyzny, Matki i Ojca, Ziemi i Nieba (Kosmosu). Wszystko to są lekcje serca do poważnego praktykowania poprzez długie kolejne wcielenia w cyklu przemian Serca!

Można rozumieć dwanaście płatków serca jako symbolicznych dwunastu apostołów, którymi otoczony jest Prorok Boży, Awatara taki jak Jezus (Yeshuah) w czasie swego przyjścia, zstąpienia na Ziemię do ludzkości dla prowadzenia tych, którzy stali się jego Uczniami, w czasie, gdy żył i nauczał jako realny, żyjący fizycznie Mistrz, Przewodnik i Nauczyciel Duchowy! Z ideą GURUH, Mistrza Przewodnika Drogi trzeba się dobrze oswoić od początku Ścieżki Serca, i pamiętać, że kto nie ma fizycznie żyjącego Guruh jeszcze, ten nie jest na Ścieżce Serca i nie idzie żadną duchową drogą, a jego czy jej dusza śpi w letargu bezbożności. Liczba 12 to też liczba słonecznych miesięcy roku, najlepiej obrazowanych przez kolejne znaki zodiaku, począwszy od przesilenia zimowego w grudniu, w korespondencji do kolejnych płatków lotosu serca w głębi piersi. Rok pracy z sercem rozpoczyna się wraz z początkiem północnej drogi słońca na nieboskłonie, czyli, gdy słońce odbija się od zwrotnika Koziorożca i wędruje na północ ku zwrotnikowi Raka, do przesilenia letniego w czerwcu!

Wieniec, Dala kolejnych dwunastu płatków lotosu serca wyraża się dźwiękami sylab KAM, KHAM, GAM, GHAM, N’AM, ĆAM, CZAM, DŹAM, DŹHAM, NYAM (ŃAM), TAM, THAM, które dobrze są znane ludziom głęboko praktykującym duchowość u samych jej podstaw. Dźwięki te to jakby 12 promieni solarnej ewolucji każdej ludzkiej i anielskiej Duszy. Adepci zgromadzeni przy każdym z kolejnych płatków, niejako częstości czy wibracji kwiatu lotosu, stanowią osobną kolejną klasę w ewolucji świadomości, Ćittamu, który jest niejako cechą Ātmana, boskiej Duszy mieszkającej w sercu i tworzącej kolejne ludzkie osobowości, czyli wcielenia. Każdy lotos, ćakram, ze względu na ilość płatków w swej Dala, Wieńcu, wyznacza inną ilość etapów rozwoju mierzonych cyklami wcieleń oraz innymi rytmami jak epoki typu Yugi. Serce wyznacza rytm Ścieżki Wtajemniczenia Solarnych Mistrzów Miłości i Mądrości, która obejmuje 12 wcieleń w czasie których dopełnić się musi proces wtajemniczenia duchowego i dlatego Uczeń Inicjowany musi stale wytrwale podążać Drogą Serca, aż cel duchowy osiągnie. Mantra dwóch sylab tworzących dwa obszary przenikających się trójkątów Gwiazdy, Sau-Ham jednoczy i syntetyzuje przeciwieństwa rozwiązując też moralne dylematy na granicy dobra i zła, kobiecości i męskości, ezoteryzmu i egzoteryzmu czy z pogranicza zjawisk Materii oraz Ducha!

Wiadomo, że poziom serca oddziela trzy niższe ćakramy od trzech wyższych ćakramów, będąc przy okazji czymś w rodzaju syntetyzatora pomiędzy energiami i mocami dolnych ćakr brzucha oraz górnych ćakr związanych z głową i szyją! Dolne trzy ćakry to obszar SAU, a górne trzy ćakry to obszar HAM, dzięki czemu dwa trójkąty mocy są widoczne i wyraźnie widać, że symbolika serca nakazuje połączyć obie dziedziny w jeden promienny obszar o charakterze Gwiazdy! Każdemu joginowi wiadomo, że jak sama nazwa wskazuje, ANĀHATA to ośrodek postrzegania wewnętrznego, subtelnego dźwięku, który powstaje bez grania na zewnętrznych instrumentach i adepci duchowości celują w tym, aby w końcu zacząć tę subtelną muzykę wewnętrznych światów doświadczać, postrzegać czy wręcz wewnętrznym uchem zacząć słyszeć. Adepci jogi duchowej, medytacyjnej, a także prawidłowo prowadzonej Hatha Jogi potrafią doskonale słyszeć wewnętrzną muzykę sfer, pieśń duszy, jaka dobywa się przez ich doskonale nastrojony instrument ciała i zmysłów!

Atman, Dusza, kiedy łączy się z ciałem zwie się Jiva (Dźiwa), co oznacza duszę żyjącą w ciele fizycznym, a często jest to Dźiwaka, dusza zdegenerowana ziemskimi inkarnacjami, buntownicza i bezbożna, acz Mistrz Ducha zawsze liczy na poprawę i regenerację Dusz. Serce to ośrodek bezinteresownej Służby Oddania, bezwarunkowej Miłości, Bezegoistycznej Miłości, ośrodek Ofiary, Oddania, Miłości, Współczucia, Empatii, Przyjaźni, Otwartości. Ludzie skryci, nie mający przyjaciół ani miłości, na pewno nie są ludźmi z poziomu rozwiniętego serca człowieczego! Skupienie głębiej w ośrodku serca zapewnia człowiekowi dobry i spokojny sen, to po jakości śnienia można wiele wywnioskować o ludzkim stanie rozwoju Duszy. Recytowanie mantramu dla rozwoju serca, jak OM YAM NAMAH jest podlewaniem ogrodu, w którym szybciej i sprawniej wyrasta wszelki nagromadzone tam czy zasiane wcześniej nasienie ludzkich dążeń i marzeń.

Trójkąt SAU zwrócony wierzchołkiem do dołu symbolizuje realizację z pomocą formy kultowej, postaci bóstwa, Samâdhi z pomocą obiektu, czyli Sabidźa (Sabija), Sakala. Trójkąt HAM symbolizuje realizację z pomocą idei, bez formy, realizację ducha, światła i dźwięku, czyli Nirbidźa (Nirbija), a cała mantra Sau-Ham to jakby przypomnienie o różnych możliwościach i formach ostatecznego urzeczywistnienia Boskiej Duszy, która wszędzie jest Obecną. Trzeba pamiętać, że bez praktykowania mantramów, wibracji dźwięku w głęboki i pełen znaczenia sposób, nie jest możliwy jakikolwiek rzeczywisty postęp duchowy, gdyż u korzenia rozwoju każdego z lotosowych kręgów ewolucji jest dźwięk, sylaba nasienna, taka jak monosylaba YAM dla wewnątrz-piersiowego ośrodka serca!

Anioły Opiekuńcze, Dewy, i Duchy Natury, Sury, to temat pracy praktycznej na Ścieżce Serca, ale nie może przesłaniać rangi połączenia i oddania, poświęcenia się Drodze (Marga) pod kierownictwem żyjącego Mistrza i Przewodnika, Nauczyciela Duchowego, Api Guruh! Im bardziej rozwinięta jest osoba w kręgu otwartych serc, tym bardziej przejawiający się Dźiwātman, Żyjąca Dusza, postrzega cały ten świat jako złudny sen, iluzoryczną sferę, sen własnej duszy, z którego w końcu nadchodzi Przebudzenie do wyższej, niebiańskiej świadomości i życia w Królestwie Boga!